ในสมัยก่อนมีแต่นาฬิกาจักรกลที่เดินด้วยสปริง บางครั้งมันก็นอนพักอยู่ในร้านของพ่อ พวกมันเรียงกันเป็นแถวยาว และเมื่อถอดฝาครอบด้านนอกออก เฟืองใหญ่เล็กก็โผล่ออกมา พ่อเปรียบเทียบพวกมันกับคนแก่ที่ต้องได้รับการดูแลและพักผ่อนหลังจากทำงานหนักมาเป็นเวลานานทุกวินาทีทุกนาที การเปรียบเทียบนั้นทำให้ฉันนึกถึงหลังงอของคุณปู่ ซึ่งตอนนี้ระยิบระยับเหมือนตะเกียงน้ำมันในสายลมที่พัดผ่านสายฝนและแสงแดด คุณปู่มักจะนั่งเคี้ยวหมากที่ระเบียงและมองดูกระท่อมมุงจากที่กำลังพังทลายลงทุกวันตามลม คุณปู่มองดูเด็กๆ ที่ไร้เดียงสามีความสุขเมื่อเห็นนาฬิกาที่เพิ่งเริ่มเดินอีกครั้งหลังจากไม่ได้ใช้งานมานาน โดยมีเข็มสามเข็มอยู่ที่เลข 6 ฉันชอบที่ได้เห็นใบหน้าของพ่อในตอนนั้น ทุกครั้งที่พ่อซ่อมนาฬิกาเสร็จ พ่อจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ค่อยๆ ถือมันไว้อย่างระมัดระวัง แล้ววางมันลงบนโต๊ะไม้ทาสีแดงกลางเต็นท์ ฉันมั่นใจว่ามันคงเหมือนกับความสุขและความสงบของหมอที่เพิ่งช่วยชีวิตคนไข้ได้ คืนนั้นจะมีใครสักคนมารับนาฬิกาด้วยความตื่นเต้น นาฬิกาปลุกเด็กๆ ให้ไปโรงเรียนตรงเวลา นาฬิกาเขย่าบ้านที่น่าเบื่อด้วยเสียงปกติ เหมือนเสียงหัวใจเต้น เหมือนเสียงฝีเท้า เหมือนเสียงหัวใจที่เบิกบาน...
แต่พ่อไม่ได้ทำงานหนักในกระท่อมเล็กๆ นั้นเสมอไป เพราะนาฬิกาที่ทนทานเหล่านั้นแทบจะไม่พังเลย ช่วงเวลาที่เหลือผมเฝ้ามองพ่อที่กระฉับกระเฉงและกระตือรือร้นมากขึ้นในการทำไร่นา ท่านปลูกต้นไม้ แบกข้าวในนา ขึ้นเขาไปสับฟืน ลงแม่น้ำไปจับปลา ท่านดูมีความสุขและเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิตเสมอ บางครั้งผมก็สงสัยว่าเพราะท่านเป็นช่างซ่อมนาฬิกา ท่านคงมีเวลาเหลือเฟือที่จะใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบายกว่าคนทั่วไปทั่วไปหรือเปล่า ความคิดนี้ทำให้ผมรัก "ร้าน" เล็กๆ ของพ่อมากขึ้น แม้ว่าค่าซ่อมนาฬิกาจะเป็นเพียงมันฝรั่งหนึ่งตะกร้า กล้วยหนึ่งกำ ข้าวสารไม่กี่บุชเชล ถั่วเหลืองหนึ่งกระสอบ หรือกุ้งโคลนหนึ่งกำ แม้กระทั่งของบางอย่างที่พ่อเอากลับบ้านมาโดยไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไร แต่ท่านก็ยิ้มและพูดว่า "ถือไว้เถอะ เผื่อคนจะมีความสุข เราอยู่ในชนบทเดียวกัน" ในเวลานั้น ฉันชอบที่จะวิ่งกลับไปซุกตัวในอกของพ่อ เหมือนความสบายใจ เหมือนความสุข เหมือนความเมตตาอันลึกซึ้งของลูกชายที่โง่เขลาที่มีต่อพ่อของเขา
พอฉันเติบโตขึ้น ความสุขที่บริสุทธิ์ก็ค่อยๆ เลือนหายไป หลายคืนฉันตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาเดินติ๊กต๊อก และพลาดร้านซ่อมนาฬิกาที่มีป้ายที่ทำจากถาดเก่าๆ ของพ่อ เสียงเข็มนาฬิกาในตอนนี้มักจะเศร้าโศกพอๆ กับเสียงฝนที่ตกลงมา เสียงหัวใจของคนหุนหันพลันแล่นที่ตื่นขึ้นมาคิดถึงบ้านเกิด กองทุนเวลาของฉันดูเหมือนจะไม่ได้อยู่ที่ไหนสักแห่งในอนาคต แต่กลับถูกลืมเลือนไปในกระแสความทรงจำแห่งกาลเวลา
ติ๊กต่อก! ติ๊กต่อก…
สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของหนังสือพิมพ์และวิทยุและโทรทัศน์ ดงนาย พร้อมสัญญาว่าจะนำคุณค่าอันวิเศษของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่สาธารณชน
กรุณาส่งเรื่องราวอันน่าประทับใจเกี่ยวกับคุณพ่อมายังหนังสือพิมพ์วิทยุและโทรทัศน์จังหวัดด่งนาย โดยการเขียนบทความ บันทึกความรู้สึก บทกวี บทความ วิดีโอ คลิป เพลง (พร้อมบันทึกเสียง)... ทางอีเมล [email protected] ฝ่ายหนังสือพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์และเนื้อหาดิจิทัล หนังสือพิมพ์วิทยุและโทรทัศน์จังหวัดด่งนาย เลขที่ 81 ตำบลด่งคอย อำเภอตัมเฮียป จังหวัดด่งนาย หมายเลขโทรศัพท์ 0909.132.761 เปิดรับบทความตั้งแต่วันนี้ถึง 30 สิงหาคม 2568
บทความที่มีคุณภาพจะได้รับการตีพิมพ์ พร้อมจ่ายค่าลิขสิทธิ์ และได้รับรางวัลพิเศษ 1 รางวัล และรางวัลยอดเยี่ยม 10 รางวัลเมื่อจบหัวข้อ
มาเขียนเรื่องราวของพ่อต่อในซีซั่น 4 “Hello Love” กันเถอะ เพื่อให้เรื่องราวของพ่อได้แพร่หลายและเข้าถึงหัวใจของทุกๆ คน!
หวู่ ถิ เหวิน ตรัง
ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/chao-nhe-yeu-thuong/202507/thoi-gian-cua-bo-59b0d2c/
การแสดงความคิดเห็น (0)