พ่อจากไปไกลแสนไกล ทิ้งโลกอันแสนสั้นนี้ไว้เพื่อหลีกหนีความเจ็บปวดแสนสาหัส 12 ปีผ่านไปแล้ว แต่ทุกครั้งที่เห็นใครคนหนึ่งที่ดูเหมือนหลังผอมบางของพ่อ ฉันก็รู้สึกตกใจ รู้สึกเหมือนพ่อยังอยู่ในบ้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำ วันที่เรายังมีพ่ออยู่
ฉันจำได้ว่าตอนเรียนมัธยมต้น เพราะโรงเรียนอยู่ห่างจากบ้าน 4 กิโลเมตร พ่อจึงเป็นห่วงเรื่องความประมาทและความซุกซนของฉัน ท่านจึงรับหน้าที่พาฉันไปโรงเรียนด้วยจักรยานที่ “แข็งแรงที่สุด” ในบ้าน ฉันนั่งซ้อนท้ายจักรยานกับพ่อแล้วมีความสุขมาก ฉันร้องเพลงให้พ่อฟังอย่างกระตือรือร้น เสียงของฉันกลมกลืนไปกับสายลมและทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าสีคราม ส่วนพ่อ ขณะที่ฉันฟังฉันร้องเพลง ท่านให้กำลังใจฉันว่า “เมื่อลูกสาวของฉันโตขึ้น เธอจะเป็นนักร้อง “บ้านสวน” ที่ร้องเพลงให้พ่อแม่และพี่ชายสองคนฟังอย่างแน่นอน” เที่ยงวัน ไม่ว่าอากาศจะหนาวเหน็บในฤดูหนาวของภาคตะวันตกเฉียงเหนือ ลมแรง หรือบ่ายฤดูร้อนที่ร้อนอบอ้าวจนทำให้พ่อหน้าแดงก่ำ พ่อก็มักจะมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อมารับฉันเสมอ ท่านตั้งใจทำงานอย่างขยันขันแข็งโดยไม่บ่นสักคำ ทันทีที่เขาเห็นฉัน เขาก็โบกมือ ฉันมองเหงื่อที่ไหลรินลงมาตามขมับทั้งสองข้าง เขายังคงยิ้มอย่างสดใสราวกับปลอบใจฉันว่า "ผมไม่เหนื่อย" ฉันนั่งอยู่เบาะหลังรถ เห็นหลังพ่อเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ กลิ่นเค็มๆ แรงๆ ของการทำงานหนักและการเสียสละเพื่อครอบครัว เสื้อแจ็กเก็ตนักบินที่พ่อใส่นั้นสึกกร่อนไปตามลมและฝน แต่ท่านก็ยังคงหวงแหนมันราวกับเป็นสมบัติล้ำค่าในชีวิต เพราะมันเป็นของขวัญที่แม่ซื้อให้ท่าน...
ฉันก็ชอบเรื่องราวที่พ่อเล่าให้ฟังบ่อยๆ เวลาที่เราสามคนนอนด้วยกันบนระเบียง มองดูท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ที่นั่น พ่อชี้ให้เราเห็นดาวที่สว่างที่สุดบนท้องฟ้า นั่นคือพ่อ เพราะมีเพียงพ่อเท่านั้นที่เปล่งประกายเวทมนตร์เพื่อปกป้องคนที่พ่อรัก พ่อชี้ให้เราเห็นดาวที่ระยิบระยับอยู่ไกลๆ นั่นคือแม่ เพราะแม่มักจะอดทนและปลอบโยนเราเสมอเมื่อพ่อไม่อยู่ จากนั้นพ่อก็ชี้ให้ฉันเห็นดาวดวงใหญ่ ดาวดวงเล็ก และดาวดวงเล็กจิ๋ว นั่นคือฉัน พ่อลูบหัวฉันเมื่อฉันหัวเราะคิกคักและซุกตัวอยู่ในรักแร้ พ่อกระซิบว่า "ทำไมฉันต้องปกป้องดาวดวงน้อยๆ ของฉัน ในเมื่อฉันไม่อยู่ที่นี่แล้ว" พ่อไม่รู้ว่าทุกครั้งที่พ่อพูดแบบนั้น ฉันรู้สึกกลัวและแสร้งทำเป็นเสียใจ เพราะฉันไม่อยากให้ใครมาปกป้องฉันนอกจากพ่อ...
ตั้งแต่วัยเด็กจนโต พ่อเป็นเพื่อนที่ดีเสมอมา คอยปกป้อง สอนบทเรียนเรื่องศีลธรรมและความกตัญญู เมื่อฉันเผชิญกับความยากลำบากในชีวิต พ่อเป็นคนแรกที่รับฟังและให้คำแนะนำฉันว่า "ในชีวิตต้องฝ่าฟันพายุ อย่ายอมแพ้ต่อพายุ" สำหรับฉันแล้ว ตัวอย่างที่เด่นชัดที่สุดของความมุ่งมั่น ความอดทน และความไม่ยอมจำนน ที่ฉันโชคดีที่มีในชีวิตคือพ่อ คนที่ฉันรักและเคารพมากที่สุดในชีวิต ชีวิตของพ่อเต็มไปด้วยความยากลำบากและความเจ็บป่วย แต่ท่านก็มองโลกในแง่ดีเสมอ รักชีวิตด้วยแววตาที่มั่นใจและแน่วแน่ พ่อเป็นแบบอย่างของความเข้มแข็งและไม่ยอมแพ้ต่อ "พายุ" ให้ฉันได้เรียนรู้และเดินตาม พ่อคือแสงสว่างที่ส่องทางให้ทุกครั้งที่ฉันหลงทาง เป็นชายหาดที่สงบสุขทุกครั้งที่ฉันกลับมาคร่ำครวญและร้องขอความรัก...
สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของหนังสือพิมพ์และวิทยุและโทรทัศน์ ดงนาย พร้อมสัญญาว่าจะนำคุณค่าอันวิเศษของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่สาธารณชน
กรุณาส่งเรื่องราวอันน่าประทับใจเกี่ยวกับคุณพ่อมายังหนังสือพิมพ์วิทยุและโทรทัศน์จังหวัดด่งนาย โดยการเขียนบทความ บันทึกความรู้สึก บทกวี บทความ วิดีโอ คลิป เพลง (พร้อมบันทึกเสียง)... ทางอีเมล [email protected] ฝ่ายหนังสือพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์และเนื้อหาดิจิทัล หนังสือพิมพ์วิทยุและโทรทัศน์จังหวัดด่งนาย เลขที่ 81 ตำบลด่งคอย อำเภอตัมเฮียป จังหวัดด่งนาย หมายเลขโทรศัพท์ 0909.132.761 เปิดรับบทความตั้งแต่วันนี้ถึง 30 สิงหาคม 2568
บทความที่มีคุณภาพจะได้รับการตีพิมพ์ พร้อมจ่ายค่าลิขสิทธิ์ และได้รับรางวัลพิเศษ 1 รางวัล และรางวัลยอดเยี่ยม 10 รางวัลเมื่อจบหัวข้อ
มาเขียนเรื่องราวของพ่อต่อในซีซั่น 4 “Hello Love” กันเถอะ เพื่อให้เรื่องราวของพ่อได้แพร่หลายและเข้าถึงหัวใจของทุกๆ คน!
ฟาม ทิ ฟอง
ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/chao-nhe-yeu-thuong/202507/anh-duong-doi-con-02e0f12/
การแสดงความคิดเห็น (0)