ចងចាំកំពង់ផែ Hoi An

(PLVN) - ប្រវត្ដិវិទូជឿថា កំពង់ផែពាណិជ្ជកម្ម Hoi An បានចាប់ផ្តើមលេចចេញជារូបរាងនៅចុងសតវត្សរ៍ទី ១៦ នៅទឹកដី Thuan Quang របស់ Lord Nguyen។ ទីក្រុង Hoi An ធ្លាប់ជាតំបន់ "នៅលើកំពង់ផែ ក្រោមទូក" ដ៏អ៊ូអរ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកបានបដិសេធនៅពេលដែលអាណានិគមបារាំងបានចូលកាន់កាប់វៀតណាម។

យីហោធំសម្រាប់អ្នកជំនួញ "ជ្រកកោន"

PSG.TS Do Bang មកពីសមាគមប្រវត្តិសាស្រ្ត Thua Thien Hue បាននិយាយថា នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់ Nguyen Hoang និងអភិបាលក្រុង Quang Nam លោក Nguyen Phuc Nguyen បានសរសេរសំបុត្រជាច្រើនអំពាវនាវឱ្យឈ្មួញបរទេសចូលមកធ្វើពាណិជ្ជកម្ម។ ទន្ទឹមនឹងនោះ លោកខាងលិចបានងាកទៅទិសបូព៌ា ឈ្មួញជនជាតិជប៉ុន និងចិនបានមកទីក្រុង Hoi An ហើយស្នាក់នៅទីនេះដើម្បីកសាងផ្លូវ បង្កើតបានជាតំបន់ទីក្រុងដ៏ពិសេសមួយ លាយឡំនៃវប្បធម៌ជាច្រើន។

លោកម្ចាស់ង្វៀនបានអនុញ្ញាតឱ្យឈ្មួញជប៉ុន និងចិនជ្រើសរើសកន្លែងមួយនៅជិតកំពង់ផែ Hoi An ដើម្បីបង្កើតទីក្រុងពាណិជ្ជកម្ម និងតាំងទីលំនៅជាអចិន្ត្រៃយ៍។ ចាប់ពីពេលនោះមក សង្កាត់ស្វយ័តចំនួនពីររបស់ជនជាតិជប៉ុន និងចិនត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅ Hoi An។ ពួក​គេ​បាន​រស់​នៅ​ដាច់​ដោយ​ឡែក​ពី​គ្នា តែងតាំង​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​របស់​ខ្លួន ហើយ​ធ្វើ​តាម​ទំនៀម​ទម្លាប់ និង​ការ​ប្រតិបត្តិ​របស់​ប្រទេស​នីមួយៗ។

នៅវេលាដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនៅទឹកដី Quang Nam ព្រះអង្គម្ចាស់ង្វៀនក៏បានទទួលនាវាពាណិជ្ជករព័រទុយហ្គាល់ និងហូឡង់ជាច្រើនគ្រឿងមកធ្វើពាណិជ្ជកម្ម ហើយគ្រោងនឹងផ្តល់ជនជាតិព័រទុយហ្គាល់នៅតំបន់ក្បែរកំពង់ផែ Da Nang ចម្ងាយ 3 - 4 ម៉ាយ ដើម្បីបង្កើតទីប្រជុំជនមួយដោយបរិក្ខារ និងការលើកទឹកចិត្តដូចដែល Lord Nguyen បានប្រទានដល់ជនជាតិជប៉ុន និងចិន។

ព័ត៌មានពីសន្និសីទអន្តរជាតិស្តីពីទីក្រុង Hoi An ក្នុងឆ្នាំ 1990 បានបង្ហាញថានៅសតវត្សទី 17 រូបរាងទីក្រុងរបស់ Hoi An ត្រូវបានកំណត់ដូចខាងក្រោម: ទៅខាងកើតគឺជាទីក្រុងរបស់ជប៉ុនដែលមានទីតាំងនៅខាងក្រោមទន្លេ។ នៅ​ខាង​លិច​គឺ​ញ៉ាន​ផូ (ក្រុង​ចិន) ដែល​ស្ថិត​នៅ​ខាង​លើ​នៃ​ទន្លេ; នៅខាងត្បូងគឺជាទន្លេធំ (ទន្លេ Thu Bon នៅពេលនោះ); នៅ​ខាង​ជើង​គឺ​ក្រុង​អានណាម (គឺ​ទី​ក្រុង​វៀតណាម)។

