Yapay Yağmur Yapma İlkesi: Rüya ve Gerçeklik
1940'ların sonlarında, Amerikalı ve Sovyet bilim insanları bulut etkisi üzerine ilk deneyleri gerçekleştirdiler. Bir gün insanların "yağmur mu yağacak yoksa güneş mi açacak" diye karar vermek için sabahleyin sadece bir düğmeye basması gerekeceğini umuyorlardı. Yarım asırdan fazla bir süre sonra araştırmalar ilerledi, birçok ülke milyarlarca dolar yatırım yaptı, ancak sonuçta yapay yağmur hâlâ kırılgan, düzensiz, öngörülemez bir sonuç ve tekrarlanması daha da zor.
İster Rusya'da, ister ABD'de, ister Çin'de veya Tayland'da olsun, yapay yağmurun temel prensibi aynıdır: Su buharı taşıyan doğal atmosfer kütlelerinden faydalanmak, ardından içlerine yoğunlaşma veya donma çekirdekleri yerleştirerek müdahale etmek, bulutlardaki su buharının daha büyük su damlacıklarına yoğunlaşmasını ve düşmesini sağlamak. Teoride bu mümkün gibi görünse de pratikte sıcaklık, nem, rakım, rüzgar hızı, hava yoğunluğu, hava kütlesinin hareket yönü vb. sayısız faktör bu süreci bozabilir. Bu parametrelerden tek bir tanesi bile uygun değilse, tüm çaba boşa gider.
Çin, yapay yağmur üretme teknolojisine olan güçlü ilgisiyle ünlüdür. 2008 ve 2022 Pekin Olimpiyatları öncesinde ülke, bulutlara kimyasal serpmek için füze ve uçaksavar sistemleri inşa etmek için milyarlarca dolar harcadı. Ancak bu teknolojinin etkinliği yalnızca yerel, kısa vadeli ve bilimsel verilerle kanıtlanması zor. Çin medyası bile şunu itiraf etmek zorunda kaldı: Eğer teknoloji gerçekten etkili olsaydı, ülke 2022'de nasıl şiddetli kuraklık yaşayabilir, Yangtze Nehri ve Dongting Gölü kuruyabilir ve on milyonlarca insan günlük kullanım için sudan mahrum kalabilirdi?
ABD'de, özellikle Kaliforniya'da, bulut tohumlama projeleri onlarca yıldır varlığını sürdürüyor. Ulusal Hava Durumu Servisi (NOAA), yağışta herhangi bir artışın, eğer varsa, yalnızca %5-15 civarında olacağını tahmin ediyor; bu da uzun vadeli kuraklığı çözmeye yetmiyor. Bu teknolojiye harcanan on milyonlarca dolara rağmen, hâlâ bir dizi orman yangını çıkıyor.
Birleşik Arap Emirlikleri (BAE), elektrik yayını yapan dronlar da dahil olmak üzere yağmur suyu üretme teknolojisini yoğun bir şekilde tanıtıyor. Ancak gerçekte, BAE'deki birçok yapay yağmur, yalnızca yerel sel baskınlarına ve şehir içi trafik sıkışıklığına neden olurken, uzun vadeli kuraklıklar da devam ediyor. Yerel basın bile şunu kabul etmek zorunda kaldı: Bu teknoloji, su kaynakları yönetiminin ve sürdürülebilir çözümlerin yerini alamaz.
Hindistan, Maharashtra eyaletindeki kuraklıkla mücadele etmek için yapay yağmur projeleri de uyguladı. Ancak daha sonra yayınlanan bir değerlendirme raporunda, etkinliğin çok düşük olduğu ve "politik bir çözüm olarak kabul edilebilecek kadar yeterli olmadığı" belirtildi. Hintli bilim insanları, büyük yatırımların durdurulmasını, su kaynakları yönetimine geçilmesini ve su tasarrufu sağlayan tarımın geliştirilmesini önerdi.
Bu kanıtlar, yapay yağmur yapmanın doğal afetleri çözmede "sihirli bir değnek" olmadığını, sadece mütevazı sonuçlar getirdiğini, istikrarsız olduğunu ve bilimsel verilerle kanıtlanmasının zor olduğunu göstermektedir.
Yapay yağmur için gerekli ve yeterli koşullar
Yukarıdaki gerçeklerden anlaşılacağı üzere, yapay yağmurun sadece roket fırlatmak veya havaya kimyasal madde püskürtmek olmadığı, aynı anda birçok katı koşulun bir araya gelmesini gerektirdiği anlaşılmaktadır.
