Hoang Cam កវីព្រលឹងជនបទ - ព្រលឹងជនជាតិវៀតណាម

ក្នុង​កំណាព្យ​វៀត​ណាម​សម័យ​ទំនើប ហ័ង ខេម ជា​មនុស្ស​ប្លែក​ពី​គេ និង​មាន​ទេព​កោសល្យ​ជាមួយ​ស្ទីល​ប្លែក​ៗ​ដែល​មិន​អាច​យល់​ច្រឡំ​បាន។ គាត់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាកវីនៃជនបទ Kinh Bac ដែលជាកន្លែងពិសិដ្ឋដែលផ្ទុកទាំងដានប្រវត្តិសាស្ត្រ និងព្រលឹងនៃវប្បធម៌ប្រជាប្រិយ។

ក្នុងកំណាព្យរបស់ Hoang Cam មាតុភូមិមិនមែនគ្រាន់តែជាឈ្មោះទីកន្លែង កន្លែងភូមិសាស្ត្រប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាការចងចាំដ៏ជ្រាលជ្រៅ និមិត្តសញ្ញាវប្បធម៌ និងស្មារតី ទីកន្លែងដែលមានអត្តសញ្ញាណជាតិ និងការឈឺចាប់ប្រវត្តិសាស្ត្រ។

កវី ហៀង ខេម

រូបថត៖ ឯកសារ

នោះត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងកំណាព្យ On the Other Side of the Duong (1948) ដែលជាកំណាព្យធម្មតាក្នុងអំឡុងសង្រ្គាមតស៊ូប្រឆាំងនឹងបារាំង។ កំណាព្យគឺជាការត្រាស់ហៅ, បន្ទរ, សម្រែកយំរបស់ក្មេងឆ្ងាយផ្ទះ ឃើញទឹកដីកំណើតគិញបាករបស់ខ្លួនត្រូវបានសត្រូវដណ្តើមកាន់កាប់ ត្រូវគេភ្ជួររាស់បំផ្លាញដោយសង្រ្គាម៖ សម្លាញ់! ហេតុអ្វីអូនសោកស្ដាយ?/ អូននឹងនាំអូនទៅទន្លេដួង/ សម័យដើម ដីខ្សាច់សស្អាត/ ទន្លេដួងហូរទៅឆ្ងាយ/ ទឹកហូរស្រឡះ/ ដេកចំហៀងក្នុងសង្រ្គាមតស៊ូដ៏យូរលង់/ ត្រើយម្ខាងទន្លេឌួង/ មាតុភូមិយើងមានអង្ករដំណើបក្រអូប/ ដុងហូ គំនូរមាន់ និងជ្រូកជាមួយខ្សែបន្ទាត់ស្រស់ថ្លា/ ក្រដាសជាតិភ្លឺចែងចាំង…! ខ្មាំង​សត្រូវ​ដុត​ភូមិ​ខ្ញុំ / ភូមិ និង​ជំរំ​ជា​ច្រើន​កន្លែង​ស្ងាត់​ជ្រងំ / ផ្លូវ​មាន​គល់​ឫស្សី

ទន្លេ​ដួង​ហូរ​ដោយ​ទឹក​ក្រហម…”។

វាជាស្រុកកំណើតដែលហែកហួរដោយគ្រាប់បែក និងគ្រាប់កាំភ្លើង ប៉ុន្តែនៅក្នុងការចងចាំរបស់កវី វានៅតែពោរពេញដោយកំណាព្យ ក្តីស្រមៃ និងពណ៌ប្រជាប្រិយ។ ភាពរំជើបរំជួលនោះ បានបង្កើតឱ្យមានភាពស្រពេចស្រពិល ប៉ុន្តែជាតំបន់ជនបទដ៏ឈឺចាប់ ទាំងការសោកស្ដាយវប្បធម៌ និងបំណងប្រាថ្នាចង់ថែរក្សាព្រលឹងជាតិក្នុងសង្គ្រាម។ នេះគឺជាអ្វីដែលធ្វើឱ្យ Hoang Cam មានភាពខុសប្លែកគ្នានៅក្នុងសម័យកាលនៃកំណាព្យដែលមានទំនោរទៅរកវីរភាព និងភាសានយោបាយ។

