 |
| កម្រងអត្ថបទ និងកម្រងអនុស្សាវរីយ៍ ខ្យល់បក់ចេញពីការចងចាំ ដោយ អ៊ុង ថៃបៀវ។ រូបថត៖ N.V |
បណ្តុំអត្ថបទដ៏ក្រាស់ដែលមាន 323 ទំព័រ ប្រមូលជាប្រព័ន្ធនូវអត្ថបទរបស់អ្នកនិពន្ធ ដែលភាគច្រើនត្រូវបានបោះពុម្ពនៅក្នុងកាសែត និងទស្សនាវដ្តី។ ពេលអានបណ្តុំអត្ថបទ Wind Blows from the Memory អ្នកអានមានអារម្មណ៍លាយឡំនៃព្រលឹងកំណាព្យ ស្ទីលសរសេរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ និងអ្នកសារព័ត៌មានដែលមានសមត្ថភាពខ្លាំងក្នុងការសង្កេត រំលឹក និងគិត ស្វែងយល់ ពីតម្លៃវប្បធម៌របស់ជាតិ។ នៅក្នុងការប្រមូលអត្ថបទ និងអត្ថបទ Wind Blows from the Memory អ្នកនិពន្ធបានជ្រើសរើសដោយប្រុងប្រយ័ត្ន និងចាត់ថ្នាក់វាជាបីផ្នែក។ ផ្នែកនីមួយៗអាចក្លាយជាសៀវភៅដាច់ដោយឡែកមួយ ដែលមានដូចជា៖ "ប្រភពគ្មានទីបញ្ចប់"; "ដង្ហើមនៃព្រៃដ៏អស្ចារ្យ" និង "ការគិតដាច់ដោយឡែក" ។ ដូចដែលចំណងជើងនៃអត្ថបទណែនាំ យើងផ្តោតលើការស្វែងយល់ពីផ្នែកទីមួយ៖ "ប្រភពគ្មានទីបញ្ចប់" នៃការប្រមូលអត្ថបទ បង្ហាញពីការអាណិតអាសូរ និងចែករំលែកជាមួយអ្នកនិពន្ធ ដើម្បីផ្ញើសារទៅកាន់អ្នកអាន។
ប្រភពគ្មានទីបញ្ចប់ពីវប្បធម៌ជនជាតិ
ដូចដែលអ្នកនិពន្ធ Uong Thai Bieu ខ្លួនឯងបាននិយាយនៅក្នុងអត្ថបទទីមួយជំនួសឱ្យសៀវភៅណែនាំថា “លំហូរនៃវប្បធម៌វៀតណាមពីសម័យបុរាណគឺដូចជាចរន្តឈាមដែលបង្កើតភាពរឹងមាំនៃជាតិ ហើយហូរចូលគ្រប់សរសៃរបស់ប្រជាជនវៀតណាម។ សម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មាន វប្បធម៌គឺជាប្រភពមិនចេះចប់។ វប្បធម៌មានភាពទាក់ទាញចម្លែក វាចិញ្ចឹមដោយស្ងៀមស្ងាត់នូវអំណាច បំផុសបំផុលនៃទឹកដី ... គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពសមាគមអ្នកនិពន្ធឆ្នាំ 2019 ទំព័រ 5 - សម្រង់ទាំងអស់ត្រូវបានយកចេញពីសៀវភៅនេះ)។ ជាការពិតណាស់ មិនត្រឹមតែសម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវប្បធម៌នឹងតែងតែជាប្រភពមិនចេះចប់សម្រាប់អ្នកនិពន្ធ និងសិល្បករ។ សម្រាប់លោក Uong Thai Bieu ការចិញ្ចឹមបីបាច់ទេពកោសល្យតាមរយៈការរួមបញ្ចូលគ្នានៃព្រលឹងកវី ជាមួយនឹងសមត្ថភាពសង្កេត និងការវិភាគរបស់អ្នកសារព័ត៌មានបានជួយគាត់ក្នុងការសរសេរអត្ថបទយ៉ាងមុតស្រួច។ វាហាក់ដូចជាថាគ្រប់ទីកន្លែងដែលគាត់ទៅកន្លែងវប្បធម៌ដោយមានចំណេះដឹងទូលំទូលាយរបស់គាត់គាត់នឹងមានទស្សនៈគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ការយល់ឃើញការវាយតម្លៃការពន្យល់និងគំនិតប្លែកៗដើម្បីចែករំលែកជាមួយអ្នកអាន។ ពី "Huong ve dat ទៅ Truoc wharf Giang Dinh" តាមរយៈ "Ben dong song gioi lieng" ទៅ "Ve ha Thanh nghe xam" បន្ទាប់មក "Nhoi ve quan ho"... ឈ្មោះទីកន្លែងនីមួយៗ វត្ថុបុរាណ ចំណុចវប្បធម៌នីមួយៗត្រូវបានមើល និងវាយតម្លៃឡើងវិញតាមរយៈកែវភ្នែករបស់អ្នកកាសែត និងអ្នកនិពន្ធ Uong Thai Bieu។ នៅក្នុង "Huong ve dat toa" អ្នកនិពន្ធនិយាយត្រូវនៅពេលដែលគាត់សរសេរថា "ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃប្រទេសនីមួយៗតែងតែបន្សល់ទុកនូវភស្តុតាង។ ភស្តុតាងអាចមើលឃើញ អាចប៉ះបាន ប៉ុន្តែប្រវត្តិសាស្ត្រដើមបានចូលទៅក្នុងមនសិការរបស់មនុស្សម្នាក់ៗតាមរយៈចរន្តឈាម និងមានជារៀងរហូតក្នុងភាពស្រណុកគ្នារវាងអតីតកាល និងបច្ចុប្បន្ន" (ទំព័រ 66) ។ ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងរឿងព្រេងរបស់ជាតិគឺជាប់ពាក់ព័ន្ធ និងលាយឡំគ្នា។ សារស្នូលដែលអ្នកនិពន្ធចង់ណែនាំអ្នកអានឱ្យសម្រេចបានគឺ ប្រជាជនវៀតណាមបានឆ្លងកាត់ការលំបាកជាច្រើនក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ការត្រួតត្រារបស់ចិនរាប់ពាន់ឆ្នាំ បស្ចិមប្រទេសរាប់រយឆ្នាំ ប៉ុន្តែយើងមិនបានបាត់បង់អត្តសញ្ញាណរបស់យើងទេ គឺនៅតែមានជាសច្ចៈដ៏អស់កល្បជានិច្ច។ ប្រជាជន និងប្រជាជាតិវៀតណាមមាន និងនៅតែរកឃើញខ្លួនឯងនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ពួកគេ។ ដូច្នេះ “ឆ្ពោះទៅកាន់ទឹកដីដូនតា” គឺជាអ្វីដែលជនជាតិវៀតណាមគ្រប់រូបគួរធ្វើ ហើយក៏ជាបំណងប្រាថ្នាដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់អ្នកនិពន្ធផងដែរ។ ចុងបញ្ចប់នៃការងារហាក់ដូចជាបញ្ជាក់ថា៖ “សម័យស្តេច Hung – ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងរឿងព្រេងគឺជាប់ទាក់ទងគ្នា សុបិន និងការពិត ការពិត និងសុបិន នោះគឺជាភាពស្រស់ស្អាត និងសេចក្តីល្អក្នុងចិត្តនៃធម្មយាត្រាស្វែងរកប្រភពដើម។ បក្សីស្វែងរកសំបុក ប្រជាជនស្វែងរកបុព្វការីជន ប្រសិនបើត្រឹមតែថ្ងៃទីដប់នៃខែទី 3 តាមច័ន្ទគតិ ជនជាតិវៀតណាមទាំងអស់បានមកទស្សនាប្រាសាទកណ្តាល។ ប្រាសាទទាប ប្រាសាទអណ្តូង យើងក្រឡេកមើលប្រសព្វ Bach Hac ដ៏ប្រណិត ភ្នំ និងកូនភ្នំ ដូចជាចានគោមនៅកណ្តាលដី យើងទៅស្វែងរកការពិត និងសុបិន យើងបោះជំហានលើមូលដ្ឋាននៃទឹកដីដូនតា ប៉ុន្តែបេះដូងរបស់យើងត្រូវបានជ្រមុជនៅក្នុងអាថ៌កំបាំង និងរឿងព្រេងនិទាននៃផ្សែងធូបរបស់យើង យើងត្រលប់ទៅរកយើងវិញ»។ (ទំ.