منطقه بالقوه مواد اولیه
استان قدیمی گیا لای دارای مساحت طبیعی بیش از ۱.۵ میلیون هکتار و زمینهای جنگلی بیش از ۶۵۰.۶ هزار هکتار است که ۲۵.۲٪ از منطقه ارتفاعات مرکزی و ۴.۳٪ از جنگلهای کشور را تشکیل میدهد.
از این تعداد، جنگل طبیعی ۴۷۸.۶ هزار هکتار، جنگل دست کاشت بیش از ۱۵۸.۷ هزار هکتار و مساحت جنگلهای غیرجنگلی بیش از ۱۳.۲ هزار هکتار است. بنابراین، بخش جنگلداری نقش مهمی در توسعه اجتماعی -اقتصادی منطقه ایفا میکند.

در دوره ۲۰۲۱-۲۰۲۴، منطقه غربی استان بیش از ۳۳۱۰۰ هکتار جنگلکاری انجام داد؛ میزان چوب بهرهبرداریشده از جنگلهای کاشتهشده به بیش از ۱ میلیون متر مکعب رسید و میانگین بهرهبرداری سالانه بیش از ۲۵۴ هزار متر مکعب بود.
هدف برای دوره ۲۰۲۰-۲۰۲۵ کاشت ۸۰۰۰ هکتار در سال و رسیدن به ۴۰۰۰۰ هکتار است. بسیاری از مناطق دارای مناطق وسیعی از جنگلهای کاشته شده هستند، مانند کمونهای داک سونگ، کبانگ، داک پو، مانگ یانگ، ایا گرای...
در کمونهای غربی استان مانند داک سونگ و اسرو، مردم داوطلبانه زمینهای جنگلی غصب شده خود را برای کاشت بیش از ۲۰۰۰ هکتار جنگل اعلام کردهاند. به طور خاص، مدل پیوند کاشت جنگل بین شرکت Kong Chro Forestry One Member Co., Ltd. و مردم کمونهای داک سونگ و اسرو نتایج قابل توجهی به همراه داشته است. مساحت جنگلهای کاشته شده هزاران هکتار افزایش یافته و به ایجاد درآمد پایدار برای اقلیتهای قومی کمک کرده است.

آقای تو تان لوک - مدیر شرکت - گفت: مدل پیوند از سال ۲۰۲۰ در قالب همکاری در کاشت جنگلهای تولیدی اجرا شده است. خانوارها قراردادی مبنی بر مسئولیت در مورد زمینی که توسط شرکت مدیریت میشد اما مورد تجاوز قرار گرفته بود، امضا کردند.
به جای احیا، شرکت با یک چرخه ۵ تا ۷ ساله، اسناد تخصیص زمین و جنگلکاری را بررسی و آماده میکند. این شرکت ۹.۲ میلیون دانگ ویتنامی به ازای هر خانوار برای نهالکاری، کاشت، مراقبت و خرید تمام محصولات در زمان برداشت سرمایهگذاری میکند. در حال حاضر، این واحد حدود ۶۰۰ هکتار جنگل خودکاشت دارد و با مردم برای کاشت و مراقبت از حدود ۲۰۰۰ هکتار همکاری میکند.
در واقع، این مدل به بسیاری از خانوارها کمک کرده است تا از فقر فرار کنند. یک نمونه بارز، آقای دین این (روستای بلا، کمون دک سونگ) است. پیش از این، اقتصاد خانواده او به کشت کاساوا و ذرت وابسته بود، اما راندمان آن بسیار پایین بود. از سال ۲۰۱۶، او به کشت اقاقیا در تپههای شیبدار ناکارآمد، ۱-۲ هکتار در سال، روی آورده است. تاکنون، خانواده او بیش از ۹ هکتار اقاقیا دارند که درآمد متوسط آنها ۵۰-۶۰ میلیون دانگ ویتنامی در هر چرخه بهرهبرداری است.
آقای این گفت: «کشت جنگلها راحتتر از سایر محصولات است، به کود، آفتکش و مراقبت کمتری نیاز دارد. در ابتدا، میتوانید برای افزایش درآمد، با محصولات کوتاهمدت نیز کشت مخلوط انجام دهید.»

