Vietnam.vn - Nền tảng quảng bá Việt Nam

ទីបញ្ចុះសពពេលរសៀលពោរពេញដោយពន្លឺថ្ងៃ

Việt NamViệt Nam06/08/2024


រាល់ពេលដែលខែកក្កដាមកដល់ ខ្ញុំរំជើបរំជួលដោយខគម្ពីរនៃកំណាព្យខែកក្កដា - ខគម្ពីរដែលលងបន្លាចគឺដូចជាការរំលឹកនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ។ ខ្ញុំស្គាល់ និងស្រលាញ់ "រំពាត់នៃថ្ងៃនោះ" ដោយអ្នកនិពន្ធ ឌិញ ផាមថៃ សរសេរលើប្រធានបទ "ចងចាំទាហានដែលរងរបួស និងដួល"។ ថ្ងៃដែលខ្ញុំអៀនខ្ញុំលេង / រត់ចេញពីផ្ទះពេញមួយថ្ងៃ / រំពាត់ធ្លាក់លើរាងកាយស្គមស្គាំង / ឈឺដៃម្តាយខ្ញុំ ធ្វើអោយភ្នែកឡើងរឹង / ឥឡូវអ្នកនៅឯណា / កាន់ឆ្អឹងខ្ញុំ គ្មានទ្វារផ្ទះ ដើររហូត / Truong Son គឺជាបន្ទះពណ៌បៃតង / ដីខ្មៅ ដីក្រហម តើដីប្រភេទណាដែលកប់អ្នក?

ទីបញ្ចុះសពពេលរសៀលពោរពេញដោយពន្លឺថ្ងៃ

រូបភាព៖ NGOC DUY

កំណាព្យ​នេះ​គ្មាន​ការ​យំ​ទេ ព្រោះ​វា​ហាក់​ដូច​ជា “ទឹកភ្នែក​បាន​ស្រក់​ចុះ” ប៉ុន្តែ​រាល់​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​អាន​ម្ដង​ទៀត ទឹកភ្នែក​ខ្ញុំ​ស្រក់​ដោយ​ស្ងាត់។ ប្រហែល​ជា​អារម្មណ៍​របស់​ម្ដាយ​ដែល​កូន​ប្រុស​ស្លាប់​ក្នុង​សង្គ្រាម​បាន​ប៉ះ​ចំ​កន្លែង​ជ្រៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំឃើញរូបពូរបស់ខ្ញុំ ជីដូនរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងនោះ។

ពូរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់នៅ Quang Tri នៅពេលគាត់មានអាយុជាងម្ភៃឆ្នាំ។ អស់ជាច្រើនទស្សវត្សមកហើយ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានស្វែងរកគ្រប់ទីបញ្ចុះសពនៃទីជនបទដែលមានពន្លឺថ្ងៃ និងខ្យល់បក់ខ្លាំង ប៉ុន្តែមិនអាចស្វែងរកព័ត៌មានណាមួយបានទេ។ ជីដូន​របស់​ខ្ញុំ​មិន​អាច​រង់​ចាំ​បាន​ទៀត​ទេ ហើយ​ត្រូវ​ចាក​ចេញ​ដោយ​នាំ​នាង​ទៅ​ជាមួយ​ដោយ​អន្ទះសា។ អាណិតលោកយាយរបស់ខ្ញុំ ដែលសក់របស់គាត់ប្រែជាស្កូវជាច្រើនឆ្នាំ ដែលរហូតមកដល់ពេលចុងក្រោយនេះ នៅតែបារម្ភ ព្រោះកូនប្រុសគាត់នៅមិនទាន់ដឹងថាគាត់ដេកនៅឯណា។ អាណិតលោកពូដែលបានលះបង់យុវជនទាំងមូលដើម្បីជាតិ ប៉ុន្តែមិនត្រូវបានសាច់ញាតិណាមកសួរសុខទុក្ខឪពុកខ្ញុំនៅតែបន្តស្វែងរកដោយស្ងៀមស្ងាត់។