៦៦)។ ជាការពិតណាស់ នោះគ្រាន់តែជាការចង់បានរបស់អ្នកនិពន្ធប៉ុណ្ណោះ វាកើតចេញពីព្រលឹងស្នេហាជាតិ និងបំណងប្រាថ្នាសម្រាប់ជាតិសាសន៍ ការកោតសរសើរ និងឯកភាពជាតិ។
ជាមួយនឹងអត្ថបទ "តាមដងទន្លេព្រំដែន" Uong Thai Bieu នាំអ្នកអានត្រឡប់ទៅស្ពាន Hien Luong ជាកន្លែងដែល "ប្រវត្តិសាស្រ្តដ៏ឈឺចាប់ និងបំណងប្រាថ្នាសម្រាប់ការបង្រួបបង្រួមត្រូវបានដឹងយ៉ាងច្បាស់" (ទំព័រ 71) ។ ពីទន្លេ Ben Hai គាត់ក្រឡេកមើលទន្លេផ្សេងទៀត - ដែលជាកន្លែងដែល "រឿងរ៉ាវនៃទន្លេគឺជាការបង្ហាញនៃព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់, ការផ្លាស់ប្តូរ, លំហូរដែលបើកប្រភពនៃការបំផុសគំនិតសម្រាប់មាតុភូមិ" (ទំព័រ 72) ។
តាមរយៈរឿងរ៉ាវដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ ម្តាយម្នាក់បានជាប់គាំងនៅច្រាំងខាងត្បូងរង់ចាំកូនអស់រយៈពេលជាងដប់ឆ្នាំ សញ្ញាឈឺចាប់រវាងធនាគារទាំងពីរ ឬរូបភាពនៃ "ពិធីបុណ្យសពទាំងបួន" អ្នកនិពន្ធបានបង្ហាញពីទុក្ខសោកនៅក្នុងការចងចាំរបស់ប្រទេស។ រូបភាពរបស់មាតាដែលលើកទង់ជាតិ - មាតា ង្វៀន ធីឌីម (Nguyễn Thi Diem) ក៏ក្លាយជានិមិត្តសញ្ញាដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន ដែលគាត់បង្ហាញយ៉ាងរស់រវើក។ ទោះបីជា «របួសពិតបានជាសះស្បើយលើសាច់ឈាមនៃមាតុភូមិហើយ» (ទំព័រ 77) ក៏ដោយ ក៏ការងារនៅតែដាស់តឿនអ្នកអានឱ្យស្រឡាញ់ សន្តិភាព ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គ្រប់ចង្វាក់សន្តិភាពនៃជីវិតសព្វថ្ងៃនេះ។
នៅទីក្រុង Hai Van Quan ក្រោមពពកស អ្នកនិពន្ធមិនត្រឹមតែរៀបរាប់ពីដំណើរការបង្កើតឈ្មោះទីកន្លែងថា “Thien ha de moih hang quan” ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ពេលឃើញវត្ថុបុរាណប្រែក្លាយទៅជាប្រាសាទ។ គាត់សរសេរថា៖ «នៅជាប់នឹងសិលាចារឹកធំៗដែលជាសញ្ញាសម្គាល់នៃប្រវត្តិសាស្ត្រ...ត្រូវបានសរសេរជាបន្ទាត់... សំរាមបានគរឡើង»។ ហើយគាត់បានបញ្ចប់ដោយសារដែលទទួលខុសត្រូវមួយថា៖ «សូមរក្សា Hai Van Quan សម្រាប់ថ្ងៃនេះ និងអនាគត ... ដើម្បីរំលឹកអំពីប្រវត្តិសាស្ត្របុរាណ ចងចាំគ្រានៃសង្គ្រាម និងការលំបាក...» (ទំព័រ 83) ។
ក្រៅពីអត្ថបទប្រវត្តិសាស្ត្រ និងវប្បធម៌ អ្នកនិពន្ធក៏មានការស្រលាញ់ពិសេសចំពោះតម្លៃសិល្បៈប្រជាប្រិយ។ ក្នុងអត្ថបទ Dao Nuong នៅទឹកដី Ca Tru គាត់បានសរសេរថា “មុនមនុស្សចាស់ជ្រមុជខ្លួននៅក្នុងខ្សាច់ ពួកគេនៅតែមានពេលសម្រាប់បញ្ជូនបទចម្រៀងដល់ក្មេងៗ… អ្នកភូមិនោះនៅតែប្រកាន់ភ្ជាប់នូវបទភ្លេងបុរាណ ដើម្បីរីករាយទាំងព្រឹកទាំងយប់…” (ទំ.៤៤) ជាពាក្យដឹងគុណចេញពីបាតបេះដូងនៃបុគ្គលដែលស្រលាញ់វប្បធម៌ជាតិគ្រប់រូប។
ជាមួយនឹងភាសាអារម្មណ៍ សម្រង់សម្រង់ដែលបានជ្រើសរើស និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះទំព័រនីមួយៗ លោក Uong Thai Bieu បញ្ជាក់ជំហររបស់គាត់ជាអ្នកនិទានរឿងវប្បធម៌ និងប្រវត្តិសាស្ត្រដែលមានបេះដូងស្នេហាជាតិ និងប៊ិចដ៏ប៉ិនប្រសប់។
ប្រភពគ្មានទីបញ្ចប់ពីអនុសតិបញ្ញាទៅស្រុកកំណើត
វាអាចត្រូវបានគេមើលឃើញនៅក្នុងអត្ថបទរបស់គាត់ថា Uong Thai Bieu ជារឿយៗសង្កត់ធ្ងន់លើវប្បធម៌ជា "ប្រភពមិនចេះចប់" ។ ហើយសម្រាប់អ្នកអាន ប្រភពនោះក៏ជាស្រុកកំណើតរបស់គាត់ផងដែរ - កន្លែងដែលអារម្មណ៍របស់គាត់មានប្រភពដើម និងអំណាចនៃការសរសេររបស់គាត់ត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់។ តាមរយៈការប្រមូលអត្ថបទ ជិតដប់អត្ថបទត្រូវបានឧទ្ទិសដល់ ង៉ឺអាន ជាការអំពាវនាវដ៏អន្លង់អន្លោច លងបន្លាច និងភាពអត់ឃ្លានទៅកាន់ស្រុកកំណើតរបស់គាត់។
ពីការប្រមូលកំណាព្យ Wind in the Field អ្នកអានអាចដឹងយ៉ាងច្បាស់ពីក្តីនឹករលឹកចំពោះស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេដែលហូរកាត់ខ្សែនីមួយៗ៖ "នៅកន្លែងដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមនៅក្មេង / មានអាវមួយដែលមានក្លិនភក់ស្ងួតនៅលើភ្លើងចំបើង / មានក្លិនរបស់កូនត្រីដែលវង្វេងបានបាត់បង់ម្តាយ / មានក្លិនក្រអូបនៃដំឡូងឆ្អិន / សំឡេងរបស់យើងស្រែករហូតដល់ ... " ថ្ងៃវស្សា) ។
មាតុភូមិលេចចេញមកមិនត្រឹមតែតាមរយៈការចងចាំក្នុងវ័យកុមារប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជារូបភាពដែលចាក់ឫសក្នុងព្រលឹងកវី អ៊ុង ថៃបៀវ៖
"ខ្យល់
កើនឡើងពីទន្លេ
សំណើចព្រហ្មចារីផ្ទុះឡើងពេញរលក...
