Λαϊκή τέχνη του λαού Κουάνγκ

Τα λυρικά λαϊκά τραγούδια και οι μελωδίες που αντηχούν στον ποταμό Thu Bon αντιπροσωπεύουν βαθιά τον χαρακτήρα του λαού του Quang Nam . Φωτογραφία: HUYNH HA

Η λαογραφία είναι σαν τα τραγούδια του χρόνου, η ιστορία του λαού και της χώρας. Η ανταλλαγή πολλών πολιτιστικών ρευμάτων στην ιστορία αφήνει φωτεινά και σκοτεινά ίχνη σε κάθε λαογραφική περιοχή.

Πνεύμα της ανθρωπότητας

Κατά τη διάρκεια των ταραγμένων ιστορικών χρόνων, αφήνοντας την παλιά τους πατρίδα στο Βορρά για να πάνε σε μια νέα γη, η πνευματική κληρονομιά που έφεραν μαζί τους οι Κουάνγκ στο ταξίδι τους προς τον Νότο για να δημιουργήσουν μια καριέρα, ίσως εκτός από τα τραγούδια και τις μελωδίες των παλιών χωριών τους, δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο.

Τα λαϊκά τραγούδια που μένουν χαραγμένα στη μνήμη όσων έρχονται σε αυτή τη γη, όταν η ζωή είναι δύσκολη - όταν πρέπει να παλέψουν με τη φύση, τα άγρια ​​ζώα, ακόμη και με τους ιθαγενείς, σταδιακά μεταμορφώνονται στη λαϊκή τέχνη των λασπωμένων εργατών στα νότια του περάσματος Χάι Βαν.

Οι ευγενικοί, έντιμοι άνθρωποι του Κουάνγκ υπενθυμίζουν πάντα ο ένας στον άλλον να ζουν μια καθαρή ζωή. Ζουν με ειλικρινή στάση, είναι παθιασμένα αφοσιωμένοι στη ζωή και τους ανθρώπους και τολμούν να θυσιαστούν για έναν σκοπό, αλλά «υποστηρίζουν μόνο τον κίνδυνο, όχι την ευημερία», επειδή «μια καλύβα με αχυρένια οροφή έχει μεγαλύτερη σημασία από ένα κτίριο με ψηλή στέγη».

Το πνεύμα του σεβασμού της ανθρωπότητας, του μίσους για την αχαριστία και της περιφρόνησης των κακών πραγμάτων οδηγεί αναπόφευκτα σε μια στάση αντίθεσης στην καταπίεση και την εκμετάλλευση της φεουδαρχικής κοινωνίας. Και, όπως γνωρίζουμε, η λαϊκή λογοτεχνία του Κουάνγκ Ναμ αργότερα έγινε όλο και πιο μαχητική με την επιθυμία να ξεφύγει από τα δεσμά. «Επιθυμούμε να είμαστε μαζί στις εννέα γαίες και στους δέκα ουρανούς/Για εκατό χρόνια, δεν θα σε εγκαταλείψουμε, όπου κι αν βρίσκεσαι».

Όταν μιλάμε για τους ανθρώπους της φυλής Κουάνγκ, ακούμε συχνά το σχόλιο: «Οι άνθρωποι της φυλής Κουάνγκ Ναμ αρέσκονται να μαλώνουν». Ακόμα και στην καθημερινή ζωή και επικοινωνία, οι άνθρωποι της φυλής Κουάνγκ θεωρούνται ευθείς, ειλικρινείς, μερικές φορές σε σημείο να είναι αδέξι και πεισματάρης.

Αυτό το πνεύμα στους ανθρώπους της φυλής Κουάνγκ μπορεί να επικριθεί ως αγενές: «τρώει σε μικρά κομμάτια και λέει σε μεγάλα κομμάτια», ή «τρώει σε μεγάλα κομμάτια και λέει σε μεγάλα λόγια». Είναι ειλικρινείς και πιστοί στις σχέσεις τους με τους άλλους, μισώντας την κολακεία και τις μικροπρέπειες στη ζωή: «Σας ρωτάω ποιος μου έδωσε αυτό το σχέδιο/ Δρεπάνι, στραβό μαχαίρι, χοντρή χτένα, λεπτή χτένα/ Σας ρωτάω, είστε ακόμα ικανοποιημένοι;/ Δρεπάνι, στραβό μαχαίρι, λεπτή χτένα, χοντρή χτένα».

Ίσως γι' αυτό οι άνθρωποι της φυλής Κουάνγκ φοβούνται πολύ τις περίπλοκες ψυχολογικές εξελίξεις, επειδή δεν είναι συνηθισμένοι να «ξεχωρίζουν τρίχες»: «Οι μεταξωτές κλωστές και οι κλωστές μπορούν να ξεμπερδευτούν/ Οι κλωστές του κεφαλιού μπορούν να χτενιστούν, αλλά οι κλωστές της καρδιάς είναι δύσκολο να διαχωριστούν».
Επομένως, αυτοί οι έντιμοι άνθρωποι είναι πάντα πολύ περήφανοι και σίγουροι: «Το όρος Ca Tang έχει πολλούς οριζόντιους και κάθετους βράχους/Ρώτα τους φίλους σου, μερικοί είναι φαλακροί, μερικοί είναι καθαροί/Πόσοι μπορούν να συγκριθούν με εσένα/Όσο άστατος κι αν είσαι, απλώς συμφιλιώνεσαι και είσαι ειλικρινής!»

