پالایشگاه نفت دونگ کوات در مسیر خودکفایی انرژی کشور

اجازه دهید برای شروع مقاله از شاعر تان تائو، هنگام صحبت در مورد ساخت پالایشگاه نفت دونگ کوات، ایده‌ای بگیرم: «ساخت پالایشگاه نفت دونگ کوات خود حماسه‌ای درباره کار، درباره فداکاری، درباره عشق مردم به کشورشان است. شاید ما پالایشگاه‌های نفت زیادی در ویتنام داشته باشیم، اما پالایشگاه نفت دونگ کوات اولین کارخانه، پالایشگاه نفت شماره ۱ است». در واقع، پس از سرودن آن حماسه، ویتنام رسماً فصل جدیدی را در سفر خودکفایی انرژی گشود و امنیت انرژی ملی را تضمین کرد.

انتخاب تاریخ

پس از اتحاد مجدد کشور، دولت، فعالیت‌های پیشگیرانه در حوزه انرژی را به عنوان یکی از وظایف مهم بازسازی ملی شناسایی کرد. در شرایطی که صنعت داخلی هنوز زنجیره ارزش کاملی را تشکیل نداده است، ویتنام کارهای زیادی برای خودکفایی در انرژی انجام داده است؛ یکی از آنها ساخت اولین NMLD است. در سال ۱۹۷۵، ویتنام با شرکت فرانسوی Beicip برای اجرای اولین پروژه مجتمع پالایشگاه و پتروشیمی همکاری کرد که قرار بود در Nghi Son ( تان هوا ) با ظرفیت ۶ میلیون تن در سال واقع شود و سوخت و برخی از انواع محصولات پتروشیمی را تولید کند. در سال ۱۹۷۹، این پروژه به دلیل مشکلات در منابع سرمایه به حالت تعلیق درآمد.

در اوایل دهه ۸۰ قرن گذشته، طبق توافقنامه همکاری اقتصادی - علمی و فنی بین ویتنام و اتحاد جماهیر شوروی، دو طرف در مورد محل ساخت یک پالایشگاه و مجتمع پتروشیمی در تان توی ها (دونگ نای) توافق کردند. انتظار می‌رفت که این پالایشگاه و مجتمع پتروشیمی در ۲ مرحله سرمایه‌گذاری و ساخته شود. فاز ۱، یک پالایشگاه با خط فرآوری نفت خام با ظرفیت ۳ میلیون تن در سال می‌ساخت؛ فاز ۲، سرمایه‌گذاری در یک خط فرآوری نفت خام اضافی برای افزایش ظرفیت پالایش نفت به ۶ میلیون تن در سال و تشکیل یک منطقه پتروشیمی برای تولید پلاستیک، الیاف مصنوعی و یک خط تولید کود بود. در اوایل دهه ۹۰، طرف ویتنامی پاکسازی بخشی از ۳۰۰۰ هکتار زمین و بررسی زمین‌شناسی اولیه را انجام داد و شرایط کمکی را برای ساخت این پالایشگاه و مجتمع پتروشیمی آماده کرد. در این زمان، طرف شوروی طراحی اولیه را تکمیل کرده و شرایط سرمایه‌گذاری برای این پروژه را فراهم کرده بود. با این حال، به دلیل تغییرات در وضعیت سیاسی و نهادی اتحاد جماهیر شوروی، این پروژه ادامه نیافت.

ساخت پالایشگاه دونگ کوات به ویتنام کمک می‌کند تا با موفقیت مشکل خودکفایی انرژی کشور را حل کند.

پس از آنکه بسیاری از پروژه‌ها به دلایل ذهنی و عینی با شکست مواجه شدند، تا سال ۱۹۹۴، تصمیم گرفته شد که پالایشگاه نفت شماره ۱ ویتنام در یکی از ۵ مکان زیر واقع شود: نگی سون (تان هوا)، هون لا (قبلاً کوانگ بین )، دونگ کوات (کوانگ نگای)، ون فونگ (خان هوا) و لانگ سون (قبلاً وونگ تاو). پس از بررسی‌ها و محاسبات فراوان، نخست‌وزیر وو ون کیه رسماً تصمیم گرفت دونگ کوات (استان کوانگ نگای) را به عنوان محل اولین پالایشگاه نفت انتخاب کند.

