ភូមិចាស់

ឈ្មោះដែលធ្លាប់ស្រលាញ់ដូចជា An My, An Xuan, Truong Xuan, Tam Thanh, Tam Phu, An Phu, Tam Thang, Tan Thanh, Hoa Thuan, Tam Ngoc, An Son, Hoa Huong ឥឡូវនេះបានបញ្ចូលគ្នាទៅជាឈ្មោះថ្មី៖ Tam Ky, Quang Phu, Ban Thach, Huong Tra។

ការរួមបញ្ចូលគ្នានេះមិនត្រឹមតែជាការផ្លាស់ប្តូរផ្នែករដ្ឋបាលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាចំណុចរបត់មួយ ដែលជាសញ្ញាសម្គាល់ក្នុងដំណើរនៃការអភិវឌ្ឍន៍ទឹកដីផងដែរ។

ខ្ញុំនឹកឃើញផ្លូវដែលក្រាលដោយដើមឈើនៅ An My ជាកន្លែងដែលផ្ទះបុរាណស្ថិតនៅកណ្តាលជួរដើមឈើ។ សំឡេងជួងប្រាសាទបន្លឺឡើងពីទីក្រុង An Xuan ស្ងប់ស្ងាត់។ ឬរូបភាពវាលស្រែលាតសន្ធឹងនៅ Truong Xuan រដូវច្រូតកាត់ពណ៌មាសមានពណ៌ក្តៅ។ ការចងចាំទាំងនោះនៅតែដក់ជាប់ក្នុងចិត្តរបស់អ្នកស្រុក Tam Ky គ្រប់រូប ដែលជាផ្នែកមួយដែលមិនអាចខ្វះបានក្នុងវ័យកុមារភាពនៃឆ្នាំកន្លងទៅ។

បន្ទាប់មកបានមកដល់ Quang Phu ដែលជាទឹកដីដ៏ធំល្វឹងល្វើយ មានភ្នំខ្ពស់ៗ ដូចជាភ្នំ Cam, ភ្នំ Yen Ngua, ភ្នំ Chua... ភ្នំនិមួយៗបង្កប់នូវរឿងរ៉ាវ ដាននៃពេលវេលា។ ទន្លេ Tam Ky, Ban Thach និង Truong Giang ហូរយ៉ាងទន់ភ្លន់ បង្កើតវាលស្រែមានជីជាតិ។

កន្លែងនេះនៅតែបន្ទរលើទំព័រវីរភាពនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ ការប្រមូលផ្តុំបដិវត្តន៍នៅ Nui Chua ក្នុងឆ្នាំ 1939 ដែលជាសក្ខីភាពបញ្ជាក់អំពីទឹកចិត្តស្នេហាជាតិដ៏ក្លៀវក្លារបស់ប្រជាជន ខេត្ត Quang Nam ។ វិមានដ៏មហិមារបស់វីរមាតាវៀតណាមនៅលើកំពូលភ្នំ ណយ ខេម បញ្ជាក់បន្ថែមអំពីតម្លៃប្រវត្តិសាស្ត្រ និងវប្បធម៌នៃទឹកដីនេះ។

Ban Thach ដូចដែលមនុស្សបុរាណធ្លាប់ហៅវា ថែរក្សាសម្រស់ដ៏ទន់ភ្លន់នៃទន្លេដែលមានឈ្មោះដូចគ្នា។ ទន្លេ Ban Thach ដ៏ទន់ភ្លន់ហូរកាត់ភូមិនានា ឃើញការផ្លាស់ប្តូរដីជាច្រើន។

កំណាព្យចាស់ " ទន្លេ Ban Thach ហូរជុំវិញ/ ភ្នំ Tuy Lam ត្រូវបានកសាងឡើងជាស្រទាប់នៅលើស្រទាប់ " យ៉ាងស្រស់ស្អាតពណ៌នារូបភាពធម្មជាតិកំណាព្យនៃកន្លែងនេះ។ បុព្វបុរសមកពីឆ្ងាយបានមកដណ្តើមយកមកវិញ កសាងភូមិ និងបង្កើតការតាំងទីលំនៅតាមដងទន្លេនេះជាច្រើនសតវត្សមុន បង្កើតបានជាដីមានជីជាតិសម្បូរទៅដោយប្រពៃណី។

ទីបំផុត មានភូមិ Huong Tra ជាភូមិបុរាណមួយដែលស្ថិតនៅចំណុចប្រសព្វនៃទន្លេ Tam Ky និង Ban Thach។ បុរាណថាដីមានព្រលឹង ភូមិមានវិញ្ញាណ។ ប្រហែលជានោះហើយជាមូលហេតុដែលនៅពេលដែលឈ្មោះ Huong Tra ត្រឡប់មកវិញ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានសន្តិភាពហូរចូលក្នុងចិត្ត។ វាដូចជាគ្រប់ចំបើង ជួរដើមស្វាយ និងផ្លូវតូច តែងតែនៅស្ងៀមរង់ចាំថ្ងៃហៅ។ ទោះជើងខ្ញុំទៅឆ្ងាយប៉ុណ្ណាក៏ចិត្តខ្ញុំនៅតែមិនអាចគេចផុតពីភូមិដ៏តូច និងសុខសាន្តនោះ។

ប្រហែលមកពីទីនោះ ខ្ញុំកើត ធំឡើង ជាកន្លែងដែលខ្ញុំចំណាយពេលកុមារភាពលេងខ្សាច់តាមមាត់ទន្លេ មានពន្លឺថ្ងៃពេលរសៀល បែកមែកឈើ សង់ផ្ទះក្នុងក្តីស្រមៃ និងរកស៊ីលក់ដូរដោយសេរី។ អ្នកណាទៅគិតថាផ្ទះនេះល្មមដល់ដៃខ្ញុំ បែរជាបញ្ចេញស្រមោលមកលើសក់ខ្ញុំ ប្រឡាក់ដោយប្រាក់។ ខ្ញុំទើបតែដឹងថាភូមិចាស់នៅជាមួយខ្ញុំរាប់ពាន់ឆ្នាំ… រំពេចនោះ “ការហៅនៃភាពអស់កល្បជានិច្ច” របស់ Trinh Cong Son បានបន្លឺឡើងក្នុងខ្ញុំថា៖ “ ត្រលប់ទៅទីក្រុងចាស់ ខ្ញុំបានដេក / ពេលឮសំឡេងឡូឡាក្នុងសួនច្បារ ”។

ទីក្រុងនៅក្នុងខ្ញុំទើបតែបាត់បង់សំឡេងភូមិចាស់ ...

ប្រភព៖ https://baoquangnam.vn/lang-xua-que-cu-3156747.html