សម័យប្រជុំនៃក្រុមប្រឹក្សាអាណានិគម

រចនាប័ទ្ម និងការតុបតែងគឺមិនធម្មតាទេ។ ក្រៅពីកង្ហារ panka ព្យួរពីលើពិដាន រំកិលថ្នមៗដោយដៃមើលមិនឃើញ គ្រឿងសង្ហារិមគឺស្ទើរតែដូចគ្នាទៅនឹងបន្ទប់ភាគច្រើនដែលប្រើសម្រាប់ការពិភាក្សា។ បន្ទប់នោះមានពណ៌សថ្លា គ្មានស្នាមប្រេះ ហើយបើកជាសាធារណៈតាមច្រករបៀងពីរចំហៀង។ ប្រាកដណាស់ បន្ទប់ជាច្រើនមានកន្លែងស្អាតតិច។

Du ký Việt Nam: Một phiên họp của Hội đồng thuộc địa- Ảnh 1. — ត្រជាក់នៅលើស្ពាន Binh Loi

ខ្ញុំបានចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាមួយ ហើយមិនស្ដាយពេលរសៀលទេ។ និយាយឱ្យត្រង់ទៅ ការពិភាក្សាមិនសូវចាប់អារម្មណ៍ទេ។ នៅថ្ងៃនោះ ពួកគេបានដោះស្រាយតែរឿងតូចតាចប៉ុណ្ណោះ៖ ការត្អូញត្អែរ ការសុំប្រាក់ឧបត្ថម្ភ និងការផ្តល់ជំនួយជាច្រើនក្នុងចំណោមពួកគេ។ ពួកគេក៏បានពិភាក្សាអំពីពន្ធថ្មី ការដំឡើងពន្ធនាំចេញអង្ករ ហើយការពិភាក្សាកាន់តែមានចលនា។ ប៉ុន្តែនេះមិនមានរយៈពេលយូរទេ។ ពួកគេបានត្រឡប់ទៅកាន់បណ្តឹងវិញ។

ជុំវិញតុដែលមានរាងដូចសេះ សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាជនជាតិបារាំងស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ស អង្គុយប្រសព្វគ្នាជាមួយសហសេវិកជនជាតិអាណ្ណាមក្នុងសម្លៀកបំពាក់ងងឹត ដោយឈរលើកម្រាលព្រំពណ៌បៃតងដូចដូមីណូ។ អ្នកស្រុកចិត្តធ្ងន់ មានវិន័យណាស់ តាំងចិត្តមិននឹកព្យាង្គ ទោះមិនយល់ក៏ដោយ។ មានតែនៅពេលបោះឆ្នោតទេដែលអ្នកបកប្រែបានជួយពួកគេឱ្យយល់អំពីស្ថានភាព បកប្រែការសន្និដ្ឋានរបស់អ្នករាយការណ៍សម្រាប់ពួកគេ។

ហើយដោយអព្ភូតហេតុ ទោះបីជាការសន្និដ្ឋានស្មុគ្រស្មាញ អ្នកបកប្រែបានគ្រប់គ្រងដើម្បីបញ្ជូនពួកគេយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញដោយអនុវត្តវិធីសាស្រ្តនៃតួអក្សរអន្តរការីនៅក្នុង Bourgeois gentilhomme ពោលគឺកាត់បន្ថយព័ត៌មានមកត្រឹមបីឬបួនពាក្យ onomatopoeic ដែលស្តាប់ទៅដូចជា Belmen និង Marababa sahem ដែលបញ្ចុះបញ្ចូលខ្ញុំថា Annamese មានពាក្យជាច្រើនដូចជាភាសាទួរគី ប៉ុន្តែមិនគួរមានអត្ថន័យដូចគ្នានោះទេ។ មិនអើពើពួកគេ។ បន្ទាប់មក សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាដើមបានងក់ក្បាលយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ហើយការពិភាក្សាបន្តទៅលើបញ្ហាផ្សេងទៀត។

ប៉ុន្តែភាពប្លែកនៃក្រុមប្រឹក្សានេះ ដែលជារឿងសំខាន់ដែលធ្វើឲ្យយើងស្រលាញ់វា គឺសាមញ្ញ មិនខ្មាស់អៀន និងគួរឱ្យស្រលាញ់បំផុតចំពោះភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្ស និងកំដៅខ្លាំងនៃរដូវកាលផ្លាស់ប្តូរ។

ផ្ទុយពីអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងសភាផ្សេងទៀត ដែលបរិយាកាសអ៊ូអរច្រើនតែគ្របដណ្ដប់លើសំឡេងរបស់អ្នកនិយាយ នៅទីនេះមនុស្សនិយាយជាមួយគ្នា... និងរីករាយជាមួយភាពស្រស់ស្រាយ។

នៅចំពោះមុខមនុស្សម្នាក់ៗគឺភេសជ្ជៈជម្រើសដែលពនឺដោយទឹកកក និងទឹកសូដា។ ម្តងម្កាល អ្នករត់តុបានដើរជុំវិញបន្ទប់ ដោយចាក់កែវ និងនាំយកបារី និងបារីទៅឱ្យអ្នកដែលចង់បាន។

សាយហ្គនទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ

ជាទូទៅ ទីក្រុងពិតជារីករាយណាស់ បើទោះបីជាជីវិតត្រូវបានបែកបាក់ក៏ដោយ។ ផ្ទុយពីអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងទីក្រុងត្រូពិច ដែលចូលគេងលឿន ហើយក្រោកពីព្រលឹម សាយហ្គននៅយប់ជ្រៅ ហើយចូលគេងនៅម៉ោង ៩ ព្រឹក លើកលែងតែតំបន់លំនៅដ្ឋានក្នុងតំបន់ និងតំបន់ជុំវិញផ្សារ ផ្លូវស្ងាត់ ហើយទ្វារត្រូវបានចាក់សោ។