ទីប្រជុំជនជប៉ុនមានទីតាំងនៅភូមិ Hoai Pho ដែលជាភូមិបុរាណ ដូច្នេះផ្នែកទន្លេ Thu Bon ដែលហូរកាត់ទីក្រុង Hoi An ត្រូវបានគេហៅថាទន្លេ Hoai ផងដែរ។ ឈ្មោះកន្លែង Faifo (ឈ្មោះបារាំងសម្រាប់ Hoi An) ក៏មានប្រភពមកពីឈ្មោះភូមិ និងទន្លេផងដែរ។ ភូមិ Hoai Pho ត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុងសៀវភៅ O Chau Can Luc (1555) ។ នៅសតវត្សទី 18 ភូមិនេះបានប្តូរឈ្មោះទៅជា Hoa Pho; ក្រោយ​មក​បាន​ប្តូរ​មក​ជា​ភូមិ​សឺនផូ។ Son Pho បច្ចុប្បន្ន​ស្ថិត​នៅ​ឃុំ Cam Chau ក្រុង Hoi An។

យោងតាមលោកបណ្ឌិត Do Bang ជនជាតិជប៉ុនបានមកទិញដី 20 ហិកតានៅក្នុងភូមិ Hoai Pho និង An My ដើម្បីសាងសង់ផ្លូវ និងរស់នៅ។ ហើយ​បាន​បង្កើត​វត្ត​មួយ​ឈ្មោះ ទុង ប៊ុន។ “នៅក្នុងរូបចម្លាក់ Pho Da Son Linh Trung Phat នៅ Ngu Hanh Son (Da Nang) ដែលឆ្លាក់នៅឆ្នាំ ១៦៤០ ដែលយើងស្ទាបស្ទង់ និងបោះពុម្ពក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៥ មានការលើកឡើងចំនួន ៩ អំពីទីកន្លែងឈ្មោះ Dinh Nhat Bon និងមួយនិយាយអំពីអាស័យដ្ឋាន Dinh Tung Bon ដែលជនជាតិជប៉ុនរស់នៅ Hoi An ហើយបានបរិច្ចាកប្រាក់យ៉ាងច្រើនដល់វត្តលោក Hoi An សព្វថ្ងៃ។ អភិបាលក្រុងដំបូងគេដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់នៅឆ្នាំ ១៦១៨ គឺ Furamoto Yashiro មានអភិបាលក្រុងជាច្រើនដែលមានអំណាចខ្លាំងនៅ Dang Trong ដូចជា Simonosera មានអភិបាលក្រុងម្នាក់ដែលបានអន្តរាគមន៍ជាមួយ Lord Nguyen ដើម្បីផ្តល់ការអនុគ្រោះពិសេសដល់ Alexandre de Rhodes ក្នុងអំឡុងពេលដែលសាសនាគ្រិស្តត្រូវបានហាមឃាត់។

សារីរិកធាតុជាច្រើនបង្ហាញថា សកម្មភាព និងរបៀបរស់នៅរបស់ប្រជាជនជប៉ុននៅទីក្រុង Hoi An មានភាពរីកចម្រើនខ្លាំង ចាប់ពីទីផ្សារ កំពង់ផែ កប៉ាល់ឆ្លងកាត់ រហូតដល់ការបញ្ចុះសពរបស់ជនជាតិជប៉ុននៅទីនេះ៖ "នៅឆ្នាំ 1981 យើងក៏បានរកឃើញផ្នូរបុរាណចំនួន 4 របស់ប្រជាជនជប៉ុននៅ Hoi An ហើយក៏កត់ត្រាឆ្នាំនៃការស្លាប់ក្នុងទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនៃសតវត្សទី 17"។ (យោងតាម ​​"ទីក្រុង Dang Trong ក្រោមស្តេចង្វៀន" លោកបណ្ឌិត Do Bang)

ត្រីមាសជប៉ុននៅទីក្រុង Hoi An បានកើត និងរីកចម្រើននៅពាក់កណ្តាលទីមួយនៃសតវត្សទី 17 ហើយមានរយៈពេលរហូតដល់ចុងសតវត្សនោះ។ ដោយសារគោលនយោបាយដាក់ទណ្ឌកម្មជាច្រើន ជនជាតិជប៉ុនត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ អ្នកដែលនៅសល់បានរៀបការជាមួយជនជាតិចិន និងជនជាតិវៀតណាម ហើយបានបាត់បង់បន្តិចម្តងៗ។