Öncelikle, bol su buharı içeren, bulut oluşumu için uygun sıcaklık, nem, basınç ve konveksiyona sahip büyük bir hava kütlesi mevcut olmalıdır. Gökyüzü açıksa veya bulutlar çok inceyse ve nemden yoksunsa, herhangi bir manipülasyon girişimi sonuçsuz kalacaktır.
Bir sonraki yeterli koşul, tohumlama sisteminin doğru zamanda, doğru yerde ve doğru tohum yoğunluğuyla devreye girmesidir; böylece bulutlardaki küçük su damlacıkları yoğunlaşabilir, büyüyebilir ve hava direncini aşarak yağmur olarak yere düşebilir. Bu, son derece hassas bir süreçtir ve rüzgar yönündeki, sıcaklıktaki veya nemdeki en ufak bir değişiklikle bile kolayca bozulabilir.
Bu nedenle, birçok araştırma projesi "gerekli koşulların" yalnızca bir kısmını, yani bulut ve nemi sağlamakta, ancak istenen yere yağmur yağması için "yeterli koşulları" sağlayamamaktadır. Dolayısıyla pratik etki yalnızca yağmur olasılığını artırmakla sınırlı kalmakta, "rüzgârı çağırma ve yağmuru çağırma" hayalini gerçeğe dönüştürememektedir.
Vietnam: Araştırma mevcut ancak henüz uygulanamıyor
Vietnam'da bilim insanları uzun zamandır yapay yağmur üretme hayalinin peşindeydi. Doçent Vu Thanh Ca'nın 2005 yılındaki araştırma projesi, Rusya ve ABD'den birçok önde gelen uzmanı seminer ve anketler düzenlemek üzere davet etti. Araştırma ekibi ayrıca deneyimlerden yararlanmak için Rusya, Tayland ve Çin'e de seyahat etti. Ancak şimdiye kadar hem teori hem de pratik, bu teknolojinin ticari ölçekte uygulanamayacağını gösterdi.
Daha da endişe verici olanı, bir şirketin ekipman ve deneysel kimyasallar satın almak için 5.000 milyar VND'lik acil avansla "yağmur çağrısı" projesi gibi çarpıcı bir teklifte bulunmasıydı. O dönemde Hükümet Ofisi 7 bakanlıkla görüşmek zorunda kalmıştı, ancak bunun doğru bir karar olduğunu doğrulayacak hiçbir kanıt yoktu. Ülkenin içinde bulunduğu ekonomik zorluklar, yüksek kamu borcu ve kısıtlı bütçe göz önüne alındığında, binlerce milyar VND'yi boş bir hayale harcamak kabul edilemez.
İnsanın doğayı fethetme arzusunu kimse inkar etmiyor. Ancak bu arzunun ciddi bir bilimsel temele, doğrulanabilir ve tekrarlanabilir sonuçlara sahip olması ve gerçek bir sosyoekonomik verimlilik sağlaması gerekiyor. Belirsiz vaatlere ve bilimsel kanıtlardan yoksun her proje, toplumsal güvene zarar veren bir israftır.
ABD, Çin, Hindistan veya BAE gibi gelişmiş ve zengin ülkeler bile, onlarca yıl ve milyarlarca dolarlık yatırıma rağmen, hâlâ kuraklık, sel ve orman yangınlarından muzdarip. Bu da basit bir gerçeği kanıtlıyor: İnsanlar havayı kontrol edemez. Şu anda "rüzgârı çağırıp yağmur yağdırmaya" yatırım yapmak, vergi mükelleflerinin parasını havaya savurmaktan farksız.
Bu arada, yatırım yapmamız gereken çok daha acil ve pratik konular var: su kaynakları yönetimi, taşkın drenaj altyapısının geliştirilmesi, iklim değişikliğine uyum sağlamak için tarımsal dönüşüm ve doğal afetlere karşı erken uyarı sağlamak için hidrometeoroloji sisteminin modernizasyonu. Bu, ulaşılabilir ve sürdürülebilir sonuçlar getiren doğru yoldur.
Bilimin gelişimi dürüstlük, şeffaflık ve doğrulama gerektirir. Ciddi bilim sihir değildir. Yapay yağmur, ne kadar çekici olursa olsun, sadece uzak bir hayaldir. "Bulutları kovalayıp yağmur çağırma" yanılsamasının peşinden koşmak yerine, Vietnam'ın şu anda ihtiyacı olan şey kaynak yönetimi, iklim değişikliğine müdahale ve pratik eylemlerle toplumsal güven inşa etme çözümleridir.
Kaynak: https://nhandan.vn/mua-nhan-tao-giac-mo-va-thuc-te-post905635.html
Yorum (0)