พวงกุญแจ

ถึงแม้จะแต่งงานกันแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ยังลังเลที่จะมีลูก มีเหตุผลมากมายที่ทำให้เกิดเรื่องสำคัญเช่นนี้ พวกเขาต้องการเวลาหาเงินเพิ่ม ต้องการเวลาเล่นสนุกเพิ่ม ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขายังเด็กเกินไปและต้องทำงานหนักถึงหกวันต่อสัปดาห์ วันอาทิตย์ที่เหลือ ทั้งคู่เลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ทั้งคู่จึงไปพักผ่อนที่สวนไลเทียว ไปเที่ยวทูดึ๊ก หรือไม่ก็ขับรถพาฉันไปมุยเน่ บิ่ญถ่วน เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ ลืมเรื่องงานประจำสัปดาห์ไปชั่วขณะ

แม่ของเขามองหน้าพวกเขาทั้งสองขณะพากันไปเยี่ยมปู่ย่าตายายฝ่ายพ่อ “มีข่าวดีอะไรสำหรับพวกเธอสองคนบ้างไหม? มีปัญหาอะไรไหมที่พวกเธอไม่มีลูกให้แม่อุ้ม? บ้านหลังนี้ไม่มีลูกมานานแล้ว” แม่ของฉันในเวลาว่างหยิบไม้แขวนเสื้อสองอันมาถักเสื้อและหมวกเด็กน่ารักๆ “ให้หลานๆ ของเธอ”

วันที่เราไปเที่ยวไทยช่วงปีใหม่ เป็นทริปต่างประเทศครั้งแรกของเรา พอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเข็นรถเข็นเด็กอยู่บนถนน เขาก็กระซิบข้างหูฉันว่า "อีกไม่กี่ปีข้างหน้า เข็นรถเข็นเด็กไปรอบๆ ถนนด้วยก็ได้นะ โอเคไหม" ตอนนั้นเพื่อนๆ ของเราก็มีลูกๆ ที่น่ารักเป็นของตัวเองแล้ว ฉันกับเขาก็มักจะไปงานวันเกิดปีแรกของลูกๆ เพื่อนๆ กัน งานฉลองที่คึกคักแบบนี้มักจะจัดที่บ้าน แต่ละบ้านตกแต่งต่างกันไป แต่ส่วนใหญ่มักจะมีเสียงเด็กๆ ร้องไห้ หัวเราะ และเสียงผู้ใหญ่กอดกัน ทำให้ฉันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

แต่เราแต่งงานกันได้แค่สองปี ฉันยังเด็กเกินไป งานของฉันที่บริษัทโฆษณาก็เต็มตลอด ฉันต้องอยู่ตอนเที่ยง กลับบ่ายต้องเบียดเสียดกับการจราจรที่ติดขัด พอถึงบ้านก็มืดแล้ว เขาเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดของบริษัทซอฟต์แวร์ ซึ่งมักจะเดินทางไปทำธุรกิจ ลูกค้าของบริษัทเขาอยู่ทั่วประเทศ บางครั้งเขาต้องไปกัมพูชา ไทย และลาว

ในตู้โชว์ของที่ระลึกของฉันมีพวงกุญแจนับไม่ถ้วนที่เขาซื้อระหว่างทริปเหล่านั้น ทำไมต้องพวงกุญแจ? ง่ายๆ เลย ตอนเป็นนักเรียน ฉันกับเขาเจอกันเพราะเขามีงานเสริมเพื่อหาเงินจ่ายค่าเล่าเรียน ทำพวงกุญแจจากของจิปาถะต่างๆ เช่น กะลามะพร้าวแห้ง ไม้ พลาสติก หรือแม้แต่เส้นด้ายหลากสี งานพาร์ทไทม์ของฉันคือการหาและสะสมของเล็กๆ น้อยๆ น่ารักๆ เพื่อขายออนไลน์

หลังจากเรียนจบ ได้งานทำ และได้อยู่ด้วยกัน ชีวิตของเราดูเหมือนจะมั่นคงขึ้น เขาค่อยๆ กลายเป็นนิสัยชอบซื้อพวงกุญแจเป็นของที่ระลึกทุกครั้งที่ไป และทุกครั้งที่เขามีเวลาว่างหลังจากการเดินทางธุรกิจอันเหน็ดเหนื่อยมาหลายครั้ง เขาจะพาฉันไปที่ไหนสักแห่ง หรือพาไปยังสถานที่ที่เขาเคยไป บางครั้งก็ไม่มีเหตุผลอะไร แค่เพียงเพื่อใช้เวลาส่วนตัวร่วมกัน ชีวิตของฉันเต็มไปด้วยความสุข

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ฉันเริ่มคิดมากขึ้นว่าควรจะมีลูกดีไหม ฉันเริ่มมีนิสัยชอบมองผู้หญิงท้องเวลาเห็นพวกเธอในซูเปอร์มาร์เก็ต บนถนน หรือในร้านอาหาร ผู้หญิงท้องไม่ได้หุ่นผอมเพรียวอีกต่อไปแล้ว ซึ่งแน่นอนว่าฉันคิดไปเองว่าถ้าฉันท้อง ฉันคงกลายเป็นคนขี้เหร่แน่ๆ ฉันยังคิดไปเองว่าเขาคงไม่สนใจฉันอีกต่อไป ใครจะไปรู้...

