សំឡេងច្រៀងនិងបន្ទរតាមចង្វាក់សេន និងបាច ជួនចិត្ត ជួនកាលងប់ងល់... អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ សំឡេងនោះបានបន្លឺឡើងជាប្រចាំ និងសាទររហូតលិចលង់សំឡេងរលកនៅភូមិ My Nghia សង្កាត់ My Dong ក្រុង Phan Rang - Thap Cham ខេត្ត Ninh Thuan ។ ពីរបីដងក្នុងមួយឆ្នាំ មុនពិធីបុណ្យធំនីមួយៗរបស់ប្រជាជនឆ្នេរសមុទ្រ អ្នកនេសាទបានដាក់អួននិងអួនជាបណ្ដោះអាសន្ន ប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅមុខផ្ទះសហគមន៍ ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ក្នុងពិធី ហើយអនុវត្តយ៉ាងក្លៀវក្លា។ បទភ្លេងការច្រៀងបានធ្វើឡើងតាំងពីជំនាន់ដូនតាយើងជិះទូកឆ្លងសមុទ្រមកបង្កើតភូមិឃុំនានា ឆ្លងកាត់ព្រឹត្តិការណ៍ជាច្រើន និងឡើងចុះ ហើយបច្ចុប្បន្នត្រូវបានអ្នកភូមិមាត់សមុទ្របន្តថែរក្សា និងបន្សល់ទុក។
 |
ពិធីបុណ្យនេសាទដ៏រំភើបនៅដើមឆ្នាំ។ |
១/ ប្រជាជនអាមេរិកតែងតែហៅបទចម្រៀងថា "បាត្រាវ" ។ ដូចដែលអ្នកចាស់ទុំនៅទីនេះពន្យល់ថា "បា" គឺជាការបញ្ចេញសំឡេងខុសនៃ "bach" មានន័យថារាប់រយ។ “ត្រាវ” មានន័យថា អ្នកចែវទូក។ ចំណែកតំបន់ឆ្នេរមួយចំនួនទៀត ចាប់ពីខេត្ត Quang ដល់ Binh Thuan ប្រជាជនហៅវាថា “បាត្រាវ” មានន័យថា “បា” មានន័យថា កាន់អុកយ៉ាងរឹងមាំ។ ការមើលការអនុវត្ត ឬពេលសម្តែងក្នុងពិធីបុណ្យនីមួយៗ យើងឃើញថាឈ្មោះទាំងអស់មានលក្ខណៈសាមញ្ញ និងសមហេតុផល។ ព្រោះពេលសម្តែងបទ អ្នកចែវទូកជារឿងមិនអាចខ្វះបាន។ ក្រុមច្រៀង "បាត្រាវ" អាចមានសមាជិកប្រហែលពី 20 ទៅ 30 នាក់ ប៉ុន្តែអ្នកចែវទូកដែលហៅថា "ត្រាវក្វាន់" ក្នុងការសម្តែងត្រូវតែជាលេខគូដើម្បីធានាតុល្យភាព។ "ត្រាវក្វាន់" ទាំងពីរនេះដើរតួជាអ្នកក្លែងធ្វើទូកឆ្លងសមុទ្រ ហើយថែមទាំងគាំទ្រ និងច្រៀងតាមការដឹកនាំរបស់មេទាំងបី ដោយបង្កើតឡើងវិញនូវលំហរបស់អ្នកនេសាទដែលកំពុងធ្វើការនៅសមុទ្រយ៉ាងរស់រវើក។ តួនាទីរបស់តួអង្គនីមួយៗក្នុងការសម្តែង Ho Ba Trao ប្រកបដោយភាពសុខដុមរមនា ប្រើប្រាស់ទម្រង់សិល្បៈប្រជាប្រិយ ដូចជាការសម្ដែង ការច្រៀង ការនិយាយ និងការទួញសោក ដើម្បីពណ៌នាអំពីជីវិតពោរពេញដោយទុក្ខលំបាក ការលំបាក និងគ្រោះថ្នាក់នៅលើទឹក។ ស្រទាប់នីមួយៗនៃបទភ្លេង Ho គឺទាំងអាឡោះអាល័យ និងក្តីមេត្តាក្នុងចន្លោះដ៏ឧឡារិកនៃពិធី ប៉ុន្តែក៏មានរូបរាង និងទំនុកចិត្តនៃជីវិតសាមញ្ញរបស់អ្នកនេសាទផងដែរ។
២/ អ្នកបើកទូកនៅតែលើកឡើងអំពីប្រធាននាវិកទូកចាស់ លោក វូ ខូយវៀន។ ដូចអ្នកនេសាទដទៃទៀតនៅក្នុងភូមិដែរ បទចម្រៀងទូកនីមួយៗ និងរបាំបានដក់ជាប់ក្នុងឈាម និងចិត្តតាំងពីគាត់នៅក្មេងតាមឪពុកទៅផ្ទះសហគមន៍ ដើម្បីមើលការសំដែង ហើយក្រោយមកគាត់បានក្លាយជាមនុស្សមួយចំនួនដែលហៅថា "ក្មេង" ដែលយល់ ស្គាល់ និងច្រៀងចម្រៀងទូកបានល្អបំផុតនៅក្នុងតំបន់។
នៅក្នុងរឿងរបស់ Vien បទភ្លេង "Ba Trao" ពីការចងចាំពីកុមារភាពរបស់គាត់មិនខុសពីព្រឹទ្ធាចារ្យដូចលោក Nguyen Hoa នោះទេ។ «បាត្រាវ» ទោះបីជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅហើយក៏ដោយ ក៏នៅតែរក្សាបរិយាកាសដើមដដែល។ វៀង ឧស្សាហ៍ទៅនិយាយជាមួយចាស់ទុំ ជំនាន់ឪពុក និងពូគាត់ដែលច្រៀងបទ «បាត្រាវ» នៅភូមិ។ ដូចលោកហូវនៅចាំបានថាអាយុនៃបទភ្លេង«បាត្រាវ»គឺចាស់ជាងអាយុអ្នកភូមិទៅទៀត។ ដើមកំណើតនៃបទភ្លេង "បាត្រាវ" បានដើរតាមមនុស្សដែលមកទីនេះតាមទូកពីខេត្ត Quang Nam ។ មនុស្សច្រើនជំនាន់បានឆ្លងកាត់ ច្រើនឡើងៗ បទភ្លេង "បាត្រាវ" ទោះបីប្រែប្រួលខ្លះៗ ក៏មិនដែលបាត់បង់ដែរ។ មួយរយៈក្រោយពីយើងមកដល់ My Nghia ប្រធានក្រុម "Ba Trao" លោក Vo Khoi Nguyen បានក្លាយជាព្រះសង្ឃ។ ប៉ុន្តែពេលមានពិធីបុណ្យម្តងៗ ព្រះសង្ឃនៅតែមានវត្តមានទាំងធ្វើពិធី និងជួយក្រុម "បាត្រៅ" បង្រៀនកូនចៅជំនាន់ក្រោយពីរបៀបច្រៀង។
 |