به همین ترتیب، شرکت جنگلداری لو کو (بخش کبانگ) نیز بیش از ۱۱۱۷ هکتار جنگل کاشت که بیش از ۴۶۶.۲ هکتار آن توسط خود شرکت و ۶۵۱.۴ هکتار آن به خانوارها اختصاص داشت.
آقای فام خاک هوانگ - معاون مدیر شرکت - گفت: این شرکت نه تنها جنگل میکارد، بلکه با دولت، روستاها و دهکدهها نیز هماهنگی میکند تا مردم را برای امضای قراردادهای کاشت جنگل بسیج کند؛ اولویت را به خانوارهایی میدهد که در حال حاضر در زمینهای شرکت کشت میکنند تا در همکاری کاشت جنگل شرکت کنند و از زمینهای جنگلی تولیدی بهرهمند شوند یا داوطلبانه زمین را برای احیا و کاشت جنگلهای جدید به شرکت تحویل دهند.
به سوی بازار مصرف گسترده
به گفته آقای ترونگ تان ها - معاون رئیس اداره حفاظت از جنگلهای استان، نتایج جنگلکاری در منطقه غربی به نتایج مثبت زیادی رسیده است. با این حال، بهرهوری و سطح کشاورزی فشرده هنوز محدود است؛ انواع درختان مورد استفاده برای جنگلکاری عمدتاً اقاقیا و اکالیپتوس هستند، بنابراین متنوع نیستند. ارتباط در زنجیره ارزش هنوز کم است؛ محصولات عمدتاً به صورت فرآوری اولیه هستند و صادرات مستقیم کمی دارند.
در حال حاضر، گیا لای قدیمی ۲۸۸ کارخانه دارد که در زمینه تولید و فرآوری چوب، نجاری عمرانی، خرد کردن چوب، گلولهسازی و ... فعالیت میکنند، اما فعالیتهای اصلی هنوز به اره کردن و خرد کردن مواد اولیه محدود است.
در همین حال، استان قدیمی بین دین بیش از ۴۱۵.۷ هزار هکتار زمین جنگلی داشت که بیش از ۳۴۵.۵ هزار هکتار آن جنگلکاری شده بود (جنگل طبیعی بیش از ۲۱۴.۵ هزار هکتار، جنگل دست کاشت بیش از ۱۳۱ هزار هکتار).
با توجه به اینکه این استان «پایتخت صنعت چوب» کشور است، منطقه شرقی آن بیش از ۱۰.۱ هزار هکتار جنگلهای بزرگ چوبی را توسعه داده است، بیش از ۱۲.۱ هزار هکتار از جنگلها گواهینامه FSC دریافت کردهاند و هدف آن رسیدن به ۳۰ هزار هکتار جنگل بزرگ چوبی تا سال ۲۰۳۵ با میانگین نرخ تولید چوب بزرگ بیش از ۶۰ درصد است.
استان قدیمی بین دین بیش از ۳۲۰ شرکت فرآوری چوب دارد که در پارکهای صنعتی فو تای و لانگ می متمرکز شدهاند و مجموع سرمایهگذاری آنها حدود ۱۳ تریلیون دونگ ویتنام است و هدف آنها دستیابی به گردش مالی صادراتی ۲ میلیارد دلاری در دوره ۲۰۲۱-۲۰۳۰ است.