แต่คุณแม่บอกว่าไม่ว่าจะอย่างไร คู่รักก็ควรมีลูก มันคือสายใยแห่งความรักและความรับผิดชอบระหว่างสามีภรรยา มันคือความสุขของชีวิต คุณแม่บอกว่ายกเว้นในกรณีที่เกิดเหตุสุดวิสัยเนื่องจากสุขภาพ ทุกครอบครัวควรมีลูก เพื่อให้ผู้ใหญ่ได้สัมผัสถึงความรู้สึกของการเอาใจใส่และความรักของหลานๆ ในบ้าน ความรู้สึกนี้จะทำให้ทุกคนมีความสุข

แล้วก็มีสมาชิกอีกคนอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ของฉัน เขาคิดอย่างรอบคอบในการเลือกชื่อลูกชายคนแรกของเขา ฉันไม่ได้แข่งกับเขาในการตั้งชื่อลูก เพราะฉันรู้ว่ามันคือความสุขของเขา ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจตั้งชื่อให้ว่า อันเหนียน ชื่อเด็กผู้ชายฟังดูคล้ายชื่อผู้หญิง แต่อันเหนียนเป็นชื่อที่ไพเราะมาก ตั้งแต่ฉันท้องได้สามเดือน ตอนที่ลูกชายกำลังอยู่ในท้อง เขาก็กลายเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ยอดเยี่ยม เขาขอย้ายไปทำงานที่ฝ่ายบริหารเพื่อจะได้กลับบ้านบ่อยๆ

ปกติเขาชอบฟังเพลงมาก เขาซื้อระบบลำโพงที่ดีมากมาไว้ในห้องนั่งเล่น ทุกครั้งที่เขากลับบ้าน เขาจะเล่นเพลงจังหวะสนุกสนาน แต่ตั้งแต่ฉันท้อง เขาก็ซื้อซีดีเพลงคลาสสิกมาเปิดฟังเบาๆ “เพื่อกล่อมลูกน้อยให้หลับ” เขาเลี่ยงการดื่มกับเพื่อนตอนเย็นและกลับบ้านเร็ว ก่อนกลับบ้านเขาแวะร้านค้าและซื้ออาหารที่ฉันชอบ ตอนที่ฉันแพ้ท้องตอนเดือนที่สาม ฉันก็อยากกินปลาแห้งขึ้นมาทันที เขาซื้อปลาแห้งจาก Ca Mau แล้วเอามาคืน เขาย่างปลาแห้งแล้วนั่งดูฉันกินกับซอสพริก โดยรวมแล้ว เขาผูกพันกับครอบครัวและตามใจฉันมากกว่าตอนที่เราเริ่มคบกันใหม่ๆ

วันเวลาผ่านไป เดือนผ่านไป ฉันมีช่วงเวลาแห่งความสุขในการตั้งครรภ์ ฉันกับสามีรอคอยที่จะต้อนรับลูกน้อยอันเหียนทุกวัน

แต่ไม่ใช่แค่ฉันกับสามีเท่านั้นที่รออยู่ ยิ่งไปกว่านั้น ครอบครัวของพ่อแม่ทั้งสองก็รอต้อนรับหลานตัวน้อยอยู่ด้วย แม่ของหลานกับแม่ของฉันมักจะไปๆ มาๆ ซื้อของสารพัดอย่างให้ทั้งแม่และลูก แม่ของหลานนำเหล้าขิงมาให้ฉันนวดเท้า แม่ของฉันก็นำเสื้อผ้าสวยๆ ที่เธอถักอย่างพิถีพิถันมาด้วย ส่วนหลานชายก็ซื้อรถคันเล็กมาคันหนึ่ง เขาบอกว่า "ซื้อรถมารับลูกชายฉัน แล้วอีกไม่กี่วันก็จะได้กลับบ้านแล้ว"

วันนี้ครอบครัวของเรากำลังเตรียมฉลองวันเกิดปีแรกของอันเหนียน อพาร์ตเมนต์เล็กๆ ของทั้งคู่คับคั่งไปด้วยผู้คน แต่ก็สนุกสนานกันดี ทั้งฝ่ายพ่อและฝ่ายแม่ผลัดกันอุ้มลูกน้อย เวลาอันเหนียนร้องไห้ เสียงของลูกน้อยก็ดังไปทั่ว ทุกคนเห็นหน้าลูกน้อยคล้ายกับหน้าตัวเอง ส่วนเขานั้น เขากระซิบข้างหูฉันว่า "จริงๆ แล้ว ลูกของเราหน้าเหมือนฉันทุกประการเลย"

เขาวางพวงกุญแจหลายอันไว้หน้าอันเหนียน ซึ่งบางอันเขาทำไว้สมัยเรียนมหาวิทยาลัย อันเหนียนเลือกพวงกุญแจรูปรถสวย ๆ หนึ่งอัน ทุกคนในครอบครัวหัวเราะกันลั่น...

ที่มา: https://baocantho.com.vn/nhung-chiec-moc-khoa-a188669.html