จำลูกอมถั่วที่ราดบนใบตองได้ไหม

เมืองนี้มักจะมีฝนตกบ่อยในฤดูนี้ เวลาผมมองดูสายฝนที่ตกลงมาบนถนน ผมก็นึกถึงคืนฤดูร้อนสมัยผมยังเด็กขึ้นมาทันที เวลาได้ยินเสียงฝนกระทบกับพื้นในสวนกล้วย ผมกับพี่ชายมักจะอ้อนวอนแม่ให้เทขนมถั่วลิสงให้

แม่มองดวงตาสดใสที่รอคอยอยู่ แล้วพยักหน้าเล็กน้อย พวกเราก็รออย่างใจจดใจจ่อ รีบวิ่งไปคว้าถั่วลิสงมาปอกเปลือกอย่างรวดเร็ว แม่เปิดตู้และหยิบน้ำตาลทรายแดงออกมาเก็บไว้กินตอนที่เราอยากกินขนมหวานหรือลูกอมขึ้นมาทันที

ฉันเห็นถั่วลิสงและข้าวโพดเขียวอยู่ทั่วทุกแห่งในบ้านเกิด ตอนเด็กๆ ฉันมักจะตามพ่อแม่ไปปลูกถั่ว พ่อจะขุดหลุมก่อน ส่วนแม่กับฉันเดินตามหลังไปหยอดถั่วสองเมล็ดลงในดิน แล้วกลบไว้

ความสุขเกิดขึ้นทันทีที่ฉันเห็นถั่วงอกเล็กๆ งอกออกมาจากพื้นดิน ฉันปั่นจักรยานไปโรงเรียนข้ามทุ่งนา มองดูถั่วเขียวที่โรยด้วยดอกสีเหลืองอย่างสงบสุขปกคลุมผืนแผ่นดินบ้านเกิดของฉัน

ฉันยังจำแววตาของพ่อแม่ที่เปล่งประกายด้วยความปิติยินดี ขณะที่ท่านก้มลงเด็ดต้นถั่วที่ห้อยลงมาได้ แม่ของฉันใช้มือที่สกปรกจับถั่วที่อวบอิ่มไว้ ฉันกับพี่ชายช่วยท่านเด็ดถั่ว บางครั้งก็เด็ดถั่วอ่อนจากลำธารมาล้าง แล้วเอาเข้าปากเคี้ยวให้อร่อย จากนั้นเราก็รออย่างใจจดใจจ่อจนถึงเย็น แม่ก็นำถั่วสดใส่หม้อไปต้มบนเตา

แดดฤดูร้อนทำให้ถั่วแห้งหลายถาดในสวน แม่ห่อถั่วแล้วนำไปคั้นน้ำมัน ถั่วแห้งที่เหลือถูกเก็บไว้ที่มุมบ้านเพื่อกินเป็นของว่าง

ต้นถั่วลิสงนี่น่าทึ่งจริงๆ ตั้งแต่รากจรดปลาย ไม่มีอะไรเหลือทิ้งเลย ถั่วลิสง (เศษที่เหลือจากการกด) ถูกทิ้งไว้ที่มุมครัว ทุกคืนตอนทำอาหารหมู แม่จะหักถั่วลิสงเป็นชิ้นๆ แล้วใส่ลงไปในหม้อต้มอาหาร แล้วแม่ก็ชมหมูในคอกที่โตเร็วขนาดนี้!

ใครที่บ้านคงตื่นเต้นกับกลิ่นถั่วลิสงคั่วที่แม่อบบนเตาแน่ๆ ทันทีที่แม่ยกถั่วลิสงลงมา แม่ก็เอื้อมมือไปหยิบมาสองสามเม็ดแล้วเอาเข้าปาก โดยไม่รอจังหวะที่ถั่วลิสงกรอบหอมกรุ่นจะถูกโรยลงบนบะหมี่กวางตุ้งร้อนๆ ในชาม

ถ้าก๋วยเตี๋ยวกวงโรยถั่วลิสงแล้วทำให้คนตื่นเต้น ลูกอมถั่วลิสงในคืนฝนตกก็ทำให้คนตื่นเต้นเป็นสองเท่า ตอนที่แม่กำลังทำน้ำตาลคาราเมลบนเตา ตอนที่ถั่วลิสงคั่วเพิ่งหลุดออกจากผิวไหม ปากของเราก็น้ำลายไหลแล้ว!

น้ำตาลที่ใช้ทำขนมต้องเป็นน้ำตาลทรายแดงแท้แน่นอนค่ะ ส่วนน้ำตาลทรายแดงเป็นฝีมือคุณแม่ เพราะเราไม่รู้วิธีดูไฟ ไม่รู้ว่าน้ำตาลจะ “ถึง” ตอนไหน น้ำตาลละลายและเดือดปุดๆ บนเตา คุณแม่รีบเทถั่วลิสงคั่วลงไป แล้วเทลงบนแผ่นแป้งข้าวเจ้าสีน้ำตาลทอง

ครอบครัวฉันแทบจะไม่มีกระดาษห่อข้าวเลย เพราะความอยากกินขนมมักเกิดขึ้นกะทันหัน แม่เลยขอให้ฉันไปตัดก้านกล้วยที่สวน ฉันเลือกก้านกล้วยที่ใหญ่ที่สุดในสวน ลอกใบด้านนอกออกเพื่อตัดก้านสีขาวด้านในออก

ขนมถั่วที่ราดบนใบตองเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในโลกสำหรับพวกเราในสมัยนั้นอย่างแน่นอน เมื่อขนมเย็นลง แม่ก็ใช้มีดตัดขนมแล้วแบ่งให้พวกเรา แต่บางครั้งไม่มีใครอยากรอจนกว่าขนมจะเย็นลง ขนมที่ยังอุ่นๆ อยู่ในปากของเราไปแล้ว

ความตื่นเต้นแรกเริ่มจางหายไป ฉันค่อยๆ หยิบขนมกรอบๆ หอมๆ ขึ้นมาถือไว้ในใบตองอย่างช้าๆ กลัวขนมจะหมด แค่ใช้มือค่อยๆ แกะขนมออกจากใบตอง ลูกอมก็หลุดออกจากใบตองได้ง่ายเหมือนปอกเค้กเลย

ความหวานนั้นติดตามฉันมาจนกระทั่งฉันกลายเป็นนักเดินทาง เมื่อฝนตกกระหน่ำ หรือเมื่อฉันได้ลิ้มรสความขมขื่นของชีวิตอย่างกะทันหัน ความหวานนั้นก็จะจุดประกายและปลอบประโลมฉันอีกครั้ง

เพื่อนผมที่ต่างจังหวัดคุยโวว่าแค่เทขนมถั่วลิสงให้เด็กๆ กิน ตอนนี้ขนมถั่วลิสงมีหลายแบบ โรยด้วยมะพร้าวแห้ง งาคั่ว เปลือกส้มจี๊ดฝานหอมๆ... พอเห็นเด็กๆ ถือขนมถั่วลิสงในมืออย่างกระตือรือร้น ผมก็รู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง

ในตอนเย็นที่มีฝนตกข้างนอกสวนกล้วย ฉันจะขอร้องแม่ว่า "เทขนมถั่วลิสงออกมาให้แม่กินหน่อย!"

ที่มา: https://baodanang.vn/nho-keo-dau-do-tren-be-chuoi-3297339.html