ខ្ញុំបានយកពីគំនូរក្រញ៉ាំក្តាម
មុខរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងខ្សាច់
ផ្សែងលាមកក្របីឆេះពេលរសៀលយំ…”
(ខ្យល់នៃវាល)
ទោះបីជាបច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងទីក្រុងនៃផ្ការាប់ពាន់ផ្កា ប៉ុន្តែ Da Lat ក្នុងគំនិតរបស់ Uong Thai Bieu ទីក្រុង Nghe An នៅតែជា "កន្លែងដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមជាមនុស្ស" ដែលជាកន្លែងមួយដែលភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធ មិនត្រឹមតែជាមួយនឹងការចងចាំប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មានកំណាព្យ និងសុភាសិត ជាមួយនឹងការចងចាំពីក្លិនភក់ រសជាតិដំឡូង និងការហៅទៅកាន់គ្នាទៅវិញទៅមកនៅពេលថ្ងៃត្រង់។
នៅ Tham tham honque Uong Thai Bieu បង្ហាញពីភូមិមួយដែលកំពុងផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងឆាប់រហ័សចំពេលមានខ្យល់កួចនៃនគរូបនីយកម្ម។ ពីការចងចាំនៃភាពក្រីក្របានចារឹកយ៉ាងជ្រាលជ្រៅនៅក្នុងខគម្ពីរថា "ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! អ្នកណាដឹងពេលព្រឹក/ល្ងាច ខ្ញុំនឹងរើសស្រូវពីឆ្នាំងមកកិន..." ដែលធ្វើឱ្យគាត់ "ចងចាំដោយបេះដូងលោតញាប់" រហូតមកដល់ពេលនេះ អ្នកភូមិក្លាយជាអ្នកមានដោយសារតម្លៃដី ធ្វើបង្គា ជួញដូរឈើ... ភូមិនេះលែងខ្វះអ្វីទាំងអស់ ភូមិ-ឃុំ ខ្វះអ្វីទាំងអស់ដែលទីក្រុងមាន។ ស្នេហា "។
សាររបស់អ្នកនិពន្ធគឺច្បាស់ណាស់៖ ស្មារតីភូមិ និងសីលធម៌របស់មនុស្សមិនអាចត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យរសាត់ទៅជាមួយការអភិវឌ្ឍន៍សម្ភារៈឡើយ។ «រូបភាពនៃជនបទនៅតែឃើញច្បាស់ និងភ្លឺចែងចាំងដូចជាកន្លែងផ្ញើអារម្មណ៍ចាស់ៗមកវិញ» (ទំព័រ 12)។ ប៉ុន្តែបើតាមលោកថា ភូមិនេះឥឡូវបាត់បង់សម្រស់ឆើតឆាយ និងរ៉ូមែនទិកបន្តិចម្តងៗ៖ «ភូមិកាន់តែធំ ភូមិក៏ប្រណិត តែពេលខ្លះភូមិក៏បាត់សម្រស់បន្តិចម្ដងៗ»។ ប្រយោគចុងក្រោយគឺដូចជាការដាស់តឿនថា "ភូមិឥឡូវដូចជាប្រអប់មួយ ភូមិកាន់តែអាក្រក់ពីផែនការ ពីស្ថាបត្យកម្ម ពីគំនិត ពីការរស់នៅរហ័ស ពីការជឿនលឿន ពីភាពក្រអឺតក្រទម... ផ្លូវមិនចាំបាច់ជាផ្លូវទេ ប៉ុន្តែភូមិនេះលែងមានរូបរាងជាភូមិទៀតហើយ"...(ទំ.១៣)។
ក្នុងចម្រៀងកុមារភាព អ៊ុង ថៃបៀវ នាំអ្នកអានត្រឡប់ទៅកន្លែងនៃការចងចាំដ៏គួរឱ្យស្រឡាញ់ ជាទីកន្លែងកុមារភាពក្រីក្រ និងស្លូតត្រង់ពោរពេញដោយមិត្តភាព។ Danh, Lam, Thu, So, Anh, Ich, Minh ... មិនមែនគ្រាន់តែជាឈ្មោះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាផ្នែកមួយនៃព្រលឹងរបស់គាត់ - "គ្មានកំហុសដូចភក់" ។ សង្គ្រាម ការដកហូតសិទ្ធិ ហ្គេមបែបច្រែះ... ទាំងអស់នៅតែមានភាពរស់រវើកក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ គាត់យំ៖ «ច្រើនឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបាន Danh, Thu, So, Lam, Anh, Ich, Minh... អូ!
