ការប្រលងសរសេរ "TET FLAVOR"៖ នំតេតជាមួយព្រលឹងអ្នកជនបទ

(NLDO) - នំអន្សមប្រពៃណីរបស់ស្រុកកំណើតខ្ញុំ ពេលនេះធ្វើក្នុងបរិមាណច្រើន ហើយលក់ជូនភ្ញៀវទេសចរណ៍។ អ្នកដែលញ៉ាំសុទ្ធតែសរសើរពីសម្រស់ និងរសជាតិឆ្ងាញ់ព្រោះចិត្តស្រលាញ់អ្នកធ្វើ។

រាល់ពេលដែលតេតជិតមកដល់ មិនថាខ្ញុំរវល់យ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំតែងតែចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃទៅភូមិបុរាណ Loc Yen។ វាជាវិមានជាតិនៅភូមិ៤ ឃុំ Tien Canh ស្រុក Tien Phuoc ខេត្ត Quang Nam ; ទីកន្លែងដែលមិនត្រឹមតែមានផ្លូវថ្មជាច្រើន និងផ្ទះបុរាណដែលស្រស់ស្អាតគួរឲ្យចង់គយគន់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមាននំខេក និងបាយដំណើបដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ ដែលបន្សល់ទុកពីជំនាន់មុន ជាមួយនឹងវិធីសាស្រ្តរៀបចំដ៏ប្រណិត ដែលមិនមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង។

មកទីនេះដើម្បីគយគន់ទេសភាព ញ៉ាំនំខ្ញី និងនំដំឡូងមី; ទិញ banh ទៅ និង xoi vang; ពីការចងចាំរបស់ខ្ញុំ រូបភាពជាច្រើនដែលធ្លាប់ស្គាល់ និងកក់ក្តៅនៃស្រុកកំណើតជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ Tien Phuoc ជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានភ្ជាប់ជាមួយអស់រយៈពេលជាងពាក់កណ្តាលនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ ត្រលប់មកវិញ។

CUỘC THI VIẾT “HƯƠNG VỊ TẾT: Bánh Tết hồn quê - Ảnh 1.

នំតេតនៅភូមិបុរាណ Loc Yen

នំខ្ញី

ប្រហែលថ្ងៃទី 24-25 ខែធ្នូ ម្តាយរបស់ខ្ញុំបាននិយាយថា "ទៅអូរដើម្បីប្រមូលគ្រួសដើម្បីធ្វើនំ" ។ ពេលឮដូច្នោះ ខ្ញុំក៏ចាប់កន្ត្រកផ្តៅ និងកន្ត្រកឫស្សីដើរទៅ ព្រោះខ្ញុំដឹងថាម្តាយខ្ញុំកំពុងរៀបចំធ្វើនំស្ងោរខ្ញី។ ពេលទៅដល់អូរ ខ្ញុំរើសគ្រួសធំៗជាច្រើនដែលមានរាងខុសៗគ្នាយកទៅទឹករាក់ រួចជូតសម្អាតឲ្យស្អាត។ ពេលយកគ្រួសមកវិញ ខ្ញុំទុកចោលហាលថ្ងៃ។

ដើម្បីធ្វើនំខ្ញី ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានជ្រើសរើសអង្ករដំណើបដ៏ឆ្ងាញ់ លាងវាអោយស្អាត ហើយត្រាំវាក្នុងទឹកប្រហែល 7 ម៉ោងរហូតដល់ទន់។ ទឹកដែលប្រើសម្រាប់ត្រាំអង្ករដំណើបត្រូវបានលាយជាមួយទឹកខ្ញីស្រស់កិនច្រោះ។ អង្ករដំណើបត្រូវបានកិនជាម្សៅ ម្សៅដីខ្ចប់ដោយក្រណាត់ល្អ ហើយយកថ្មធ្ងន់មួយសម្រាប់ដុតម្សៅពេញមួយយប់ ដើម្បីច្របាច់ទឹកចេញ។

