Dlaczego zniesiono przepisy dotyczące wysokiej jakości programów szkoleniowych?

PROGRAM WYSOKIEJ JAKOŚCI: USTALANY PRZEZ SZKOŁY

Jak podaje Thanh Nien , 15 czerwca Ministerstwo Edukacji i Szkolenia wydało Okólnik 11/2023/TT-BGDDT uchylający Okólnik 23/2014/TT-BGDDT (wydany w 2014 r.) regulujący wysokiej jakości kształcenie (CLC) na poziomie uniwersyteckim.

Okólnik nr 11 wchodzi w życie 1 grudnia tego roku, kursy zapisane przed tym terminem będą kontynuowane do końca kursu zgodnie z przepisami zawartymi w Okólniku nr 23. Według Ministerstwa Edukacji i Szkolenia, całkowite zniesienie Okólnika nr 23 ma na celu wdrożenie znowelizowanej Ustawy o szkolnictwie wyższym (znanej również jako Ustawa nr 34) wydanej w 2018 r.

Zgodnie z Okólnikiem nr 17/2021/TT-BGDDT (wydanym 22 czerwca 2021 r.) regulującym standardy programów kształcenia; opracowywaniem, oceną i ogłaszaniem programów kształcenia dla wszystkich poziomów szkolnictwa wyższego, opracowywanie różnych rodzajów programów kształcenia leży w gestii instytucji szkolnictwa wyższego (zwanych łącznie uniwersytetami), zapewniając zgodność z przepisami dotyczącymi standardów programów kształcenia dla wszystkich poziomów szkolnictwa wyższego, zgodnie z przepisami Ministerstwa Edukacji i Szkolenia.

Student programu wysokiej jakości, Uniwersytet Technologiczny w Ho Chi Minh

Jednakże przepisy Ministerstwa Edukacji i Szkolenia stanowią jedynie wymogi „podstawowe”. Ministerstwo Edukacji i Szkolenia zachęca uniwersytety do tworzenia i rozwijania programów szkoleniowych o wyższych standardach nakładów i wyników niż te określone przez Ministerstwo Edukacji i Szkolenia. Szkoły są zobowiązane do publicznego ujawniania i transparentnego udostępniania informacji na temat oferowanych przez siebie programów szkoleniowych.

Ministerstwo Edukacji i Szkolenia potwierdziło, że zniesienie Okólnika nr 23 nie oznacza, że ​​uniwersytety nie będą już posiadać lub nie będą mogły wdrażać „programów CLC”. Nie ma to również wpływu na rekrutację i szkolenia w ramach innych programów uniwersyteckich. Uniwersytety korzystają z autonomii w tworzeniu i rozwijaniu programów szkoleniowych. Niezależnie jednak od nazwy, muszą one zapewnić zgodność z przepisami dotyczącymi standardów programów szkoleniowych, zapewnienia jakości, warunków nauczania i uczenia się itp.

Z drugiej strony Ministerstwo Edukacji i Szkolenia stwierdziło również, że jeśli chodzi o czesne, szkoły ustalają i wdrażają je zgodnie z przepisami rządowymi zawartymi w Dekrecie nr 81/2021/ND-CP z dnia 27 sierpnia 2021 r.

NAJWIĘKSZA RÓŻNICA JEST W CZESNYM

Według wielu ekspertów, ważnym powodem wydania przez Ministerstwo Edukacji i Szkolenia Okólnika nr 23 w 2014 roku była realizacja rządowej polityki „uwolnienia” wielu uniwersytetów od opłat za czesne. Przed i po wydaniu Okólnika nr 23 uczelnie publiczne mogły pobierać czesne wyłącznie w ramach ustalonych przez rząd (od lipca 2010 roku, zgodnie z Dekretem nr 49, od grudnia 2015 roku, zgodnie z Dekretem nr 86).

W rzeczywistości to „uwolnienie” rozpoczęło się w tym samym czasie, co uchwała rządu nr 77/NQ-CP z dnia 24 października 2014 r. w sprawie pilotażu innowacji mechanizmu operacyjnego publicznych szkół wyższych w latach 2014–2017. Uchwała 77 ma na celu zachęcenie publicznych uczelni do proaktywnego wykorzystywania i racjonalnego gospodarowania środkami z budżetu państwa oraz zwiększenie atrakcyjności pozabudżetowych źródeł finansowania (później wykazano, że to „wzmacniające” rozwiązanie miało na celu głównie zwiększenie HP).

Zgodnie z Rezolucją 77, uniwersytety publiczne, zobowiązując się do samodzielnego ubezpieczania wszystkich kosztów operacyjnych i inwestycyjnych, są autonomiczne i w pełni odpowiedzialne. Jednak w całym kraju tylko 23 uniwersytety mogą pilotować autonomię uniwersytecką (co oznacza, że ​​mogą pobierać opłaty wykraczające poza ramy Dekretu 86). Okólnik 23 stwarza możliwości dla większości uniwersytetów w systemie.