«Ένα σημείο ευγνωμοσύνης για τη βαθιά φιλία που ακολουθείς»

Στη φεουδαρχική κοινωνία, η θέση των γυναικών στις αγροτικές περιοχές ήταν παρόμοια με εκείνη των γυναικών που ήταν φυλακισμένες στη φτώχεια και χωρίς ελευθερία.
Ήταν δεμένοι αφενός από τις άδικες τελετουργίες και τους νόμους του κομφουκιανού φεουδαρχικού καθεστώτος, και αφετέρου από τη θεϊστική ιδεολογία, με το δόγμα του πεπρωμένου που έχει αφήσει το στίγμα του στη ζωή: «Καημένα μύδια και αχιβάδες/ Υποφέροντας από τον ήλιο και τη βροχή, πού να σέρνονται;»

Σε μια ζωή χωρίς λαμπρό μέλλον, οι γυναίκες είναι αυτές που πρέπει να υποφέρουν περισσότερο: «Το σώμα μου είναι σαν πεπόνι/ Μια μέρα που ο ήλιος θα μαραθεί στη μέση του δρόμου, ποιος θα με φροντίσει;»

Αλλά, στα θλιβερά τραγούδια τους, υπάρχει ακόμα μια γλυκύτητα. Μας βοηθά να καταλάβουμε ότι σε εκείνες τις καλοσυνάτες ψυχές που εξακολουθούν να υποφέρουν πολύ κάτω από αυτά τα στρώματα καταπίεσης, υπάρχει μια κρυμμένη ανθεκτικότητα.

Μέσα από τα λαϊκά τραγούδια σε αυτή τη γη του ποταμού Thu και του όρους Chua, μπορούμε να δούμε την επιμονή, το ευγενικό αλλά και αποφασιστικό χαμόγελο των γυναικών. Τους δίνει ανθρώπινα φτερά για να πετάξουν, πέρα ​​από τις οδυνηρές και αξιολύπητες συνθήκες των πελαργών.

Ταυτόχρονα, ψιθυρίζει μέσα του το τραγούδι της απέραντης, άνευ όρων αγάπης, διαποτισμένης με την ανιδιοτελή φύση των μητέρων.

Δεν είναι τυφλή αντοχή λόγω αδυναμίας, αλλά η συνείδηση ​​της λήθης του εαυτού, θυσιάζοντας τη χαρά και την ευτυχία για χάρη του εραστή, του συζύγου και των παιδιών. Αυτή είναι η πηγή της σχεδόν ατελείωτης δύναμης των Βιετναμέζικων γυναικών: «Αγάπα τον άντρα σου, γι' αυτό πρέπει να τον ακολουθείς/Κεφάλι του φορτίου, κεφάλι του στύλου, κεφάλι του ρυζιού, κεφάλι των παιδιών».

Στις αρχές του 20ού αιώνα, παράλληλα με το κίνημα Duy Tan, υπήρχε ένα λαϊκό τραγούδι που έγινε το τραγούδι που εξέφραζε με τον πιο σαφή τρόπο τη φύση του λαού του Quang Nam. Αυτό το τραγούδι ξεκινά με δύο λαϊκούς στίχους που τραγουδιούνται σε αυτοσχεδιαστικό ύφος, οι οποίοι προέρχονται από το γεγονός ότι η γη του Quang Nam είναι εύφορη και πλούσια σε προσχώσεις.

Ταυτόχρονα, είναι ένα τραγούδι που υπηρετεί πατριωτικά κινήματα, με τον χαρακτήρα του καλέσματος και της συγκέντρωσης, που γίνεται ένα παθιασμένο κάλεσμα: «Η γη Quang Nam δεν έχει βρέξει ακόμα αλλά είναι ήδη μουσκεμένη / Το κρασί Hong Dao δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα αλλά είναι ήδη μεθυστικό / Πηγαίνετε σπίτι χωρίς ύπνο, βάλτε τα χέρια σας κάτω / Όπου κι αν πάτε, θα είμαι ευγνώμων για τη μεγάλη σας καλοσύνη».

Η επική κλίμακα στην περιγραφή ιστορικών και κοινωνικών γεγονότων στη λαϊκή λογοτεχνία του Κουάνγκ Ναμ συχνά συνδυάζεται με λυρισμό. Από άποψη ποιότητας, αποτελεί την έκφραση της ανθεκτικής, ευθείας, «διαλεκτικής» αλλά ανθρώπινης φύσης του λαού του Κουάνγκ Ναμ· της επιθυμίας για ομορφιά, αλήθεια και μια πλήρη και ευτυχισμένη ζωή.

Και φυσικά, είναι μια πολύ φυσική τάση της ανθρώπινης ψυχολογίας: η πίστη στην καλοσύνη, η πίστη στο θέλημα του ουρανού, η πίστη στην έμφυτη καλοσύνη της ανθρώπινης φύσης.

Πηγή: https://baoquangnam.vn/nghe-thuat-dan-gian-cua-nguoi-quang-3139372.html