ថ្វីត្បិតតែគ្រប់គ្នាបានដើរទៅដោយឡែករៀងៗខ្លួន ខ្លះជាអ្នកមាន ខ្លះបានលាចាកលោក អ្នកខ្លះខំធ្វើការនៅស្រុកកំណើត ដល់អ្នកនិពន្ធ អ្វីៗនៅតែដដែលដូចពីមុន ដូចជា "ភាពកក់ក្តៅបន្តិចបន្សល់ទុកក្នុងជីវិតមនុស្សលោក"។ វាមិនមែនគ្រាន់តែជាការចងចាំប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាការចងចាំដែលមានរាងស្នេហ៏ តែងតែត្រលប់មកវិញនៅពេលរសៀលដាឡាត់ដ៏ត្រជាក់។
នៅក្នុង The Singing River លោក Uong Thai Bieu សរសេរអំពីស្រុកកំណើតរបស់គាត់ ទន្លេ Lam មិនត្រឹមតែជានិមិត្តរូបនៃធម្មជាតិប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងជាម្តាយ ជាស្ត្រីដែលមានបទពិសោធន៍ សុភាព និងក្លាហានផងដែរ។ គាត់មិនប្រៀបធៀបទន្លេ Lam ទៅនឹងពណ៌ខៀវស្រឡះទេ ប៉ុន្តែទៅនឹង “ការឈឺចាប់តាមរាងកាយ” ដូចជាស្ត្រី “ញញឹមយ៉ាងទន់ខ្សោយក្រោយពេលសម្រាលកូន”។ ចំពោះគាត់ “ទឹកទន្លេឡាំមានភក់ជាងពណ៌ខៀវទៅទៀត ពីព្រោះទន្លេនោះត្រូវផ្ទុកការព្រួយបារម្ភ ចលាចល និងធូលីពីក្នុងទឹកច្រើនពេក”។ ពីរូបភាពនៃទន្លេ អ្នកនិពន្ធនាំអ្នកអានទៅកាន់ការចងចាំរបស់ក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលបានបាត់បង់ឪពុកមុនដំបូង ម្តាយរបស់គាត់បានរៀបការម្តងទៀត ហើយម្តាយមីងរបស់គាត់ដែលជាមនុស្សចម្លែក - "បានក្លាយជាម្តាយរបស់ខ្ញុំ": "នាងបានបង្កើតរូបរាងស្លូតត្រង់នៅលើមុខរបស់ខ្ញុំបន្តិចម្តងៗ។ នាងបានធ្វើអោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ធម្មតា ហើយច្រៀងអោយខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែក" រូបភាពម្តាយមីង និងទន្លេឡាំលាយបញ្ចូលគ្នា ក្លាយជានិមិត្តរូបនៃក្តីស្រលាញ់ សំណង និងការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សា៖ «ដូចជាកំណើតនៃម្តាយ ការចិញ្ចឹមបីបាច់របស់ខ្ញុំ ទន្លេស្រុកកំណើតផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវរសជាតិភក់ យល់ពីភាពលំបាក ពណ៌បៃតងនៃទឹកដើម្បីកុំឱ្យមានភាពច្របូកច្របល់ ភាពត្រជាក់នៃខ្យល់ដើម្បីឱ្យខ្ញុំដឹងថាស្នេហាជាអ្វី» (ទំព័រ 24) ។ ចម្រៀងទន្លេ មិនមែនគ្រាន់តែជាចម្រៀងអំពីទន្លេនោះទេ ប៉ុន្តែជាចម្រៀងនៃការដឹងគុណ ជ្រាលជ្រៅ និងរំជួលចិត្តអំពីស្នេហាគ្រួសារ ស្នេហាមាតុភូមិ និងអនុស្សាវរីយ៍ដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន។
