ហូ ហ៊ុយ សឺន សរសេរសៀវភៅសម្រាប់កុមារ និងគិតពីភាពរីករាយដើម្បីឈានទៅមុខ

Tác giả Hồ Huy Sơn — អ្នកនិពន្ធ ហូ ហ៊ុយ សឺន

ការសរសេរសម្រាប់កុមារគឺជាដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយ និងបន្ត ដូច្នេះសម្រាប់ខ្ញុំ នេះគឺជាការងារដែលនាំមកនូវសេចក្តីរីករាយ និងសុភមង្គលកាន់តែច្រើន។ បើមិនសប្បាយទេ ខ្ញុំប្រហែលជាមិនបានដេញតាមរហូតដល់ពេលនេះទេ។ ព្រោះបើមានការលំបាក ខ្ញុំច្រើនតែគិតថាសប្បាយចិត្តដើម្បីដើរទៅមុខ។

ហូ ហ៊ុយ កូន

អ្នកនិពន្ធវ័យក្មេងរូបនេះបច្ចុប្បន្នកំពុងសរសេរនិងធ្វើការឲ្យកាសែតក្នុងទីក្រុងហូជីមិញ។

មកទល់នឹងពេលនេះ កេរដំណែលអក្សរសាស្ត្ររបស់លោកបានឈានដល់ស្នាដៃរាប់សិប ក្នុងនោះមាន កូនប្រុសស្រី (គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ព គីមដុង ២០០៧) ឆ្លងកាត់រដូវមាស (គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពគីមដុង ឆ្នាំ ២០១៧) ចង្កៀងក្រអូប (គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពអក្សរសិល្ប៍ ឆ្នាំ ២០២២)...

* ពីឈ្មោះជាមួយនឹងសិល្បៈដ៏ស្រស់ស្អាត , ភាសាសាមញ្ញ។ ព្រោះអ្នកមានគោលដៅការងារនេះទៅលើកុមារ?

- នៅពេលអានការបោះពុម្ពផ្សាយដោយស្មារតីនៃ "វៀតណាមជាទីស្រឡាញ់" ដោយគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ព Kim Dong ខ្ញុំរីករាយនឹងវិធីជិតស្និទ្ធ ជាក់ស្តែង និងមានប្រយោជន៍ក្នុងការធ្វើការជាមួយកុមារ។

មនុស្សជាច្រើនសន្មត់ថាសៀវភៅអំពីភាសា និងភាសាវៀតណាមត្រូវតែសរសេរដោយអ្នកជំនាញវប្បធម៌ ឬអ្នកជំនាញភាសា។

ការបោះពុម្ភផ្សាយការសិក្សាគឺជាការចាំបាច់ ប៉ុន្តែដើម្បីទៅដល់អ្នកអានវ័យក្មេង ពួកគេចាំបាច់ត្រូវបង្ហាញតាមរបៀបផ្សេង៖ ភាពស្និទ្ធស្នាល ស្រស់ស្អាត និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។

មានតែពេលនោះទេ ដែលយើងអាចបង្កើតការបំផុសគំនិតសម្រាប់កុមារឱ្យរៀន ស្វែងយល់ និងស្រឡាញ់ភាសាវៀតណាមថែមទៀត។

* តាមអ្នករាល់គ្នា តើការលំបាកក្នុងការសរសេរអ្វីខ្លះសម្រាប់កុមារ?

-ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំឃើញថាបរិយាកាសនៃការសរសេរ និងតែងសៀវភៅសម្រាប់កុមារមានការផ្លាស់ប្ដូរជាវិជ្ជមាន។ សៀវភៅរបស់កុមារមិនត្រឹមតែមានខ្លឹមសារតែមួយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មាន "ពិន្ទុ" នៅក្នុងទម្រង់ផងដែរ។

នោះគឺជាការអរគុណដល់អ្នកបោះពុម្ពផ្សាយយ៉ាងក្លាហានក្នុងការវិនិយោគនិងការយល់ដឹងពីរសនិយមរបស់អ្នកអានវ័យក្មេងនៅថ្ងៃនេះ។ បើធៀបនឹងសៀវភៅកុមារបរទេស សៀវភៅកុមារក្នុងស្រុកឥឡូវមានការប្រកួតប្រជែងមិនតិចទេ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជាទូទៅ អំណាចអាន និងអំណាចទិញនៅមានកម្រិតទាប ដែលធ្វើឱ្យអ្នកនិពន្ធទូទៅ និងអ្នកនិពន្ធសរសេរសៀវភៅសម្រាប់កុមារ ជាពិសេសនៅប្រទេសវៀតណាម មិនមានការលើកទឹកចិត្តច្រើនទេ។

មានតែការបោះពុម្ពមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះដែលមានលេខចរាចរដែលលេចធ្លោ ភាគច្រើនឈប់ត្រឹម 1,000 - 2,000 ច្បាប់ចម្លងក្នុងមួយដំណើរការបោះពុម្ព។

ចំនួនប្រជាជនរបស់ប្រទេសយើងមានលើសពី 100 លាននាក់ ក្រុមអាយុចាប់ពី 0 ដល់ 14 មានចំនួន 23.9% (ទិន្នន័យឆ្នាំ 2023)។ ជាក់ស្តែង ចំនួនសៀវភៅ ១.០០០ - ២.០០០ ក្បាល គឺគ្មានអ្វីប្រៀបបាននឹងកុមារជាង ២០ លាននាក់នៅវៀតណាម។

ខ្ញុំទើបតែអាន រឿង The Runaway Hen ដោយ Hwang Sun Mi ។ នេះគឺជាសៀវភៅមួយក្នុងចំណោមសៀវភៅដែលអ្នកចូលចិត្តបំផុតក្នុងអក្សរសិល្ប៍កុមារកូរ៉េ។ ប៉ុន្តែតាមគំនិតខ្ញុំ វៀតណាមមានស្នាដៃច្រើនដូចជាល្អ ឬល្អជាង។

ឧទាហរណ៍ ដំណើរផ្សងព្រេងរបស់កីឡាគ្រីឃីត ហើយក្រោយមក ភ្នែកបិទ បង្អួចបានបើក ជារឿងសុបិន។

ខណៈពេលដែល The Runaway Hen ត្រូវបានណែនាំដោយក្រសួង អប់រំ កូរ៉េ ហើយត្រូវបានបោះពុម្ពឡើងវិញជាច្រើនដងនៅពេលបោះពុម្ពនៅប្រទេសវៀតណាម ពួកយើងផ្ទាល់ហាក់ដូចជាមិនមានគោលនយោបាយ ឬអនុគ្រោះដូចគ្នាទេ! ប្រសិនបើយើងធ្វើ ខ្ញុំគិតថាវានឹងបង្កើតចលនាវិជ្ជមានសម្រាប់ទាំងអ្នកសរសេរ និងអ្នកអាន។

Cuốn sách Từ những tên riêng — សៀវភៅពីឈ្មោះត្រឹមត្រូវ។

* ចំពោះកំណាព្យរបស់កុមារ តើពិតទេដែលកំណាព្យសព្វថ្ងៃមានកំណាព្យដែលគួរអោយចាប់អារម្មណ៍តិចជាងកំណាព្យដែលនិពន្ធសម្រាប់កុមារកាលពីអតីតកាល?