ក្រោយ​សង្គ្រាម ពេល​ប្រទេស​កំពុង​កសាង​ឡើង​វិញ លោក Hoang Cam បាន​បន្ត​ដំណើរ​កំណាព្យ​ជាមួយ​ស្នាដៃ​លោក Ve Kinh Bac ។ ការប្រមូលកំណាព្យត្រូវបានសរសេរនៅក្នុងឆ្នាំ 1959 - 1960 ប៉ុន្តែវាមិនត្រូវបានបោះពុម្ពរហូតដល់ទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1990 ដោយសារតែកាលៈទេសៈពិសេសនៃប្រវត្តិសាស្រ្ត។ ការប្រមូលកំណាព្យ គឺជាកំណាព្យដ៏វែងអន្លាយនៃចិត្ត ដែលស្រុកកំណើតរបស់ Kinh Bac លេចចេញជា ពិភព រឿងនិទានអាថ៌កំបាំង បង្កប់នូវវប្បធម៌ប្រជាប្រិយ ទំនៀមទម្លាប់ ពិធីបុណ្យ ជំនឿ និងសូម្បីតែការឈ្លក់វង្វេងនឹងសង្គ្រាម និងការបំបែកខ្លួន។ នៅក្នុងលំហនោះ កំណាព្យរបស់លោក Hoang Cam មិននិទានរឿងជាបន្ទាត់ទេ ប៉ុន្តែទាក់ទាញអ្នកអានឱ្យទៅជាបំណែកនៃពេលវេលា និងចន្លោះមិនពិត ដែលអនុស្សាវរីយ៍ ក្តីស្រមៃ ការពិត និងវប្បធម៌ជាតិបញ្ចូលគ្នាដូចរលកនៃកំណាព្យ។

ការ​រួម​ចំណែក​ដ៏​ឆ្នើម​មួយ​របស់ Hoang Cam ចំពោះ​កំណាព្យ​សម័យ​ទំនើប គឺ​ក្នុង​ទិដ្ឋភាព​នៃ​កំណាព្យ​សិល្បៈ។ គាត់គឺជាកវីជនជាតិវៀតណាមដ៏កម្រម្នាក់ ដែលចេះពីរបៀប "ធ្វើឱ្យជាតិ" ទម្រង់កំណាព្យសម័យទំនើប បង្កើតឡើងវិញនូវសម្ភារៈប្រជាប្រិយ ដោយមិនធ្លាក់ចូលទៅក្នុងផ្លូវនៃគំនូរ។

មើលការច្នៃប្រឌិតកំណាព្យ

ប៉ុន្មានខែមុនពេលលោក Hoang Cam បានទទួលមរណភាព ខ្ញុំមានសំណាងណាស់ដែលបានជួបគាត់ ហើយមានការដោះដូរខាងកំណាព្យ។

តើអ្នកវាយតម្លៃក្រុមកវីកំណែទម្រង់ទីមួយនៃជំនាន់របស់អ្នកដូចជា Tran Dan, Le Dat, Hoang Cam, Dang Dinh Hung និង Duong Tuong យ៉ាងដូចម្តេច?

ពួកយើងទាំងប្រាំនាក់ មិនត្រឹមតែជាក្រុមកវីដែលមានចិត្តដូចគ្នាប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាមិត្តជិតស្និទ្ធិផងដែរ។ យើង​អាន​កំណាព្យ​ថ្មី​ទាំង​អស់​ដែល​យើង​សរសេរ​ប្រាប់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ដោយ​មិន​លាក់លៀម​អ្វី​ទាំង​អស់​ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​កំណាព្យ។ ដោយ​សារ​យើង​ជា​មិត្ត​ស្និទ្ធស្នាល យើង​យល់​ពី​អ្វី​ដែល​គ្នា​ចង់​និយាយ​នៅ​ក្នុង​កំណាព្យ​របស់​យើង រឿង​ដែល​អ្នក​ដទៃ​ពេល​ខ្លះ​មិន​អាច​យល់​ឬ​មាន​អារម្មណ៍។

តើអ្នកវាយតម្លៃការច្នៃប្រឌិតកំណាព្យរបស់កវី Tran Dan, Le Dat និងខ្លួនអ្នកដោយរបៀបណា?

Tran Dan មានភាពលេចធ្លោដូចភ្នំ Thai Son ទាក់ទងនឹងការច្នៃប្រឌិតកំណាព្យ ហើយបានរួមចំណែកជាច្រើនដល់កំណាព្យសម័យទំនើប។ Tran Dan មានចេតនាច្នៃប្រឌិតកំណាព្យ ហើយស្រាវជ្រាវ និងពិចារណាពាក្យនីមួយៗ។ Tran Dan បង្កើត​កំណាព្យ​ដោយ​ស្ងៀមស្ងាត់ និង​ខ្ជាប់ខ្ជួន ដូច្នេះ​កំណាព្យ​នីមួយៗ​ត្រូវ​តែ​មាន​លក្ខណៈ​ខុស​ប្លែក​ពី​បទ​មុន​ក្នុង​វិធី​ផ្សេង​គ្នា។ លោក Tran Dan បាន​បង្កើត​គំនិត​ច្នៃ​ប្រឌិត​ចេញ​ពី​សង្រ្គាម​តស៊ូ​នៅ​ពេល​ដែល​លោក​បាន​សរសេរ​កំណាព្យ​វែង វៀត​បាក់ ។ លោក ត្រឹង ដាន បាន​សម្រេច​ចិត្ត​កប់ «កំណាព្យ​មុន​សង្គ្រាម​ថ្មី»។ តាមពិត "កំណាព្យសម័យមុនសង្គ្រាមថ្មី" ក៏បានចូលរួមចំណែកយ៉ាងធំធេងចំពោះកំណាព្យវៀតណាមដែរ ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងបន្តវាម្តងហើយម្តងទៀត វានឹងក្លាយទៅជាអផ្សុក។ ដូច្នេះហើយ Tran Dan ត្រូវតែច្នៃប្រឌិត។