در زمینه تقاضای روزافزون برای بنزین و نفت، در حالی که عرضه تقریباً به طور کامل به واردات وابسته است، ساخت پالایشگاهی برای تأمین فعالانه منابع و کاهش وابستگی به منابع خارجی به یک نیاز فوری تبدیل شده است. پالایشگاه دونگ کوات راه حل قطعی برای این مشکل است. دونگ کوات از یک منطقه شنی بکر در کوانگ نگای، به زادگاه صنعت پالایش پتروشیمی ویتنام تبدیل شده است و رسماً در سال ۲۰۰۹ وارد عملیات تجاری شد و نقطه عطفی مهم برای بخش انرژی ملی ایجاد کرد.

قبل از پالایشگاه دونگ کوات، ویتنام فقط نفت خام صادر می‌کرد و مجبور بود تمام فرآورده‌های نفتی نهایی را از کشورهایی با صنایع پالایش پتروشیمی توسعه‌یافته وارد کند. این عمل شبیه به «فروش نفت خام، خرید نفت تصفیه‌شده» است که باعث می‌شود کشور با معایب زیادی از نظر ذخایر ارزی، قیمت‌ها و به ویژه خطر از دست دادن امنیت انرژی در شرایط اضطراری مانند نوسانات ژئوپلیتیکی، جنگ، بلایای طبیعی یا بیماری‌های همه‌گیر مواجه شود. تأسیس یک پالایشگاه داخلی نه تنها یک الزام اقتصادی، بلکه یک عامل کلیدی در استراتژی امنیت انرژی ملی نیز هست.

کارکنان BSR به طور فعال نوآوری می‌کنند و ابتکارات را در شیوه‌های تولید به کار می‌گیرند.

شرکت سهامی پالایش و پتروشیمی بین سون (BSR) که عضوی از گروه ملی صنعت انرژی ویتنام (پتروویتنام) است، با نقشی کلیدی در صنعت پتروشیمی ویتنام، عملیات پالایشگاه دونگ کوات را با ظرفیتی پایدار، گاهی تا ۱۱۸٪ از ظرفیت طراحی خود، برای پاسخگویی به تقاضای بازار حفظ کرده است. این کارخانه هر ساله بیش از ۶ میلیون تن بنزین و سایر محصولات را عرضه می‌کند و بیش از ۳۰٪ از تقاضای بازار داخلی را برآورده می‌سازد. به ویژه، در مواقع نوسانات بازار، این کارخانه همچنان عرضه پایدار را تضمین می‌کند و به سرعت تولید را برای حفظ بازار داخلی تنظیم می‌کند - که به وضوح نقش مهم آن را در تضمین امنیت انرژی ملی نشان می‌دهد.

BSR به همین جا ختم نمی‌شود، بلکه در اجرای یک مأموریت ویژه نیز مشارکت دارد: تولید سوخت‌های تخصصی برای دفاع ملی، از جمله سوخت برای زیردریایی‌ها، کشتی‌های جنگی و هواپیماهای نظامی. BSR دومین واحد خارج از فدراسیون روسیه است که مجوز تولید سوخت‌های Jet A-1K و DO L-62 را طبق استانداردهای نظامی روسیه دارد. تا به امروز، این شرکت بیش از 200000 متر مکعب سوخت به وزارت دفاع ارائه داده است که نشان‌دهنده ظرفیت علمی و فناوری، توانایی بومی‌سازی محصولات تخصصی و روحیه خدمت به میهن در تیم BSR است.

آرزوی پیشگامی در زمینه پالایش پتروشیمی در ویتنام

پالایشگاه دونگ کوات نقش مهمی در تضمین امنیت انرژی کشور ایفا می‌کند. با درک این مسئولیت، BSR همواره برنامه‌های توسعه روشمند و مطابق با جهت‌گیری کلی کشور تدوین می‌کند. BSR با هدف ۲۰۳۰ و چشم‌انداز ۲۰۵۰، قصد دارد به شرکت پالایش نفت و گاز ویتنام تبدیل شود - یک شرکت کلیدی در صنعت، با رقابت‌پذیری منطقه‌ای و ایفای نقش کلیدی در استراتژی تضمین امنیت انرژی ملی.