នៅឆ្នាំ 1618 ឈ្មួញចិនបានចាប់ផ្តើមប្រមូលផ្តុំនៅ Hoi An ។ បន្ថែមពីលើបន្ទះផ្តេកដែលមានឆ្នាំ Thien Khai - Tan Dau (1621) នៅតែរក្សាដោយគ្រួសារជនជាតិចិននៅលើផ្លូវ Tran Phu វាត្រូវបានចាត់ទុកថាជាវត្ថុបុរាណចំណាស់ជាងគេរបស់ទីក្រុង Khach ។

ឯកសារក៏បង្ហាញផងដែរថា ក្នុងសម័យរុងរឿងនៃទីក្រុង Khach ជនជាតិចិនបានសាងសង់ប្រាសាទមួយឈ្មោះ Cam Ha ក្នុងឆ្នាំ ១៦២៦ នៅតាមព្រំប្រទល់ភូមិ Cam Pho និង Thanh Ha ដែលស្ថិតនៅភាគខាងលិចនៃទីក្រុង Hoi An នាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ឯកសារជាច្រើនបញ្ជាក់ថា ជនជាតិចិនមកទីក្រុង Hoi An ដើម្បីទិញដីសាងសង់ទីក្រុង តាមរយៈកិច្ចសន្យាទិញលក់អចលនទ្រព្យនៅផ្លូវ Tran Phu សព្វថ្ងៃនេះ។

ផ្លូវ Tran Phu នៅពេលនោះបានក្លាយជាសង្កាត់ចិនដែលមានផ្លូវពីរជួរដូចបានរៀបរាប់ដោយ Bowyear (1695)៖ "កំពង់ផែនេះមានផ្លូវធំមួយនៅច្រាំងទន្លេ ទាំងសងខាងមានផ្ទះពីរជួរដែលមានដំបូលចំនួន 100 សុទ្ធតែមានប្រជាជនចិនរស់នៅ"។

ក្នុងឆ្នាំ ១៦៩៥ ថាច់ ដាយសាន បានមកទីក្រុងហូយអាន ហើយបានកត់ត្រាក្នុង វចនានុក្រមបរទេស (បកប្រែដោយសកលវិទ្យាល័យ Hue ឆ្នាំ 1963)៖ "ផ្លូវប្រវែង 3-4 ម៉ាយតាមច្រាំងទន្លេត្រូវបានគេហៅថា Dai Duong Nhai ។ ផ្លូវទាំងសងខាងមានទំនាក់ទំនងគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ។ ម្ចាស់ផ្លូវទាំងអស់សុទ្ធតែជាជនជាតិ Fujian ដែលនៅតែស្លៀកពាក់តាមរចនាប័ទ្មបុរាណ។"

អ្នកស្រាវជ្រាវ Chau Phi Co នៅក្នុងអត្ថបទ "Hoi An 400 ឆ្នាំនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ" បាននិយាយថា "ជនជាតិជប៉ុនបានសាងសង់ផ្លូវនៅដើមថ្ងៃរះនៃទីក្រុងខណៈពេលដែលជនជាតិចិនបានសាងសង់ផ្លូវនៅចុងម្ខាងនៃថ្ងៃលិច" ។ បន្ទាប់ពីទំនាក់ទំនងរវាងជនជាតិជប៉ុន និងជនជាតិចិន មរតកនៃទីក្រុង Hoi An កាន់តែមានភាពរស់រវើក។ ជនជាតិជប៉ុនបានសាងសង់ស្ពានមួយឈ្មោះថា ស្ពានជប៉ុន (Lai Vien Kieu) ជនជាតិចិនបានសាងសង់វត្តមួយនៅលើនោះ ដើម្បីគោរពបូជាព្រះចៅអធិរាជខាងជើង ដូច្នេះគេហៅថា វត្ត Cau ។ នេះជាកន្លែងដែលអ្នកមកលេង Hoi An គ្រប់គ្នា។

ផែនទី Thien Nam tu chi lo do Thu គូរដោយ Do Ba (1630 - 1655) បានបង្ហាញឈ្មោះផ្លូវ Hoi An រចនាប័ទ្ម Hoi An... ដែលបានជួយយើងបញ្ជាក់ថា ផ្លូវ Hoi An និងស្ពាន Hoi An (ស្ពានជប៉ុន) បានកើតនៅពាក់កណ្តាលទីមួយនៃសតវត្សទី 17 ។