អាច​និយាយ​បាន​ថា ឡឺ ដាត ជា​កវី​«​ក្លាហាន​»​។ ប្រសិនបើគាត់អាចនាំយកអ្វីដែលថ្មីចូលទៅក្នុងកំណាព្យរបស់គាត់ គាត់នឹងមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមតិសាធារណៈឡើយ ហើយនោះគឺជាចំណុចខ្លាំងមួយរបស់ Le Dat ។

ខ្ញុំ​សរសេរ​កំណាព្យ​តាម​សភាវគតិ ហើយ​ខ្ញុំ​គ្មាន​ចេតនា​ធ្វើ​អ្វី​ទេ។ ខ្ញុំមិនដែលចូលចិត្តទ្រឹស្តីអំពីកំណាព្យទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែសរសេរកំណាព្យប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​សរសើរ ​ការ​ប្រមូល​កំណាព្យ Kinh Bac ខ្ញុំ​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​អាម៉ាស់​ដែរ។

តាម​អ្នក​មើល តើ​ការ​និពន្ធ​កំណាព្យ​របស់​យុវជន​សម័យ​នេះ​មាន​លក្ខណៈ​បែប​ណា?

មាន​បញ្ហា​ពីរ៖ មួយ​គឺ​កវី​វ័យ​ក្មេង​ខ្លះ​ព្យាយាម​បង្កើត​គំនិត​ច្នៃប្រឌិត ប៉ុន្តែ​កំណាព្យ​របស់​ពួកគេ​មិន​អាច​បំភ្លេច​បាន និង​មិន​អាច​អាន​បាន។ ពីរ​គឺ​អ្នក​ខ្លះ​បាន​រក​ឃើញ​វិធី​បញ្ចេញ​មតិ​ថ្មី ហើយ​ពាក្យ​ដែល​គេ​ប្រើ​ក៏​ថ្មី​ដែរ។ ប៉ុន្តែ​កំណាព្យ​ដែល​មាន​គំនិត​ច្នៃ​ប្រឌិត​មិន​មែន​មាន​ន័យ​ថា​សរសេរ​តាម​អំពើ​ចិត្ត​និង​អសុរោះ​ទេ។ តាមគំនិតខ្ញុំ មានតែកំណាព្យល្អ និងអាក្រក់។ កំណាព្យតែងតែកើតចេញពីអារម្មណ៍ ជាជាងហេតុផល ហើយគ្មានវិធីផ្សេងទេ។ កវីវ័យក្មេងសព្វថ្ងៃនេះត្រូវតែជៀសវាង "ធ្វើពុត" ក្នុងការច្នៃប្រឌិតកំណាព្យ។ ដោយសារតែកំណាព្យខ្លួនឯងមានស្មារតីនៃការច្នៃប្រឌិតរួចហើយ ហើយនោះជាច្បាប់ធម្មជាតិ វាត្រូវតែមានការច្នៃប្រឌិត។ (ត្រូវបន្ត)

កវី Hoang Cam ដែល​មាន​ឈ្មោះ​កំណើត​ថា Bui Tang Viet កើត​នៅ​ឆ្នាំ ១៩២២ នៅ Thuan Thanh ខេត្ត Bac Ninh។ គាត់បានចូលរួមជាមួយវៀតមិញក្នុងឆ្នាំ 1944 ហើយបានទទួលរង្វាន់រដ្ឋសម្រាប់អក្សរសាស្ត្រ និងសិល្បៈក្នុងឆ្នាំ 2007។ គាត់បានទទួលមរណភាពនៅឆ្នាំ 2010 នៅ ទីក្រុងហាណូយ ។ លោក​បាន​បោះពុម្ព​ស្នាដៃ​ជិត ២០ ដែល​រួម​មាន​រឿង​ខ្លី ប្រលោមលោក កំណាព្យ ល្ខោន កំណាព្យ​បកប្រែ និង​កំណាព្យ​និទានកថា។ ក្នុង​នោះ​មាន​កម្រង​កំណាព្យ​ល្បី​ៗ​ដូច​ជា បេន គា ចម្រៀង​ដួង, វេគិញបាក, ទៀង មួក​ក្វាន់​ហូ, ឡា​ឌី​យូ​បុង, មឿ​ថា​ន់​ថាញ់, ម៉ែន ដា​វាំង, ៩៩ ទិន ឃុក...

ប្រភព៖ https://thanhnien.vn/hoang-cam-nha-tho-cua-hon-que-hon-nguoi-viet-185250820201856814.htm