បន្ទាប់មក ម្សៅត្រូវបានច្របាច់ដោយស្ងោរម្សៅមួយក្តាប់តូចដែលមានទំហំប៉ុនកណ្ដាប់ដៃក្នុងទឹករំពុះរហូតដល់ដុំម្សៅទើបតែរួញ។ យកម្សៅចេញ បំបែកវា បន្ថែមទឹកឃ្មុំ ឬស្ករឱ្យវាផ្អែម។ លាយម្សៅអង្ករដំណើបជាមួយម្សៅអង្ករដំណើបឆៅដែលនៅសល់ រួចបុកវាក្នុងបាយអថ្មធំមួយ។ ខ្ញុំកាន់ចង្កាក់ដែលឆ្លាក់ពីគុជខ្យងទៅបុកម្សៅដោយដៃទាំងពីរ ម្ដាយខ្ញុំរុញម្សៅឡើងទៅកណ្ដាលបាយអ។ នៅពេលដែលខ្នងរបស់ខ្ញុំសើមជោកដោយញើស ម្សៅបានឡើងក្រាស់ ហើយខ្ញុំបានទាញចង្កឹះនោះឡើងយ៉ាងខ្លាំង។

CUỘC THI VIẾT “HƯƠNG VỊ TẾT: Bánh Tết hồn quê - Ảnh 2.

CUỘC THI VIẾT “HƯƠNG VỊ TẾT: Bánh Tết hồn quê - Ảnh 3.

ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានរមៀលម្សៅទៅជាបំណែកក្រាស់ៗ ប្រោះម្សៅស្ងួតខ្លះនៅពេលរមៀលដើម្បីការពារកុំឱ្យស្អិត បន្ទាប់មកកាត់ជាបំណែកធំជាងម្រាមដៃចង្អុល ហើយហាលថ្ងៃឱ្យស្ងួត។ ពេលម្សៅស្ងួតហើយ ម្តាយខ្ញុំយកខ្ញីស្រស់ហាន់ជាបន្ទះស្តើងៗទុកមួយថ្ងៃ ដើម្បីឱ្យម្សៅខ្ញីមានក្លិនក្រអូប។

ដំណើរការដុតនំក៏មានភាពល្អិតល្អន់ផងដែរ។ ម្តាយខ្ញុំដាក់ឆ្នាំងពីរនៅលើចង្ក្រានឈើ ដោយប៉ិនប្រសប់ដាក់គ្រួសដើម្បីឱ្យមានចន្លោះប្រហោងជាច្រើន បន្ទាប់មកកំដៅពួកគេ។ ពេលគ្រួសក្តៅ គាត់យកម្សៅដែលទើបប្រឡាក់រួចដាក់ក្នុងចន្លោះគ្រួសក្នុងឆ្នាំង រួចគ្របឆ្នាំងឱ្យស្ងួត។ ដុំម្សៅនីមួយៗ ពេលជួបគ្រួសក្តៅ ហើមឡើងតាមចន្លោះគ្រួស ដូចបំណែកខ្ញី រាងខុសៗគ្នា។ ជ្រលក់នំខ្ញីដែលទើបនឹងដុតនំថ្មីៗទៅក្នុងទឹកស្ករដែលចម្អិនជាមួយទឹកខ្ញី ម្តាយខ្ញុំក៏យកវាចេញភ្លាម ខ្ញុំអង្គុយក្បែរនោះ រួចប្រោះពោតលីង (បាយដំណើប) នៅខាងក្រៅ លាបពណ៌ពណ៌ផ្កាឈូកបន្តិចលើចុងនំដូចមុនតូចនៅលើខ្ញីស្រស់។ លទ្ធផលគឺនំខ្ញីស្អាតណាស់ ទាំងស្រួយ ទាំងខ្លាញ់ ផ្អែម ហឹរ ក្រអូប។