៣/ ពួកយើងទៅផ្ទះពូ សៅ ដែលជាអ្នកនេសាទពិតប្រាកដ ហើយក៏ជាអ្នកដឹកនាំក្រុមច្រៀងផងដែរ ដូចដែលអ្នកភូមិហៅគាត់។ ពូ សៅ គឺជាមនុស្សតែម្នាក់គត់នៅក្នុងភូមិ ដែលនៅតែរក្សាការថតចម្លងបទចម្រៀង “ហូបាត្រាវ” ដែលបន្សល់ទុកដោយឪពុករបស់គាត់។ ច្បាប់ចម្លងដែលសរសេរដោយដៃគឺចាស់ សរសេរដៃរសាត់ទៅហើយ ប៉ុន្តែគាត់នៅតែរក្សាទុកដូចជាកំណប់។ លោកថាលោករក្សាទុកដើម្បីឲ្យមនុស្សជំនាន់ក្រោយបានស្គាល់ពីសម្រស់វប្បធម៌នៃភូមិនេសាទនៅស្រុកកំណើត។ កំណត់ចំណាំអាចបាត់បង់ ទឹកថ្នាំនឹងរសាត់ទៅតាមពេលវេលា។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលបានឆ្លងកាត់តាមអារម្មណ៍ តាមរយៈការឃើញ និងការស្តាប់ បន្តដោយស្ងាត់ៗដូចជាលំហូរមិនចេះចប់។
ប្រជាជនភូមិ My Nghia រក្សា និងបង្រៀនចម្រៀងប្រជាប្រិយភាគច្រើនតាមរបៀបនោះ។ អ្នកនេសាទធ្លាប់ឆ្លងកាត់ព្យុះសមុទ្រ ប៉ុន្មាននាក់មានពេលអង្គុយមើលទំនុកច្រៀង និងរៀនច្រៀងឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។ គ្រាន់តែស្តាប់គ្នាច្រៀង រៀនពីគ្នាទៅរាំ ចាស់បង្រៀនក្មេង ក្មេងបង្រៀនក្មេង ដូច្នេះហើយបទប្រជាប្រិយគឺវែងណាស់ ច្រើនស្រទាប់ ពេលខ្លះចិត្ត ពេលខ្លះងប់ងល់ ជួនកាលសូត្រ ជួនកាលដូចជាការសន្ទនា... ដែលគ្រប់គ្នាដឹងដោយចិត្ត។ តាមចង្វាក់របស់ប្រធានទូក ចង្វាក់គឺមានស្ថិរភាព ជួនកាលឮឡើងដោយឯកភាព។
៤/ ពេលប្រជុំក្រុមចែវទូក ងាយមើលថា ក្រៅពីមុខមាត់ព្យុះ ក៏មានមុខក្មេងដែរ។ ក្មេងៗទើបតែអាយុ ១០ ទៅ ១១ ឆ្នាំ ជាអាយុដែលពួកគេនៅតែរវល់លេង និងល្ងីល្ងើ ប៉ុន្តែពេលគេហៅទៅហាត់វិញ សុទ្ធតែមានចិត្តអន្ទះសារ រីករាយ និងមានមោទនៈភាពជាអ្នកចែវទូក កាន់អោប ច្រៀងជាជំនួយការ។ ក្មេងចាស់បានអនុវត្តកាន់តែច្រើន ហើយបានស្ទាត់ជំនាញក្នុងការចែវទូក និងស៊ាំនឹងពិធីនេះ។ ក្មេងប្រុសគ្រាន់តែមើលនិងអនុវត្តទាំងចាប់អារម្មណ៍និងភ័យ។ លោក Vo Van Hung បច្ចុប្បន្នជាប្រធានក្រុមចែវទូករបស់ភូមិ ហើយក៏ជាគ្រូនៃក្រុមយុវជន ទាំងគោះ និងកែចលនារបស់ក្មេងប្រុសម្នាក់ៗផងដែរ។ សម្លេងច្រៀងរបស់ក្មេងៗ មិនទាន់មានភាពក្លាហាននៃសម្លេងដែលអាចយកឈ្នះខ្យល់ និងរលកបាន មិនទាន់មានក្តីរំភើប និងចំណង់ចំណូលចិត្តដើម្បីជំនះព្យុះនៃសមុទ្រ ហើយក៏មិនមានក្តីនឹករលឹកនៃថ្ងៃដែលរសាត់លើរលកដែរ។ ក្មេងប្រុសមិនទាន់អាចកាន់មុខតំណែងសំខាន់ៗដូចជាប្រធានក្រុម ប្រធានក្រុម និងជាប្រធានក្រុមច្រៀងបានទេ ដោយសារសម្លេងច្រៀងនៅក្មេង ដោយសារសមត្ថភាពសម្តែង និងខ្វះបទពិសោធន៍។ ប៉ុន្តែការរួបរួមគ្នានៃយុវវ័យរបស់ពួកគេហាក់មានភាពអ៊ូអរ និងពោរពេញទៅដោយភាពរឹងមាំសម្រាប់អនាគតខាងមុខ។
