Nereye gidiyorsunuz sevgili çocuklarım?

Son zamanlarda internette "Beyin Çürümesi" anahtar kelimesi popülerlik kazandı. Okul öncesi çocukların "Ram ram, ekmek canavarı yükseliyor, tung tung tung sahur, tralalero tralala" gibi anlamsız şarkılar mırıldandığını görmek hiç de zor değil.

Çocuk şarkısı ve gökkuşağını çevirme oyunu. Fotoğraf: Belge

Beyin Çürümesi, zihinsel gerilemeyi ifade eden bir terimden, artık bir trende, internette kullanıcıların her yerde duyulup görülebilen popüler karakterlere, seslere ve sözlere ilgi duyduğu, bağımlılık yaratan bir içerik ekosistemine dönüştü.

Yapay zeka ve içerik üreticileri tarafından yaratılan gerçek dışı karakterlerin, elektronik olarak düzenlenmiş seslerin oluşturduğu bir Brain Rot evreni, gençler, özellikle de çocuklar arasında büyük bir heyecan yaratıyor. Benim iki küçük çocuğum da istisna değil. İkisinin birlikte oynayıp heyecanla tuhaf, ruhsuz şarkılar söylemelerini dinlerken, birden çocukluğumun tekerlemelerini tuhaf bir şekilde hatırladım.

Tıpkı henüz olgunlaşmamışken ve annemle birlikte gevezelik etmeyi öğrendiğim "Chi chi chan chan" şarkısı gibi: "Chi chi chan chan/ Çivi ateş üflüyor/ At dizginleri kırıyor/ Üç kral ve beş imparator/ Cırcır böceğini yakala ve git onu bul/ Vız, vız, vız".

Biraz daha büyüdüğümde mahalledeki çocukların peşinden gidip "Gökkuşağını çeviriyoruz" şarkısını söylüyordum: "Gökkuşağını çeviriyoruz/ Nehir akıyor/ On yedi yaşında bir kız var/ On üç yaşında bir kız var/ İkimiz/ Birlikte gökkuşağını çeviriyoruz".

Veya pençe patlaması oynarken "Küre", eğer daha fazla kişi varsa bulutlara kadar Ejderha yılanı oynayabilirsiniz: "Bulutlara kadar Ejderha yılanı/ Sallanan bir ağaç var mı/ Patron evde mi?"...

Tekerlemeler çocukluğumuz boyunca peşimizi bırakmaz. Zaman geçer ve kelimeler tam olarak hatırlanmayabilir, ancak o zamanlar oynadığımız tekerlemelerin ve oyunların hatıraları bozulmadan kalır. İşte bu yüzden günümüz çocuklarının neden artık o güzel hazineye ilgi duymadığını merak ediyorum.

Belki de yaşam ortamındaki değişim, çocukların toplu oyunlara katılmak için daha az alana sahip olmasıyla tekerlemelerin önemini yitirmesine neden oldu. Ama geriye dönüp baktığımızda, bunun büyük ölçüde biz yetişkinlerden kaynaklandığını görüyoruz. Maddi bir hayat yaşayıp geçimimizi sağlayamayacak kadar meşgul olduğumuz için, çocuklarımıza renkli bir manevi hayat aktarmayı unutuyoruz.

Tekerlemeleri gazete ve kitaplardan öğrenmek ise daha da nadirdir. Bu arada, tekerlemeleri toplamak ve korumak için özel çalışmalar da eksik değildir. "Çocuklar için 119 tekerleme oyunu", "Okul öncesi çocuklar için 219 halk oyunu" gibi tekerlemelerin nasıl söyleneceğini ve çocuklara yönelik oyunlarda nasıl kullanılacağını öğreten kitaplar... yalnızca okul öncesi ve ilkokul öğretmenlerinin ilgisini çekiyor ve ebeveynlerin pek ilgisini çekmiyor gibi görünüyor.

Çocuk şarkıları uzun vadede nesilden nesile aktarılmaya devam edecek mi, yoksa sadece uzak anılarda mı kalacak? "Nereye gidiyorsun, ey çocuk şarkıları?" sorusunun cevabını bulmak için hâlâ acı dolu bir arayış olacak mı?

Kaynak: https://baodanang.vn/ve-dau-oi-hoi-dong-dao-3302799.html