នំជាច្រើនត្រូវបានបញ្ចប់ ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានតម្រៀបថាសដោយស្លឹកត្របែកស្ងួត រៀបចំនំ ហើយទុកវានៅក្នុងកន្ត្រកអង្ករជាច្រើនថ្ងៃនៅតែក្រៀម។ ពេលតេតមកពិតជាស្អាតណាស់ដែលយកខ្ញីដាក់លើចានដើម្បីថ្វាយបង្គំភ្ញៀវ។ មុននឹងរីករាយនឹងនំបុ័ងខ្ញី យើងក្មេងៗបានត្រឡប់មកវិញជាញឹកញាប់មើលវាបន្តិចមុនពេលញ៉ាំ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំនៅតែចងចាំនំខេកដែលមានរសជាតិផ្អែម ច្រែះ នៃអង្ករដំណើប និងទឹកឃ្មុំ។ ជាមួយនឹងអត្ថន័យនិងការស្រលាញ់នៃ "ខ្ញីហឹរអំបិលប្រៃ"; ដោយភាពកក់ក្តៅនៃភ្លើង ដោយក្តីស្រលាញ់ក្នុងគ្រួសារ និងសេចក្តីស្រលាញ់ពីអ្នកជិតខាង។

នំបញ្ចុកដំឡូងមី នំ "B.52"

ក្នុងឱកាសបុណ្យតេត នៅពេលដែលខ្ញុំត្រឡប់មក Tien Phuoc ដើម្បីទៅលេងសមរភូមិចាស់ និងប្រជាជននៅតំបន់មូលដ្ឋានតស៊ូនោះ ពូ មីង ដែលប្រយុទ្ធនៅស្រុកកំណើតខ្ញុំបានសួរខ្ញុំថា "តើស្រុកយើងនៅធ្វើនំដំឡូងមី និងនំ B.52" ទេ? ខ្ញុំបានឆ្លើយថា៖ «បាទ យើងធ្វើហើយ»។

ពេលនោះ មានរឿងដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ប្រាប់អំពីបុណ្យតេត ក្នុងសម័យសង្រ្គាម ដែលពួកយើងគ្រាន់តែចង់ឃើញ បិណ្ឌ យូ បាញតេត ទោះបីនំខេកត្រូវបានរុំដោយ "សានរ៉ៅ" (ដំឡូងមី ដុះជាជួរ ដើម្បីកុំឱ្យខ្មាំង ចាប់បានការវាយប្រហារ) ជាមួយនឹងចេកដ៏កម្រនៅក្នុងទឹកដីដែលមានជាតិគីមីពុល និងគ្រាប់បែកនៅជាប់។ ចំណែកខ្ញុំ និងមិត្តរួមថ្នាក់ជាច្រើននាក់ទៀត នៅតេត ទោះបីមាន "ម្ហូបឆ្ងាញ់ៗ" ច្រើនក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែនឹក banh ú cassava banh "B.52" ដូច្នេះរាល់ឆ្នាំ ខ្ញុំធ្វើដោយខ្លួនឯង ឬព្យាយាមទិញវា។

ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយស្រុកខ្មែររួបរួមគ្នា ទើបខ្ញុំអាចហូបនំបញ្ចុក បាយបិណ្ឌ និងបុណ្យតេត គ្រាដែលគ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានឈូសឆាយដីស្រែចម្ការជាច្រើន ដើម្បីដាំស្រូវ និងអង្ករដំណើប។ ស្រុកកំណើតខ្ញុំទើបតែឆ្លងកាត់សង្រ្គាមដ៏ក្ដៅគគុក ដូច្នេះអង្ករ និងអង្ករដំណើបគឺជាក្តីស្រមៃរបស់គ្រួសារជាច្រើនក្នុងសម័យតេត ដូច្នេះហើយកាលពីដើមឆ្នាំ បិណ្ឌ យូ និងបិញតេតត្រូវបានរុំក្នុងដំឡូងមី។

CUỘC THI VIẾT “HƯƠNG VỊ TẾT: Bánh Tết hồn quê - Ảnh 4.