បន្ទាប់​មក​នៅ​រសៀល​មួយ​មុន​ថ្ងៃ​ទី ប្រហែល​ដប់ប្រាំ​ឆ្នាំ​មុន ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ទូរស័ព្ទ​ពី​ឪពុក​ខ្ញុំ។ សំឡេងរបស់គាត់ពោរពេញដោយទឹកភ្នែក ប៉ុន្តែលាយឡំដោយភាពរីករាយ៖ "កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ មិត្តរបស់ខ្ញុំបាននិយាយថា ពួកគេបានអានព័ត៌មាននៅក្នុងកាសែតកងទ័ពប្រជាជនថា ឈ្មោះពូរបស់អ្នកស្ថិតក្នុងចំណោមផ្នូរដែលគ្មានឈ្មោះនៅក្នុងឡូត៍ទីពីរនៅជ្រុងខាងស្តាំនៃទីបញ្ចុះសព Martyrs' District Gio Linh ។ ផ្នូរទាំងនេះហាក់ដូចជាត្រូវបានប្រមូលផ្តុំនៅទីនេះនាពេលថ្មីៗនេះ។ នៅក្នុងតំបន់នេះ មានតែផ្នូរមួយឈ្មោះ ឌិញ។ Thua) - អ្នកយកព័ត៌មានរបស់កាសែតកងទ័ពប្រជាជន គាត់បានទទួលមរណភាពនៅថ្ងៃទី ២១ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៦៨”។ ខ្ញុំញាក់សាច់។ ទឹកភ្នែកស្រក់ដោយស្ងៀមស្ងាត់។

បន្ទាប់មកឪពុកខ្ញុំក៏ដើរតាមគាត់នៅរសៀលភ្លៀងមួយឃ្លាថា "ខ្ញុំទៅហើយ អ្នកនៅ Quang Tri ចាំមករកខ្ញុំដើម្បីអោយបេះដូងខ្ញុំកក់ក្តៅ!" ភ្នែករបស់ខ្ញុំពោរពេញដោយទឹកភ្នែក។ បេះដូងខ្ញុំឈឺចាប់ដោយសារការបែកគ្នា។ ចាប់ពីពេលនោះមក រៀងរាល់ខែកក្កដា ខ្ញុំនឹងដង្វាយ និងភួងផ្កាឈូកស តែម្នាក់ឯងនៅក្នុងទីបញ្ចុះសព។ ខ្ញុំ​អុជ​ធូប​លើ​ជួរ​ផ្នូរ​នីមួយៗ ពេល​សូត្រ​កំណាព្យ​ក្រៀមក្រំ​នីមួយៗ។

វ័យចាស់ច្រើនតែពោរពេញដោយកង្វល់ មនុស្សចាស់តែងតែពឹងផ្អែកលើការចងចាំដ៏រីករាយ និងសោកសៅនៃជីវិត ដើម្បីមើលថ្ងៃដែលកន្លងផុតទៅ។ ការចងចាំរបស់ម្តាយមានទុក្ខព្រួយ។ ហើយប្រហែលជាការធ្វើទារុណកម្មដ៏ធំបំផុតរបស់ម្តាយគឺ "រោមភ្នែកនៃរំពាត់" ។ កវីមានភាពស្រពិចស្រពិលនៅពេលប្រើពាក្យ "ធ្លាក់" ជំនួសឱ្យកិរិយាសព្ទដែលធ្លាប់ស្គាល់ផ្សេងទៀត។

“ធ្លាក់” គឺជាការបញ្ចេញមតិប្រកបដោយសុជីវធម៌ ជួយកាត់បន្ថយភាពសោកសៅមួយចំនួនសម្រាប់អ្នកអាន។ "តើអ្នកនៅឯណាឆ្ងាយ?" "ដីណាដែលអ្នកកប់?" តាមពិតគឺជាសំណួរ - សំណួរវោហាសាស្ត្រដូចជាទឹកភ្នែកនៃការចង់បាន។ អ្វី​ដែល​មិន​ធម្មតា​នៅ​ទី​នេះ​គឺ​គ្មាន​សញ្ញា​សួរ​នៅ​ខាង​ចុង​ប្រយោគ​ទេ។

ម្តាយសួរបេះដូង។ ពេលវេលាគ្មានទីបញ្ចប់ លំហធំទូលាយ តើម្តាយអាចរកកូនបាននៅឯណា? ខ្ញុំនឹកឃើញរូបភាពលោកយាយសក់ពណ៌ប្រាក់ អង្គុយក្បែរមាត់ទ្វារជារៀងរាល់រសៀល មើលទៅឆ្ងាយក្នុងទីធ្លាមិនច្បាស់លាស់ រង់ចាំដំណឹងកូនប្រុសដែលបានទៅជារៀងរហូត...