ក្នុងអនុស្សាវរីយ៍ Vinh លោក Uong Thai Bieu បានកត់ត្រាយ៉ាងជាក់ស្តែងនូវដំណើរផ្លាស់ប្តូរស្រុកកំណើតរបស់គាត់ ពីភាពវិនាសអន្តរាយនៃគ្រាប់បែកសង្គ្រាម ទៅជាទីក្រុងដ៏ក្មេងខ្ចី និងស្វាហាប់។ ការចងចាំពីកុមារភាពបានត្រលប់មកវិញ៖ “ខ្ញុំចាំបានគ្រាប់បែករបស់អាមេរិកដែលបានធ្លាក់មកលើឃ្លាំងហ្គាស Hung Dung ភ្លើងកំពុងឆេះនៅលើមេឃ… ខ្ញុំចងចាំពីកុមារភាពរបស់ខ្ញុំនៅលើបង្គោលស្មាមួយក្នុងរាត្រីនៃការជម្លៀសចេញតាមរយៈទីក្រុង Vinh ដែលត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញ និងបំផ្លិចបំផ្លាញ”។ ពីកន្លែងបាក់បែក ប្រជាជន Vinh «បានរួមចំណែកជាបន្ទះនីមួយៗនៃផ្លូវរូងក្រោមដី បំណែកដែកច្រែះ និងសូម្បីតែបំណែកនៃគ្រាប់បែក ដើម្បីកសាងស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេឡើងវិញ» (ទំព័រ 59) ។ ទីក្រុង Vinh សព្វថ្ងៃជាកំពង់ផែ ឧស្សាហកម្ម ទីក្រុងទេសចរណ៍ តភ្ជាប់តំបន់ទាំងបីគឺ “ទីក្រុងដែលមិនធ្លាប់ដេក”។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយមានទស្សនៈប្រកបដោយសុទិដ្ឋិនិយម អ្នកនិពន្ធបានសម្តែងការព្រួយបារម្ភអំពីការអភិវឌ្ឍន៍ដែលមិនមានតុល្យភាព៖ “ប្រសិនបើយើងនិយាយអំពីការបែកគ្នានៃអ្នកមាននិងអ្នកក្រ ទីក្រុង Vinh គឺលឿនខ្លាំងណាស់… ទន្លេ Lam និងឆ្នេរសមុទ្រនៃ Cua Lo និង Cua Hoi កំពុងទទួលរងនូវផលវិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៃតំបន់ទីក្រុងដ៏ធំមួយ” (ទំព័រ 63) ។ ការព្រួយបារម្ភមិនត្រឹមតែអំពីសម្ភារៈប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងអំពីបរិស្ថាន សីលធម៌ និងនិរន្តរភាព។ ឈរលើភ្នំ Dung Quyet ក្រឡេកមើលទីក្រុង ព្រះអង្គមិនភ្លេចក្តីសុបិនដែលមិនទាន់សម្រេចរបស់រាជធានីរបស់ស្តេច Quang Trung៖ “Phuong Hoang Trung Do”។ ទោះបីជាសុបិនចាស់មិនបានក្លាយជាការពិតក៏ដោយ ក៏សព្វថ្ងៃនេះ គាត់នៅតែមានជំនឿមួយថា “ការដើរលើផ្លូវទំនើប និងសេរី… នឹងមានអារម្មណ៍ថាអនាគតភ្លឺស្វាង និងទំនើបជាងក្នុងទម្រង់នៃទីក្រុង Vinh” (ទំព័រ 65)។