- រហូតមកដល់ពេលនេះ បន្ទាប់ពីរាប់សិបឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅ មិត្តភ័ក្តិរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំនៅតែរអ៊ូរទាំកំណាព្យដែលយើងបានរៀនដោយមានអារម្មណ៍អាឡោះអាល័យ។

ស្រលាញ់អូន (Tu Mo), និយាយជាមួយខ្ញុំ (Vu Quan Phuong), ផ្ញើរជំរាបសួរដល់ថ្នាក់ទី១ (Huu Tuong), អ្នកគ្រូ (Pham Ho), Fan អោយយាយដេក (Thach Quy)... កាលពីមុន យើងបង្ខំចិត្តទន្ទេញចាំ។ ប្រហែលជានោះហើយជាមូលហេតុដែលកំណាព្យត្រូវបានដក់ជាប់យ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងចិត្តរបស់យើង។

សព្វថ្ងៃនេះ មានមធ្យោបាយកម្សាន្តច្រើនណាស់ ដែលការប្រមូលអារម្មណ៍ត្រូវបានខ្ចាត់ខ្ចាយ។ ការអាននិងចងចាំកំណាព្យមួយហាក់ដូចជាប្រណិតបន្តិច។ វាហាក់បីដូចជាអយុត្តិធ៌មបន្តិចក្នុងការនិយាយថាកំណាព្យសព្វថ្ងៃនេះមិនសូវចាប់អារម្មណ៍ជាងអ្វីដែលធ្លាប់មាននោះទេ។

ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានឃើញថា កំណាព្យរបស់មនុស្សពេញវ័យត្រូវបានបោះពុម្ពជាអំណោយ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ការប្រមូលកំណាព្យរបស់កុមារត្រូវបានបណ្តាក់ទុនដោយអ្នកបោះពុម្ព ដោយមានរូបគំនូរដ៏ស្រស់ស្អាត និងការបោះពុម្ពពណ៌។ ហើយជាការពិតណាស់ ចែកចាយយ៉ាងទូលំទូលាយ។

វាគ្រាន់តែថាពេលវេលាផ្លាស់ប្តូរ ហើយការអានកំណាព្យក៏រងផលប៉ះពាល់ច្រើនដែរ។ ការរវល់ធ្វើឱ្យមនុស្សមិនមានពេលច្រើនដើម្បីស្តាប់កំណាព្យ បើមានអ្វីក៏ដោយគ្រាន់តែរំលងវាប៉ុណ្ណោះ។

* ហូ ហ៊ុយ សឺន មានបណ្តុំកំណាព្យកុមារទេ?

- ខ្ញុំបានសរសេរសម្រាប់កុមារតាំងពីខ្ញុំនៅជានិស្សិតជិត 25 ឆ្នាំមកហើយ។

ស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍របស់កុមារ (រាប់បញ្ចូលទាំងកំណាព្យ និងសុភាសិត) ដែលខ្ញុំចូលចិត្ត តែងនិពន្ធដោយអ្នកនិពន្ធដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ខ្លាំងចំពោះកុមារ ហើយជារឿយៗពួកគេជាមនុស្សដែលនៅតែរក្សាភាពបរិសុទ្ធរបស់ពួកគេ ទោះបីជាគ្រប់គ្នាដឹងថាវាមិនងាយស្រួលក៏ដោយ។

រាល់ថ្ងៃខ្ញុំរំលឹកខ្លួនឯងថា ព្យាយាមកុំច្រណែនតិច គិតតិច និងរក្សាភាពស្លូតត្រង់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ដើម្បីខ្ញុំអាចសរសេរសម្រាប់ក្មេងៗ។

បើគ្មានភាពស្លូតត្រង់ ខ្ញុំគិតថាវាពិបាកសរសេរសម្រាប់កុមារ។ អ្នកអានសម័យនេះស្មុគស្មាញណាស់អាចចាប់បានភ្លាមៗពិបាកលាក់!

Trong một thế giới trẻ trung luôn đổi khác

នៅក្នុង ពិភព វ័យក្មេងដែលតែងតែផ្លាស់ប្តូរ

ខ្ញុំគិតថា អ្នកនិពន្ធតែងតែរស់នៅទាបជាងសីតុណ្ហភាពរាងកាយរបស់សង្គមបន្តិច ដូច្នេះហើយពួកគេមានស្មារតីគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីដឹងពីបញ្ហា។ ការវាយយឺតឬវាយលឿនជាងមិនអាចបន្តជីវិតបាននោះហើយជាចរិតរបស់សិល្បករ។

ប្រភព