បេតិកភណ្ឌដូចជាផ្ទះសហគមន៍ Hoi An និងប្រាសាទ Ong Voi នៅផ្លូវ Le Loi ឥឡូវនេះត្រូវបានអ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រចាត់ទុកថាជាកន្លែងបន្ថែមពីលើសង្កាត់ចិន និងជប៉ុន ក៏មានតំបន់ទីក្រុងរបស់វៀតណាមដែលបានបង្កើតឡើងនៅពាក់កណ្តាលទីមួយនៃសតវត្សទី 17 ផងដែរ។ ដូច្នេះហើយ នៅកណ្តាលទីក្រុង Hoi An មានជនជាតិជប៉ុន ចិន និងវៀតណាមរស់នៅ បង្កើតបានជាតំបន់ទីក្រុងចម្រុះ និងតភ្ជាប់គ្នា ទោះបីទំនៀមទម្លាប់របស់សហគមន៍នៅតែធ្វើតាមវិធីផ្ទាល់ខ្លួនក៏ដោយ។

ធ្លាក់ចុះដោយសារពេលវេលា និងភូមិសាស្ត្រ

បន្ទាប់​ពី​ភាព​រីក​ចម្រើន​មួយ​រយៈ ទីក្រុង Hoi An មិន​អាច​រក្សា​ជំហរ​របស់​ខ្លួន​ជា​កំពង់ផែ​ពាណិជ្ជកម្ម​ឈាន​មុខ​គេ​ក្នុង​ប្រទេស​វៀតណាម​បាន​ទៀត​ទេ។ មួយផ្នែកដោយសារការផ្លាស់ប្តូរភូមិសាស្ត្រ មួយផ្នែកគឺដោយសារគោលនយោបាយរបស់រាជវង្សង្វៀនក្នុងការឱ្យតម្លៃកំពង់ផែ Da Nang បន្ថែមទៀត។

នៅសតវត្សទី 19 បឹង និងបឹងជាច្រើនត្រូវបានខូចទ្រង់ទ្រាយ។ ភាពស្ងប់ស្ងាត់របស់ Cua Dai គឺជាកត្តាមួយដែលនាំឱ្យកំពង់ផែពាណិជ្ជកម្ម Hoi An ធ្លាក់ចុះ។ ទន្លេ Thu Bon និង Cho Cui បានផ្លាស់ប្តូរផ្លូវរបស់ពួកគេ ហើយផ្នែកខ្លះដែលពីមុនជាព្រែកជ្រៅៗត្រូវបានលិចលង់ និងរីងស្ងួត បង្កើតបានជាផ្ទៃដីថ្មី។ នៅពេលដែល Hoi An លែងមានបឹងដែលមានជម្រៅជ្រៅ និងធំទូលាយគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់បោះយុថ្កា សារៈសំខាន់សេដ្ឋកិច្ចនៃទឹកដីនេះបានថយចុះបន្តិចម្តងៗ។

នេះ​ក៏​ជា​សម័យកាល​ដែល​រាជវង្ស​ង្វៀន​បាន​អនុវត្ត​គោលនយោបាយ «​គោលនយោបាយ​បិទទ្វារ​»​។ លោកបណ្ឌិត Ta Hoang Van បានអត្ថាធិប្បាយក្នុងអត្ថបទ "ការរៀបចំទីក្រុង និងស្ថាបត្យកម្ម Hoi An ក្រោមអាណាចក្រង្វៀន" ថា "ទីតាំងសំខាន់របស់ Da Nang កាន់តែមានសារៈសំខាន់ ទីតាំង Hoi An កាន់តែមានភាពស្រពិចស្រពិល។

ឈ្មួញជនជាតិអង់គ្លេសម្នាក់ឈ្មោះ ចាបម៉ាន បានមកដល់ទីក្រុងហូយអាន ហើយបានឃើញភាពស្ងាត់ជ្រងំនៃទីក្រុងបន្ទាប់ពីសម័យតាយសឺន។ គាត់បានសរសេរថា "នៅពេលខ្ញុំមកដល់ទីក្រុង Hoi An ទីក្រុងធំមួយនេះ នៅសល់ផ្លូវតិចតួចបំផុតនៃផ្លូវផ្ទះឥដ្ឋ និងផ្លូវក្រាលថ្ម។ ខ្ញុំឃើញតែទិដ្ឋភាពដ៏ស្ងាត់ជ្រងំ ដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកសៅ។ (យោងតាម ​​“ស្ថាបត្យកម្មទីក្រុងបុរាណ Hoi An” - Vietnam, The Gioi Publishing House 2003)។