ជាច្រើនឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅ ពេលនេះ ភ្នែករបស់ម្ដាយខ្ញុំស្រពោន ជើងរបស់នាងខ្សោយ ការឈឺចាប់នៅតែបន្ដតាមពេលវេលា។ វាដូចជានាងសន្លប់ តែងតែមានអារម្មណ៍ថានាង "មិនត្រឹមត្រូវ" ជាមួយខ្ញុំ ប៉ុន្តែមិនមានឱកាសសម្រាប់នាងក្នុងការនិយាយពាក្យលួងលោមនោះទេ។ ទុក្ខ​វេទនា​នោះ​មាន​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។

"រំពាត់" ពីអតីតកាលនៅតែច្បាស់ក្នុងចិត្តម្តាយខ្ញុំ។ ភ្លើងនៃសង្រ្គាមបានកន្លងផុតទៅតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ របួសនៃសង្រ្គាមបានជាសះស្បើយអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែនៅក្នុងដួងចិត្តម្តាយ និងគ្រួសារដែលមនុស្សជាទីស្រលាញ់បានបាត់បង់ជារៀងរហូត នៅតែមានការឈឺចាប់នៃសង្រ្គាម។ ជាច្រើនដងខែកក្កដាបានមកដល់ ជាច្រើនដងដែលឈរនៅជួរនៃផ្នូរ ខ្ញុំបានសូត្រកំណាព្យ។ រសៀល​នេះ រសៀល​ថ្ងៃ​ដដែល​ហ្នឹង។ ដើម​ប៉ារ៉ាសុល​នៅ​តែ​ច្រែះ​ចេញ​ពី​មួយ​រដូវ​ទៅ​មួយ​រដូវ​នៅ​ក្នុង​ព្រះអាទិត្យ​និង​ខ្យល់​។

សំឡេង​អណ្តើក​ហៅ​អ្នក​បន្លឺ​ឡើង​ពី​ជើងមេឃ។ ផ្សែង​ធូប​បក់​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​លិច​ឆ្ងាយ។ ជួរដេកនៃផ្នូរនៅតែស្ងាត់ស្ងៀមឈរនៅជាប់គ្នា ដូចជាជួរទាហាននៅថ្ងៃប្រយុទ្ធ។ ខ្ញុំ​បាន​អុជ​ធូប​ដោយ​ស្ងាត់ស្ងៀម​នៅ​លើ​ផ្នូរ​នីមួយៗ​ក្នុង​ឡូត៍​ទី​ពីរ នៅ​ជ្រុង​ខាងស្តាំ​ដែល​មាន​ផ្នូរ​តែ​មួយ​ឈ្មោះ​។

Gio Linh រដូវកាលនេះពោរពេញទៅដោយភាពកក់ក្តៅនៃព្រះអាទិត្យ និងភ្លើង។ អុជ​ធូប​នៃ​ចិត្ត​នៅ​តែ​ពេញ​ដោយ​បទ​នៃ​ការ​ដឹង​គុណ។

ធៀនឡាំ



ប្រភព៖ https://baoquangtri.vn/chieu-nghia-trang-duom-nong-nang-lua-187390.htm

Kommentar (0)

No data
No data

ប្រធានបទដូចគ្នា

ប្រភេទដូចគ្នា

វៀតណាម - ប៉ូឡូញ គូរគំនូរ "បទភ្លេងនៃពន្លឺ" នៅលើមេឃដាណាង
ស្ពានឈើនៅឆ្នេរសមុទ្រ Thanh Hoa បង្កភាពរំជើបរំជួលដោយសារទិដ្ឋភាពថ្ងៃលិចដ៏ស្រស់ស្អាតដូចនៅ Phu Quoc
ភាពស្រស់ស្អាតនៃទាហានស្រីជាមួយនឹងផ្កាយរាងការ៉េ និងទ័ពព្រៃភាគខាងត្បូងក្នុងព្រះអាទិត្យរដូវក្តៅនៃរដ្ឋធានី
រដូវបុណ្យព្រៃឈើនៅ Cuc Phuong

អ្នកនិពន្ធដូចគ្នា

បេតិកភណ្ឌ

រូប

អាជីវកម្ម

No videos available

ព័ត៌មាន

ប្រព័ន្ធនយោបាយ

ក្នុងស្រុក

ផលិតផល