Ho ba trao មានប្រភពចេញពីជីវិតអ្នកនេសាទដែលក្លែងធ្វើជីវិតតាមរយៈទំនុកច្រៀង តន្ត្រី និងរបាំ។ អ្នកដែលច្រៀងបាត្រាវក៏ជាអ្នកនេសាទដែលស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាកនៃព្រះអាទិត្យនិងភ្លៀងធ្លាក់ខ្យល់បក់បោកនិងរសាត់ទៅលើសមុទ្រ។ នេះជួយឱ្យភាពរីករាយ និងភាពសាទររបស់ប្រជាជននៅតាមឆ្នេរសមុទ្រត្រូវបានបញ្ជូនយ៉ាងពិសិដ្ឋ និងបង្ហាញយ៉ាងពេញលេញតាមរយៈទំនុកច្រៀង និងបទភ្លេងនីមួយៗរបស់ហូបាត្រាវ។ ប្រហែលជាពេលរស់នៅក្បែរសមុទ្រ ជាប់នឹងសមុទ្រ ប្រឈមមុខនឹងការគ្រហឹមនៃរលក ខ្យល់បក់បោកក្នុងរាត្រីដ៏ត្រជាក់ ក្នុងលំហសមុទ្រដ៏ធំទូលាយ មនុស្សម្នាក់អាចមានអារម្មណ៍ និងពេញចិត្តទាំងស្រុងចំពោះអត្ថន័យនៃភាពបើកចំហ និងភាពស្និទ្ធស្នាល ភាពពិសិដ្ឋ និងភាពរំភើបនៃហូបាត្រាវ។
ដឹកនាំយើងឆ្លងកាត់ភូមិ លោក Hung បាននិយាយថា ភូមិ My Nghia បានផ្លាស់ប្តូរច្រើន។ នៅភូមិចាស់ ប្រឡាយសមុទ្របានរត់ទៅជិតផ្ទះដោយមានទូកទៅមក។ យូរៗទៅ ដីចាស់ក៏រលត់បន្តិចម្តងៗ ភូមិក៏រើថយក្រោយបន្តិចម្ដងៗ ពេលនេះមានចម្ងាយប៉ុន្មានគីឡូម៉ែត្រពីសមុទ្រ។ ប៉ុន្តែអ្នកភូមិនៅតែរក្សាអាជីពនេសាទដែលបានបន្សល់ទុកពីដូនតា។ នៅក្នុងទីធ្លាផ្ទះសហគមន៍ ការហាត់ច្រៀងតាមទូកនៅតែបន្ត ទោះបីជានៅពេលយប់ក៏ដោយ។ ទន្ទឹងរង់ចាំរដូវផ្ការីកមកដល់ ពិធីបុណ្យ Nghinh Ong អូប ពាងស្រា និងដំបងនេសាទនឹងសំដែងការសំដែងច្រៀងដ៏ពិរោះបំផុតនៅក្នុងដៃអ្នកនេសាទ។ វាជាចម្រៀងថ្លែងអំណរគុណចំពោះព្រះនៃសមុទ្រខាងត្បូង ដែលបានដឹកនាំទូកឆ្លងកាត់ព្យុះ ដែលជាបទចម្រៀងអរគុណដល់សមុទ្រម្តាយដែលអត់ឱន។ វាក៏ជាបទចម្រៀងរបស់អ្នករួមទូក ចែករំលែកជីវិតនៅសមុទ្រ សង្ឃឹមថាថ្ងៃនឹងបានត្រលប់មកផ្ទះវិញប្រកបដោយភាពកក់ក្តៅ និងសន្តិភាព។
ប្រភពតំណ
Kommentar (0)