មានតែ Cha Chetty និងជនជាតិចិនប៉ុណ្ណោះដែលបង្ហាញសញ្ញានៃសកម្មភាព៖ អតីតអង្គុយនៅតូបដែលមានទទឹងកន្លះម៉ែត្រការ៉េ អង្គុយលក់សៀវភៅ។ ក្រោយមកទៀត ដែលរួមមានជាងកាត់ដេរ ជាងកាត់ស្បែកជើង និងជាងឈើ នៅជាន់ផ្ទាល់ដីតូចចង្អៀត ដែលហៅថា "បន្ទប់" នៅទីនេះ បានចាប់ផ្តើមធ្វើការជាមួយម៉ាស៊ីនដេរ awls និងយន្តហោះ។

វាមិនមែនរហូតដល់ម៉ោង 9 ឬ 10 ព្រឹកទេដែលឈុតពណ៌សនិងឯកសណ្ឋានបានបង្ហាញខ្លួននៅលើផ្លូវ Catinat ។ នៅម៉ោង 11 ព្រឹកមនុស្សបានទទួលទានអាហារថ្ងៃត្រង់។ បន្ទាប់មកទៀត ចាប់ពីថ្ងៃត្រង់ដល់ម៉ោង ៣រសៀល ហាងនានាបានបិទ។ វាគឺជាពេលអាហារថ្ងៃត្រង់៖ ផ្លូវនិងហាងកាហ្វេត្រូវបានគេបោះចោល សាយហ្គនក៏ស្ងាត់ម្ដងទៀត។

ចាប់ពីម៉ោង 5 ដល់ 7 ល្ងាច ប្រជាពលរដ្ឋតែងតែទៅស្តាប់តន្ត្រី ឬទស្សនាដំណើរត្រួតពិនិត្យ។ ការប្រគុំតន្រ្តី ជួនកាលនៅសួនរុក្ខសាស្ត្រ [ឥឡូវសួនសត្វ] ជួនកាលនៅមុខក្លឹបមន្ត្រី [ឥឡូវទីស្នាក់ការគណៈកម្មាធិការប្រជាជនខណ្ឌ១] នៅលើវិថីព្រះនរោត្តម [ឥឡូវផ្លូវឡឺដួន] មិនឆ្ងាយពីកន្លែងដែលរូបសំណាកសំរិទ្ធ ហ្គាមបេតាត្រូវបានសាងសង់។ […]

អ្នកខេត្តហៅដំណើរអធិការកិច្ចថាជាទេសចរណ៍ក្រុង។ វាគឺជាការធ្វើដំណើរ 10 គីឡូម៉ែត្រដ៏រីករាយ តាមបណ្តោយផ្លូវទេសភាពដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក ដែលឆ្លងកាត់ប្រឡាយដ៏មមាញឹក វាលស្រែរំកិលកន្លងមក និងដើមដូងដែលស្រក់។ ចរាចរណ៍មានភាពរីករាយ និងមានភាពអ៊ូអរ ចាប់ពីរទេះភ្លើង Victorian ដឹកស្ត្រីដែលមានរូបរាងស្អាត និងសុភាពរាបសារ រហូតដល់កាប៊ីនដ៏រាបទាប។

នៅលើផ្លូវ អ្នកជិះសេះ និងអ្នកជិះកង់ប្រណាំងក្នុងល្បឿនលឿន។ ប៉ុន្តែទោះបីជាការជិះកង់មានចំនួនច្រើននៅទីនេះក៏ដោយ ក៏វាមិនទាន់ជា កីឡា ដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកខ្ពស់ដែរ។

បួនដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ចាប់ពីម៉ោងប្រាំបួនដល់ពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ មានតែ Saigon និង Batavia ប៉ុណ្ណោះដែលមានរោងកុននៅគ្រប់ទីក្រុងទាំងអស់នៃ East Indies និង Far East។ សាលប្រជុំត្រូវបានរៀបចំតាមរបៀបដូចគ្នា។ អគារនេះស្ថិតនៅចំកណ្តាលការ៉េ ក្រោមម្លប់ដើមឈើ ហើយអាចផ្ទុកអ្នកទស្សនាបាន 1,000 នាក់ ដែលលើសពីគ្រប់គ្រាន់។ ការតុបតែងខាងក្នុងមានលក្ខណៈសាមញ្ញ ប៉ុន្តែឆើតឆាយ ហើយសាលប្រជុំត្រូវបានរចនាឱ្យសមស្របនឹងអាកាសធាតុ។ ប្រអប់កៅអីត្រូវបានបំបែកចេញពីផ្ទៃរាបស្មើដែលមើលឃើញសួនច្បារដោយភាគថាសទាបសម្រាប់ខ្យល់ចេញចូល។ ក្នុងលក្ខខណ្ឌបែបនេះ ការលេងមិនសូវគួរឲ្យរន្ធត់ទេ ហើយរឿងល្ខោនក៏មិនសូវមានសោកនាដកម្មដែរ។ (ត)

Nguyen Quang Dieu ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ជុំវិញអាស៊ី៖ កូសាំងស៊ីន វៀតណាមកណ្តាល និង Bac Ky បកប្រែដោយ Hoang Thi Hang និង Bui Thi He, AlphaBooks - National Archives Center I និង Dan Tri Publishing House បោះពុម្ពក្នុងខែកក្កដា ឆ្នាំ 2024

ប្រភព៖ https://thanhnien.vn/du-ky-viet-nam-mot-phien-hop-cua-hoi-dong-thuoc-dia-185241204223959157.htm