នៅឆ្នាំ 2024 Truong Thi An Na បានបើកដំណើរការ My Musical Walk ដោយណែនាំអ្នកអានទៅកាន់អ្នកនិពន្ធ និងស្នាដៃតន្ត្រីបុរាណដ៏ល្បីល្បាញបំផុតរបស់ពិភពលោក។ ការរួមបញ្ចូលផងដែរនូវអត្ថបទដែលបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់មនុស្សដែលរីករាយនឹងការងារជាមួយនឹងការស្រាវជ្រាវ និងការប្រមូលឯកសាររបស់ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ អ្នកនិពន្ធបានបន្តដាក់លក់សៀវភៅ Footsteps នៅក្នុងបន្ទប់តាំងពិព័រណ៍ ។
គម្រប
រូបថត៖ NKP
អ្វីដែលពិសេសនោះគឺថា Truong Thi An Na មិនមែនជាតន្ត្រីករ ឬវិចិត្រករ ហើយក៏មិនមានជំនាញក្នុងការស្រាវជ្រាវសិល្បៈទាំងពីរនេះទេ ប៉ុន្តែនាងមានកម្លាំងជាបណ្ឌិតបារាំង កើតក្នុងគ្រួសារគ្រូដែលស្ទាត់ជំនាញខាងវប្បធម៌បារាំង តាំងពីជីតាគឺលោក Truong Quang Phien ដែលជាប្រធានគណៈកម្មាធិការតស៊ូរដ្ឋបាលខេត្ត Quang Min រៀនចប់ឆ្នាំ 19 និង 148 ទីក្រុងហូ។ ធ្វើនិក្ខេបបទថ្នាក់បណ្ឌិតនៅប្រទេសបារាំង នាងបានចូលទៅជិតការជ្រើសរើសតន្ត្រីបុរាណដែលផលិតដោយកាសែត Le Monde នៅដើមសតវត្សទី 21 ។ ក្នុងបុព្វកថានៃសៀវភៅដែលបានបោះពុម្ពថ្មីៗនេះ អ្នកនិពន្ធបាននិយាយថា អរគុណចំពោះ "ការងារចំហៀង" របស់នាង ដែលនាងមានឱកាសបានទៅទស្សនាសារមន្ទីរអឺរ៉ុបជាច្រើនក្នុងរយៈពេលមួយទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ៖ " ... ក្រៅពីការងារសំខាន់របស់ខ្ញុំគឺការបង្រៀនភាសាបារាំង ខ្ញុំក៏ចូលរួមក្នុងវិស័យសិល្បៈប៉ាក់ផងដែរ... ជារឿយៗត្រូវទៅចូលរួមពិព័រណ៍ជាច្រើននៅទីក្រុងប៉ារីស... "។ អរគុណចំពោះនោះ Truong Thi An Na បានចូលរួមការតាំងពិពណ៌ជាច្រើន និងបានទៅទស្សនាសារមន្ទីរសិល្បៈជាច្រើន ព្រោះថា "បន្ថែមលើការស្រលាញ់គំនូរ ខ្ញុំក៏សង្ឃឹមថា តាមរយៈអារម្មណ៍ពីក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំជាមួយគំនូរទាំងនោះ ខ្ញុំនឹងស្វែងរកការបំផុសគំនិតក្នុងការបង្កើតម៉ូដប៉ាក់... "។
វត្ថុទាំងនេះផ្តល់ឱ្យអ្នកនិពន្ធនូវសម្ភារៈ និងចំណេះដឹងតែប៉ុណ្ណោះ។ វាត្រូវការចំណង់ចំណូលចិត្ត និងសេចក្តីស្រឡាញ់យូរអង្វែងសម្រាប់កំពូលនៃសិល្បៈ ដើម្បីអានណាអាចសរសេរសៀវភៅទាំងពីរដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ។ ជាមួយនឹងតន្ត្រីបុរាណ គ្រាន់តែផ្តល់ព័ត៌មានលម្អិត នោះអ្នកអាននឹងឃើញថា៖ Truong Thi An Na បានទស្សនា The Nutcracker ៧ ដងចាប់តាំងពីរបាំបាឡេរបស់ Tchaikovsky ត្រូវបានសម្តែងនៅទីក្រុងហូជីមិញក្នុងឆ្នាំ ២០១១។
ទំព័រមួយពីសៀវភៅណែនាំការគូរគំនូរ ម្តាយខ្ញុំ ម្តាយខ្ញុំ ម្តាយខ្ញុំ (Ma mère, ma mère, ma mère - 1929) ដោយវិចិត្រករ Salvador Dalí
ដើម្បីសរសេរសៀវភៅ Footsteps in the Exhibition Hall អ្នកនិពន្ធត្រូវចំណាយពេលវេលា និងថវិកាច្រើន។ សៀវភៅនេះមានកម្រាស់ជាង 500 ទំព័រ ជាមួយនឹងការបោះពុម្ពរាប់រយពណ៌ដោយវិចិត្រករល្បីៗជាង 20 នាក់ ដូចជា Pablo Picasso (1881 - 1973), Paul Gauguin (1848 - 1903), Leonard De Vinci... វាបានចំណាយការខិតខំប្រឹងប្រែងជាច្រើនសម្រាប់អ្នកនិពន្ធដើម្បីអាចពណ៌នាអំពី " រឿងរ៉ាវរបស់ខ្ញុំ បទពិសោធន៍ ចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់វិចិត្រកររាប់រយនាក់ ដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ និងមនោសញ្ចេតនាមួយចំនួន។ ឃើញក្នុងការតាំងពិពណ៌ជាច្រើនក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ …» (ដកស្រង់ពីបុព្វកថា)។ ឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងស្រលាញ់សិល្បៈយ៉ាងខ្លាំង។ អ្នកអានក្នុងស្រុកប្រហែលជាពិបាកនឹងស្រមៃមើលទិដ្ឋភាពរបស់ Truong Thi An Na "តម្រង់ជួរជាងបីម៉ោងក្នុងភាពត្រជាក់នៃរដូវរងាប៉ារីសដើម្បីទស្សនាការតាំងពិព័រណ៍គំនូររបស់ Claude Monet នៅ Grand Palais..."។ អ្នកនិពន្ធបានសរសេរថានៅលើទំព័រដើមនៃសៀវភៅ ហើយក៏ជាទំព័រដំបូងនៃការណែនាំ ដល់វិចិត្រករ "ជាទីស្រឡាញ់បំផុត" Claude Monet (1840 - 1926) ដែលមានប្រវែង 30 ទំព័រជាមួយនឹងរូបថត 25 ពណ៌។ ហើយដោយសារតែនោះ អ្នកអានអាច "រីករាយ" នូវភាពស្រស់ស្អាតនៃស្នាដៃរបស់វិចិត្រករ តាមរយៈសៀវភៅរបស់ Truong Thi An Na ដោយភាពសុខដុមរមនាដូចតទៅ៖ "... ពេលក្រឡេកមើលរូបគំនូររបស់គាត់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំបានរកឃើញពេលវេលាដែលខ្ញុំរស់នៅទីនេះ មានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំកំពុងដកដង្ហើមខ្យល់សមុទ្រប្រៃ ក្លិនក្រអូបនៃទឹកដី គ្របដណ្តប់ដោយភាពខ្ពង់ខ្ពស់ និងអារម្មណ៍នៃមាត់សមុទ្ររបស់ខ្ញុំ។ ស្លាបនៅលើមេឃ" ។
សៀវភៅមួយក្នុងចំណោម 15 ទំព័រនៃសៀវភៅណែនាំគំនូរដោយវិចិត្រករជនជាតិអង់គ្លេស David Hockney - វិចិត្រករសហសម័យដែលមានតម្លៃថ្លៃបំផុត របស់ពិភពលោក (អ្នកនិពន្ធបានឃើញការតាំងពិព័រណ៍របស់គាត់នៅឆ្នាំ 2017 នៅ Pompidou ប្រទេសបារាំង)
អត្ថបទអំពី Salvador Dalí និង René Magrite ក៏ល្អិតល្អន់ផងដែរ។ អ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នោះគឺពីស្នាដៃរបស់វិចិត្រករ surrealist ឈានមុខគេទាំងពីររូបនេះ (ក្នុងនោះ Truong Thi An Na ពិតជាចូលចិត្តការងារ របស់ខ្ញុំ ម្តាយខ្ញុំ ម្តាយខ្ញុំ - Ma mère, ma mère, ma mère, Dalí គូរនៅឆ្នាំ 1929) - ជនជាតិអេស្បាញ ជនជាតិបែលហ្ស៊ិក ទាំងនៅឆ្ងាយ "ខាងលិច" ដែលមានបុគ្គលិកលក្ខណៈខុសគ្នាខ្លាំង ប៉ុន្តែអ្នកនិពន្ធសៀវភៅ ពេលសម្លឹងមើលគំនូររបស់ពួកគេ "ក្រៀមក្រំ" នឹកឃើញបទភ្លេងរបស់ វ៉ាន់ កៅ "នៅលើមេឃនៃការចងចាំកុមារភាព" : "ភូមិខ្ញុំពណ៌បៃតងជាមួយម្លប់ឫស្សី បន្លឺកណ្ដឹងព្រះវិហារ" នាពេលរសៀល ...
អាចនិយាយបានថា ការឈានទៅដល់វប្បធម៌ និងសិល្បៈពិតរបស់អ្នកនិពន្ធមានអំណាចក្នុងការឆ្លងផុតព្រំដែនភូមិសាស្រ្ត ភ្ជាប់ភាពខុសគ្នា។ ហើយដូចដែល Truong Thi An Na បានដកស្រង់ប្រយោគរបស់វិចិត្រករជនជាតិអាមេរិក Edward Hopper ថា "ប្រសិនបើខ្ញុំអាចបង្ហាញវាតាមពាក្យសម្ដី នោះគ្មានហេតុផលដើម្បីគូរទេ" អ្នកអានគួរតែចូលរួមជាមួយនាងនៅក្នុងសៀវភៅដើម្បីមានអារម្មណ៍ និងរីករាយ។ មិនមែនដើម្បីពង្រឹងចំណេះដឹងផ្នែកគំនូររបស់ពួកគេទេ ប៉ុន្តែត្រូវចូលរួមជាមួយអ្នកនិពន្ធ នៅក្នុង "ទៅចុងបញ្ចប់នៃអារម្មណ៍ ដើម្បីមើលឃើញជីវិត និងមនុស្សជុំវិញខ្លួនយើងកាន់តែគួរឱ្យស្រឡាញ់ ដើម្បីឱ្យឃើញថាគំនូរតែងតែបង្កើតភាពរស់រវើករបស់វា ដែលពាក្យស្ទើរតែមិនអាចជំនួសបាន ... " ។
ប្រភព៖ https://thanhnien.vn/nhung-buoc-chan-trong-phong-trien-lam-dua-nghe-thuat-dinh-cao-den-voi-cong-chung-18525090522133058.htm
Kommentar (0)