บ่ายฤดูร้อน

บ่ายวันหนึ่ง ณ ลานเล็กๆ ที่ปกคลุมไปด้วยมอส พ่อหยิบเตียงไม้ไผ่ออกมาวางไว้ใต้ร่มเงาของต้นน้อยหน่า ทันทีที่วางเตียงลง ฉันก็เห็นมือของพ่อกำลังชงชาดอกบัวอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็นำไม้ไผ่เส้นต่างๆ และเชือกมาเรียงต่อกันเป็นตะกร้า

เด็กๆ ยืนล้อมวงกัน หวังว่าจะมีไม้ไผ่เหลือพอให้พ่อทำกรอบว่าวกระดาษให้บ้าง กลางลานบ้าน แม่กำลังง่วนอยู่กับกองถั่วลิสง เปลือกถั่วลิสงกรอบกรุบกรอบในแสงแดด แต่ละเม็ดแห้งและม้วนงอ แสงแดดยามบ่ายค่อยๆ ฉายแสงสีทองอร่ามลงมา เต็มไปด้วยความทรงจำอันสงบสุขของฤดูร้อน

ฉันรู้สึกว่าบ่ายของฤดูร้อนมักจะผ่านไปช้ากว่าปกติเสมอ พระอาทิตย์กำลังตกดินอย่างช้าๆ เงียบๆ และเฉื่อยชา ทำให้เด็กๆ นั่งอยู่ในบ้านอย่างใจร้อน พวกเขาอยากให้พระอาทิตย์ตกดินเต็มที่ จะได้ออกไปวิ่งเล่นฟุตบอลหรือว่าวที่ทุ่งนาหรือริมเขื่อน อารมณ์ของฉันกระตือรือร้นอยู่เสมอ รอคอยเสียงโทรศัพท์จากเพื่อนๆ

สำหรับฉันและเพื่อนสมัยเด็ก ช่วงบ่ายฤดูร้อนเหล่านั้นเป็นช่วงบ่ายฤดูร้อนที่แสนวิเศษอย่างแท้จริง ช่วงเวลาที่อินเทอร์เน็ตและสมาร์ทโฟนยังไม่เป็นที่นิยม ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้จักเทคโนโลยี เด็กๆ จึงได้ผูกมิตรกับธรรมชาติและต้นไม้

ฉันนับไม่ถ้วนว่าเท้าเปล่าของฉันได้เดินเล่นชิลล์ ๆ บนเนินดินที่ราบเรียบเป็นหญ้ากี่ครั้งแล้ว และกี่ครั้งแล้วที่ฉันเดินข้ามทุ่งนาที่ไร้ตอซังหลังการเก็บเกี่ยว เท้าของฉันเปื้อนโคลน แต่รอยยิ้มยังคงปรากฏอยู่บนริมฝีปากเสมอ

เกมในวัยเด็กอย่างการเล่นว่าว ปลูกดอกไม้ เตะลูกขนไก่ และเล่นลูกแก้ว ล้วนเป็นเกมสนุกๆ ที่เราเล่นกันทุกบ่าย เด็กๆ ใจดีทุ่มเทความฝันลงไปในการเล่นว่าวกระดาษ ด้วยความปรารถนาว่าเมื่อโตขึ้นจะได้บินไปไกลแสนไกล

บ่ายฤดูร้อนในชนบทบางครั้งก็มีเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด มีทั้งเสียงจักจั่นจิ๊กจิ๊กอยู่นอกต้นไม้ เสียงสุนัขเห่าเสียงดัง และเสียงไก่ขันเรียกลูกเจี๊ยบ บางวันฉันนอนลงแล้วก็ยังนอนไม่หลับเพราะเสียงพวกนั้น มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นแม่กำลังก้มตักน้ำใส่ถังเพื่อรดน้ำต้นไม้

ตอนนั้นฉันเฝ้าภาวนาขอให้ฝนตกลงมาบ้าง แม่จะได้ไม่ลำบากนัก ต้นไม้จะได้เขียวขจีอีกครั้งและออกผลดกหวาน บางครั้งเสียงก็ดังมาจากหม้อล้างจานเก่าๆ ของเครื่องแลกเปลี่ยนไอศกรีม เศษอาหาร กะละมัง และรองเท้าแตะพลาสติกที่แตกเป็นของมีค่าที่นำมาแลกกับไอศกรีมเย็นๆ ได้

ทุกครั้งที่นึกถึงการนั่งชิลล์ๆ บนระเบียงพร้อมถือไอศกรีมแท่งเย็นๆ ฉันจะนึกถึงวัยเด็กอันแสนหวานด้วยช่วงบ่ายฤดูร้อนอันแสนอบอุ่น...

ฉันจำช่วงบ่ายของฤดูร้อนที่ไฟฟ้าดับได้ แม่เร่งเร้าให้ฉันกับน้องสาวอาบน้ำแต่เช้า เพื่อจะได้กินมื้อเย็นกัน ตอนนั้นบ่อน้ำยังลึกอยู่ ฉันเหนื่อยมากจากการก้มหลังตักน้ำขึ้นมา การเทน้ำจากถังลงบนตัวรู้สึกเย็นสบาย และฉันรู้สึกได้ถึงคลื่นอารมณ์ที่วิ่งพล่านไปทั่วตัว

บางครั้งฉันก็เอาเสื้อผ้าไปซัก สระผม และพูดคุยกับทุกคนในบ่อน้ำหมู่บ้าน ช่วงเวลาเหล่านั้น แม้อยากจะกลับไปอีกสักครั้งในชีวิต ฉันก็ไม่มีวันทำได้ บ่อน้ำถูกถมไว้นานแล้ว ถูกแทนที่ด้วยน้ำประปาและน้ำบาดาลที่สูบเข้าถังโดยตรง

ฉันจำได้ว่าครั้งหนึ่งฉันนั่งกินข้าวใต้ตะเกียงน้ำมันที่สั่นไหว เหงื่อไหลหยดลงมาตามหลังเปล่าๆ ของฉัน และหวังว่าช่วงบ่ายของฤดูร้อนจะผ่านไปเร็วๆ นี้...

หลังจากเติบโตและครุ่นคิดมาหลายปี ฉันก็ได้ตระหนักว่าช่วงบ่ายของฤดูร้อนทำให้หัวใจฉันตื่นเต้นและคิดถึงอดีตอย่างประหลาด เป็นสถานที่ที่ความรักและความสงบสุขอันเรียบง่ายซึมซาบเข้าสู่จิตวิญญาณของผู้ที่อยู่ห่างไกลจากบ้าน

ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ในเมืองหรือชนบท ช่วงบ่ายในฤดูร้อนสำหรับฉันและคุณก็กลายเป็นช่วงเวลาอันล้ำค่าแห่งการกลับมาพบกันและการรวมตัวกัน

ที่มา: https://baophuyen.vn/van-nghe/202506/chieu-mua-ha-25b0379/