به گفته آقای ترونگ تان ها، ادغام استانها مزایای بین حوزه مواد خام در غرب و صنعت فرآوری در شرق را ارتقا خواهد داد و باعث ایجاد انگیزه برای رشد صادرات چوب جنگلی کاشته شده میشود.
بنابراین، جلسه اخیر بین انجمن چوب و محصولات جنگلی بین دین، شرکتهای جنگلداری و هیئت مدیره جنگلهای حفاظتی در منطقه غربی گیا لای، فرصتهایی را برای همکاری در توسعه مناطق مواد اولیه، ایجاد و حفظ گواهینامه FSC و توسعه یک زنجیره تأمین شفاف از مزارع تا فرآوری و مصرف ایجاد کرده است.
آقای ها تأکید کرد: «دو طرف در مورد نیازها، پتانسیلها و شرایط ساخت کارخانه فرآوری چوب، پشتیبانی فنی و آموزش در طول فرآیند همکاری و در عین حال، ترویج توسعه پایدار جنگل و افزایش ارزش اقتصادی جنگلها تبادل نظر و گفتگو کردند. اجرای گواهینامه FSC نه تنها به بهبود ظرفیت مدیریت جنگل کمک میکند، بلکه الزامات بازار بینالمللی را نیز برآورده میسازد.»

آقای تو تان لوک اظهار داشت که بررسی برای ساخت یک کارخانه فرآوری چوب در منطقه غربی گیا لای، فرصتهایی را برای پیوند تولید، توسعه پایدار مناطق کاشت مواد جنگلی و در عین حال، گسترش بازار مصرف و نزدیک شدن به واردکنندگان بینالمللی فراهم خواهد کرد.
آقای لوک تحلیل کرد: «اگر ما یک کارخانه فرآوری چوب در بخش آن خه یا بخش کونگ چرو مستقر کنیم، به کاهش هزینههای حمل و نقل از ۴۰۰۰۰۰ دانگ ویتنامی در هر تن به ۱۵۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰۰ دانگ ویتنامی در هر تن کمک خواهد کرد و باعث افزایش بهرهوری اقتصادی میشود. در عین حال، جمعآوری شاخهها و ترکهها برای تراشههای چوب نیز به افزایش درآمد مردم کمک میکند و گسترش مناطق جنگلی کاشته شده را تشویق میکند.»
در همین راستا، آقای نگوین سی هو - رئیس انجمن چوب و محصولات جنگلی بین دین - تأکید کرد: گیا لای در حال حاضر دومین استان بزرگ کشور است که بیش از 1 میلیون هکتار جنگل، شامل 341.5 هزار هکتار جنگل کاشته شده، دارد. مساحت جنگلهای دارای گواهینامه FSC/VFCS-PEFC بیش از 69.6 هزار هکتار است. این پتانسیل بزرگی برای توسعه صنعت جنگلداری و فرآوری چوب در مسیری پایدار و مؤثر است.
با این حال، به دلیل فاصله از مسیرهای اصلی ترافیک و هزینههای بالای حمل و نقل، صنعت چوب محلی هنوز به طور کامل از پتانسیل و مزایای موجود خود بهرهبرداری نکرده است. بنابراین، انجمن توصیه میکند که استان باید سیاستهایی برای حمایت از ارتباط مناطق مواد اولیه با صنعت فرآوری داشته باشد؛ یک زنجیره تأمین پایدار ایجاد کند؛ در کارخانههای چوببری و خشککنهای چوب در محل سرمایهگذاری کند تا هزینهها را کاهش داده و رقابتپذیری را بهبود بخشد. به طور خاص، لازم است برنامهریزی و حمایت از مردم و مشاغل برای گسترش جنگلهای دست کاشت متمرکز با گواهینامههای بینالمللی در منطقه غربی استان انجام شود.

علاوه بر این، به اشتراک گذاری اطلاعات در مورد بازارهای صادراتی، توسعه برندها از طریق همکاریهای بینالمللی در زمینه ارتقای تجارت، ارتباط با صنایع کلیدی صادراتی و استفاده از بندر کوی نهون به عنوان دروازه اصلی، به گسترش بازار، افزایش ارزش صنعت چوب محلی و کاهش هزینههای لجستیک کمک خواهد کرد.
منبع: https://baogialai.com.vn/phat-huy-loi-the-vung-nguyen-lieu-dua-nganh-che-bien-go-but-pha-post566031.html
نظر (0)