Ministerstwo Edukacji i Szkolenia potwierdziło, że zniesienie Okólnika 23 nie oznacza, że ​​uniwersytety nie będą już mogły realizować „wysokiej jakości programów” lub nie będą mogły tego robić.

Już w samej definicji, Okólnik nr 23 uwzględniał element „czesnego” jako wskaźnik pozwalający odróżnić masowy program kształcenia uniwersyteckiego od programu CLC. W związku z tym, masowy program kształcenia jest programem z limitem opłat zgodnie z obowiązującymi przepisami rządowymi; program CLC nie musi przestrzegać tych przepisów. Zamiast tego, uniwersytet może ustalić opłatę za program CLC, kierując się zasadą „poprawnego i pełnego obliczenia kosztów kształcenia dla całego kursu”; uniwersytet może opracować plan dostosowania opłat za kolejne kursy (w razie potrzeby)…

Dekret nr 86, wydany przez rząd w październiku 2015 r. (po Okólniku nr 23), oficjalnie wprowadził również przepisy dotyczące wsparcia w programach szkoleniowych dla osób z niepełnosprawnościami (HP). W związku z tym publiczne uczelnie z programami CLC aktywnie opracowują odpowiednie poziomy wsparcia w programach, korzystając ze wsparcia budżetu państwa, aby zapewnić wystarczające pokrycie kosztów szkolenia.

Wraz z ustawą o szkolnictwie wyższym rozszerzono autonomię uniwersytetów, a im większa autonomia, tym bardziej rozszerza się system opłat za studia wyższe. Dekret 81 nie nakłada na wszystkie uniwersytety publiczne obowiązku pobierania opłat za studia wyższe zgodnie z ramami ustalonymi przez rząd, ale otwiera wiele możliwości. W przypadku szkół autonomicznych limit opłat za studia wyższe jest od dwukrotności do 2,5 raza wyższy niż limit opłat za studia wyższe w szkołach nieautonomicznych.

Ponadto Dekret 81 określa również zasady pobierania opłat za programy szkoleniowe akredytowane i nieakredytowane. W przypadku programów akredytowanych, nawet w szkołach nieautonomicznych, szkoły mają również prawo do ustalania poziomu opłat za programy szkoleniowe w oparciu o normy ekonomiczne i techniczne wydane przez samą szkołę.

Koniec roli „historycznej”

Docent Bui Anh Tuan, rektor Uniwersytetu Handlu Zagranicznego, był dyrektorem Departamentu Szkolnictwa Wyższego w Ministerstwie Edukacji i Szkolenia w momencie wydania przez to Ministerstwo Okólnika nr 23. Stwierdził on wówczas, że rząd dążył do stworzenia dźwigni finansowej w celu poprawy jakości szkolnictwa wyższego, dlatego też nawiązał współpracę z wieloma innymi krajami, inwestując w budowę szeregu znakomitych uniwersytetów. Jednocześnie Ministerstwo Edukacji i Szkolenia wdrożyło zaawansowany program mający na celu stworzenie szeregu silnych kierunków studiów na uniwersytetach (w pierwszej fazie uczestniczyły 23 uczelnie oferujące 37 programów szkoleniowych), a program ten został dofinansowany przez państwo.

Jednak w fazie wdrażania trudno jest go rozszerzyć ze względu na ograniczone zasoby. „Ministerstwo Edukacji i Szkolenia zdało sobie sprawę, że możliwe jest podniesienie jakości kształcenia na niektórych kierunkach studiów na uniwersytetach bez konieczności inwestowania przez państwo zbyt dużych środków, poprzez umożliwienie otwarcia programów kształcenia w ramach CLC. Biorąc pod uwagę historię rozwoju szkolnictwa wyższego i zmiany czasów, uzasadnione jest, aby Ministerstwo Edukacji i Szkolenia obniżyło standardy szkół CLC” – powiedział docent Tuan.

Docent Nguyen Phong Dien, wiceprezes Uniwersytetu Nauki i Technologii w Hanoi, powiedział, że Okólnik nr 23 i wiele innych przepisów zostało wydanych zgodnie z Ustawą o szkolnictwie wyższym z 2012 roku. Po uchwaleniu przez Zgromadzenie Narodowe Ustawy nr 34, nie tylko Okólnik nr 23, ale także szereg innych przepisów straciło aktualność.

Docent Dien skomentował również: „W procesie opracowywania polityk dostosowawczych do obecnej transformacji mechanizmów zarządzania w szkolnictwie wyższym mamy do czynienia z wieloma „lukami”, które wymagają intensywnej i długotrwałej pracy ze strony Ministerstwa Edukacji i Szkolenia oraz wielu innych ministerstw. W niedalekiej przyszłości będziemy musieli pogodzić się z istnieniem wielu dokumentów, których treść jest sprzeczna z prawem lub jest niekompletna”.

Link źródłowy: https://thanhnien.vn/vi-sao-bo-chuong-trinh-dao-tao-chat-luong-cao-185230619124348912.htm