***
ការបើកការប្រមូលអត្ថបទ Wind Blows from the Land of Memories ដែលមានចំណងជើងថា "ប្រភពគ្មានទីបញ្ចប់" - បញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវរឿងមួយ៖ សម្រាប់ Uong Thai Bieu វប្បធម៌គឺជាចំណុចចាប់ផ្តើម និងទិសដៅនៃដំណើរប្រកបដោយភាពច្នៃប្រឌិត។ ចែករំលែកនៅក្នុងបទសម្ភាសន៍ អ្នកនិពន្ធបានបញ្ជាក់ថា៖ «ពី 'រដូវធ្វើដំណើរ' ទៅ 'ខ្យល់បក់ពីទឹកដីនៃការចងចាំ' សម្រាប់ខ្ញុំ វានៅតែជាដំណើរដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើស នោះគឺជាបទពិសោធន៍វប្បធម៌... ការជាប់នឹងលំហូរវប្បធម៌ដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ និងការប្រែប្រួល... គឺសម្រាប់ខ្ញុំជាសុភមង្គល ដែលជាការលើកទឹកចិត្តគ្មានទីបញ្ចប់។ https://baolamdong.vn/ (ថ្ងៃទី ២១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០២០)។
ក្នុងនាមជាអ្នកសារព័ត៌មាន និងជាអ្នកនិពន្ធ លោក Uong Thai Bieu មិនត្រឹមតែសរសេរសម្រាប់អាជីពរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាតម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ ដែលជាមធ្យោបាយទំនាក់ទំនងរវាងអ្នកនិពន្ធនិងអ្នកអាន។ យោងទៅតាមគាត់ការងារនីមួយៗគឺជា "ការស្វែងរកការយល់ចិត្ត" ។ ទេពកោសល្យនោះ យោងទៅតាមអ្នកនិពន្ធ ឡៃ វ៉ាន់ឡុង ត្រូវបានបង្ហាញតាមរយៈ "ប្រយោគនីមួយៗបង្ហាញពីទំនុកចិត្ត និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់អ្នកចេះដឹង បទពិសោធន៍ ដែលមានបេះដូងអាណិតអាសូរចំពោះទឹកដី មនុស្ស និងធម្មជាតិ" ("ទឹកដីនៃការចងចាំ" ដោយអ៊ុង ថៃបៀវ https://congan.com.vn/ (ថ្ងៃសៅរ៍ ទី 26 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 2022) ។ ក្រមសីលធម៌ និងចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះដែលប្រមូលបានក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំនៃការរស់នៅ និងធ្វើការ។
ប្រិយមិត្តអ្នកអានប្រាកដជាអាណិតដល់ អ៊ុង ថៃបៀវ មិនត្រឹមតែមកពី "ប្រភពគ្មានទីបញ្ចប់" នៃវប្បធម៌ ឬពីមនោសញ្ចោតនានៃមាតុភូមិប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងជាអារម្មណ៍ពី "ដង្ហើមនៃព្រៃធំ" និងគំនិតប្រចាំថ្ងៃដែលសង្ខេប និងបញ្ចោញក្នុងការងារ៖ ខ្យល់បក់ចេញពីទឹកដីនៃការចងចាំ...
ប្រភព៖ https://baolamdong.vn/van-hoa-nghe-thuat/202506/mach-nguon-bat-tan-trong-tap-tuy-but-va-tan-van-gio-thoi-tu-mien-ky-uc-cua-uong-thai-bieu-7ed0c51/
Kommentar (0)