នំនិងនំ "B.52"

លុះដល់ព្រលប់ខែធ្នូ ឪពុកខ្ញុំបានទៅទាញដំឡូងមកយកមកវិញ។ ម៉ាក់ខ្ញុំបកវា លាងវា យកស្នូលចេញ រួចកិនដំឡូងមីទៅជាម្សៅ។ តុកិនគឺជាបំណែកនៃអាលុយមីញ៉ូមដែលឪពុករបស់ខ្ញុំកាត់ចេញពីអំពូលអាមេរិច ហើយបានប្រើដែកគោលដើម្បីដាល់រន្ធតូចៗជាច្រើន។ ដំឡូងមីត្រូវបានកិននៅលើផ្នែករដុបនៃតុកិន។ ម្សៅដំឡូងមីកិនលាយម្សៅដំឡូងមីស្ងួត និងសណ្តែកខ្មៅចំហុយ ម្តាយខ្ញុំអាចរុំបានរាប់សិបបាវ។

គ្រួសារទាំងមូលបានស្នាក់នៅពេញមួយយប់ដើម្បីវាយម្សៅដើម្បីធ្វើនំ "B.52" ។ នំអន្សមធ្វើពីដំឡូងមីស្ងោរ បុកក្នុងបាយអថ្មជាមួយចេកទុំ រុំស្លឹកចេក ចងយ៉ាងតឹងជាមួយបន្ទះឬស្សី ដូចបាយតត រួចចម្អិនម្តងទៀត។ ពេលគេបកនំចេញគឺទន់ហើយឆ្ងាញ់។

នំ "B.52" គឺជាមុខម្ហូបដែលក្នុងសម័យសង្រ្គាម ប្រជាជននៅស្រុកកំណើតរបស់ខ្ញុំបានធ្វើម្ហូបដើម្បីនាំយកមកជាមួយនៅពេលដែលពួកគេចូលទៅក្នុងព្រៃជ្រៅ ដើម្បីជៀសវាងការសម្របសម្រួលរបស់យន្តហោះទម្លាក់គ្រាប់បែក B.52 របស់អាមេរិក។ វាត្រូវបានគេរុំវែង និងធំល្មមសម្រាប់មនុស្សជាច្រើនញ៉ាំ ដូច្នេះវាត្រូវបានគេហៅថានំ "B.52" ដោយកំប្លែង។ ក្នុងសម័យតេតក្នុងសម័យសង្គ្រាម ប្រជាជនបានរុំនំដំឡូងមី និងនំខេក "B.52" ដើម្បីជូនដល់ទាហាន និងទ័ពព្រៃ។

នំដ៏សាមញ្ញរបស់តេតមិនគ្រាន់តែជាការចងចាំប៉ុណ្ណោះទេ។ ថ្ងៃចុងក្រោយនៃឆ្នាំ ខ្ញុំបានដើរកាត់ផ្សារក្នុងក្រុង ធានគី បានជួបបុរសចំណាស់ម្នាក់ កាន់កន្ត្រកដំឡូងមីមកលក់ ទិញមួយបាច់នៅតែក្តៅ។ គាត់ញញឹមមិនមាត់ធ្មេញ និយាយរឿងអតីតកាល...

ទស្សនាភូមិបុរាណ Loc Yen ត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតខ្ញុំ ឃុំ Tien Son សរសើរនំខ្ញី; រួមជាមួយនឹង banh to, banh no, banh in, xoi vang, xoi gac, កក់ក្តៅ, អនុស្សាវរីយ៍ស្នេហាបានជន់លិចត្រឡប់មកវិញ, ខ្ញុំស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថានិទាឃរដូវគឺក្តៅខុសពីធម្មតា។