យោងតាមលោកបណ្ឌិត Ta Hoang Van មានកត្តាជាច្រើនដែលនាំឱ្យទីក្រុង Hoi An ធ្លាក់ចុះ “ក្រោយសម័យ Tay Son ទីក្រុង Hoi An មិនអាចងើបឡើងវិញបានឡើយ នៅចុងសតវត្សទី 18 ទាំង Dang Trong និង Dang Ngoai មិនមានទីតាំងពាណិជ្ជកម្មនៅអឺរ៉ុបណាមួយឡើយ ហើយការជួញដូររបស់ពួកគេនៅ Hoi An បានធ្លាក់ចុះជាលំដាប់។ នៅឆ្នាំ 1792 ហូយអាន នៅសល់តែឆ្នាំ 1792។ ការ​នាំ​ចេញ​របស់​ខ្លួន​បាត់​បង់​តួនាទី​ជា​មជ្ឈមណ្ឌល​ពាណិជ្ជកម្ម ទីក្រុង Hoi An បាន​ដើរ​តួនាទី​ជា “កំពង់ផែ​ត្រួសត្រាយ​ផ្លូវ​សម្រាប់ Da Nang”។

នៅសតវត្សទី 20 នៅពេលដែលផ្លូវរថភ្លើងខាងជើង-ខាងត្បូងពី Quy Nhon ទៅ Da Nang បានលេចចេញឡើង ផ្លូវជាតិត្រូវបានត្រួសត្រាយ "Hoi An ប្រៀបដូចជាកាបូបដែលគេបំភ្លេចចោល វិមាន ផ្លូវ និងកំពង់ផែក៏ត្រូវបានសាងសង់នៅតាមបណ្តោយផ្លូវនោះនៅ Da Nang" (យោងទៅតាម "សេដ្ឋកិច្ចពាណិជ្ជកម្មរបស់វៀតណាមក្រោមរាជវង្ស Nguyen 7")។

លោកបណ្ឌិត Ta Hoang Van បាននិយាយថា ក្រៅពីការផ្លាស់ប្តូរនយោបាយចំពោះពាណិជ្ជករបរទេស បាតុភូតនៃការផ្លាស់ប្តូរទន្លេក៏ត្រូវបានគេមើលឃើញនៅក្នុងទីក្រុងផ្សេងទៀតផងដែរ។ ដូច្នេះ​ហើយ​រាល់​ប្រភព​ទំនិញ​បាន​ហូរ​ចូល​មជ្ឈមណ្ឌល​ទីក្រុង Da Nang ។ លោក Van បាននិយាយថា “ត្រឹមឆ្នាំ 1847 មានតែកំពង់ផែ Da Nang ដែលមានកប៉ាល់ជាច្រើនឆ្លងកាត់។ ទីក្រុង Da Nang កាន់តែរីកចម្រើន ទីក្រុង Hoi An កាន់តែឯកោកាន់តែមានភាពឯកោ ដេកយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ក្បែរទន្លេរាក់។

នៅថ្ងៃទី 9 ខែតុលា ឆ្នាំ 1888 ស្តេច Thanh Thai បានចេញក្រឹត្យមួយ បង្កើតទីក្រុង Faifo (Hoi An) ជារាជធានីខេត្ត Quang Nam ។ នៅថ្ងៃទី 9 ខែតុលាឆ្នាំ 1905 ផ្លូវរថភ្លើងត្រូវបានបើក។ ទីក្រុង Da Nang បានក្លាយជាទីក្រុងកំពង់ផែសមុទ្រដែលលេចធ្លោជាងគេនៅតំបន់កណ្តាលនៅពេលនោះ។

នៅចុងសតវត្សទី 19 ទីក្រុង Da Nang ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្រដ៏សំខាន់ដោយរាជវង្ស Nguyen។ ដើម្បីពង្រឹងការការពារប្រទេស រាជវង្សង្វៀន បានបង្កើតបន្ទាយភ្នំមួយនៅក្វាងណាម។ មជ្ឈមណ្ឌលនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមនៃខេត្ត Quang Nam នៅតែជារាជធានីខេត្ត La Qua (Dien Ban) និង Hoi An ជាកន្លែងដែលស្ថានទូតបារាំងស្ថិតនៅ។ នៅក្នុងសៀវភៅអនុស្សាវរីយ៍របស់គាត់ "Journey to the South" កាពីទែន John White បានពណ៌នាថា "Hoi An បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភាពក្រីក្រ និងធ្លាក់ចុះ ដោយគ្មានអ្នកទស្សនា លើកលែងតែកងនាវាក្នុងស្រុក និងកប៉ាល់តូចមួយមកពីភាគខាងជើង..." ( Xua va Nay Magazine , 1998)។

ទួន ង៉ុក

ប្រភព៖ https://baophapluat.vn/nho-ve-thuong-cang-hoi-an-post551040.html