در دوره 2025-2030، BSR قصد دارد حداقل 33.5 میلیون تن محصول تولید کند که میانگین رشد تولید آن در مقایسه با دوره قبل 3.5 درصد خواهد بود. این شرکت پروژه ارتقاء و توسعه پالایشگاه دونگ کوات را اجرا خواهد کرد و در زیرساخت‌های کلیدی مانند مخازن، بنادر، ایستگاه‌های ترانسفورماتور و غیره سرمایه‌گذاری خواهد کرد و با هدف تشکیل یک پالایشگاه ملی نفت و مرکز انرژی در کوانگ نگای طبق دستورالعمل دولت فعالیت خواهد کرد.

شرکت NMLD دونگ کوات نقش مهمی در تضمین امنیت انرژی ملی ایفا می‌کند.

در کنار آن، استراتژی توسعه BSR بر تحول دیجیتال، تسلط بر فناوری، توسعه محصولات سبز، کاهش انتشار CO₂ و سازگاری با روندهای گذار انرژی تمرکز دارد. اهداف خاص عبارتند از: رشد پایدار، بهره‌برداری ایمن از کارخانه با ظرفیت بهینه، بهبود بهره‌وری انرژی (شاخص EII زیر 100)، تکمیل سیستم مدیریت مطابق با استانداردهای بین‌المللی و توسعه منابع انسانی باکیفیت.

برای تحقق این استراتژی، BSR یازده گروه کلیدی از راه‌حل‌ها را شناسایی کرد، از جمله: بهبود سیاست‌های قانونی، تکمیل برنامه‌ریزی سرمایه‌گذاری، تقویت پیوندهای زنجیره ارزش در صنعت، نوآوری در مدل‌های حاکمیتی، به‌کارگیری فناوری دیجیتال در امور مالی - سرمایه‌گذاری - تولید، تنوع‌بخشی به مواد اولیه، گسترش کانال‌های توزیع و ترویج تحقیقات علمی و توسعه محصولات سازگار با محیط زیست.

BSR همچنین سرمایه‌گذاری در بخش‌های پتروشیمی و شیمیایی را افزایش خواهد داد تا مواد اولیه و مصالح جدیدی را برای خدمت به صنعت داخلی ایجاد کند، ضمن اینکه محصولات سبز و سوخت‌های پایدار مانند هیدروژن سبز، آمونیاک، CO₂ بازیافتی و غیره را توسعه می‌دهد و هدف آن ایجاد یک شرکت انرژی پایدار در آینده است.

برای دستیابی به این اهداف، رهبری BSR همواره در مدیریت، به ویژه در مدیریت نوسانات، انعطاف‌پذیر بوده است. این امر از طریق نحوه عملکرد BSR در گذشته، به ویژه زمانی که بازار جهانی نفت در نیمه اول سال 2025 به دلیل درگیری‌های ژئوپلیتیکی در جهان و جنگ بین ایران و اسرائیل به شدت نوسان داشت و باعث اختلال در عرضه، اختلال در زنجیره‌های لجستیک و نوسانات کوتاه مدت در قیمت نفت برنت شد، نشان داده شده است. در ویتنام، پالایشگاه نفت دونگ کوات نیز با فشار زیادی از واردات ارزان و قیمت‌های ناپایدار مواد اولیه روبرو است. با این حال، BSR با حفظ عملیات پایدار و سازگاری انعطاف‌پذیر با همه موقعیت‌ها، نشان روشنی از مدیریت را نشان داده است.

آرمان پیشگام BSR، تعهد به مشارکت در آینده‌ای با توسعه پایدار و خودکفایی انرژی برای کشور است.

آقای نگوین ویت تانگ - مدیر کل BSR - در مورد فرهنگ مدیریتی و انعطاف‌پذیری عملیاتی BSR گفت: «روحیه همبستگی در طول نسل‌های رهبران، پایه و اساسی است که هویت BSR را ایجاد می‌کند. بر این اساس، ما یک سیستم مدیریتی انعطاف‌پذیر ایجاد می‌کنیم، استراتژی‌های سرمایه‌گذاری را به‌روزرسانی می‌کنیم، تحول دیجیتال را ترویج می‌دهیم، نوآوری می‌کنیم و پیوندهای زنجیره ارزش را تقویت می‌کنیم تا در عملیات و توسعه محصول به پیشرفت‌هایی دست یابیم.»

نتایج 6 ماه اول سال 2025 گواه روشنی است: BSR بیش از 3.84 میلیون تن محصول تولید کرد، به درآمد 69300 میلیارد دونگ ویتنامی دست یافت، 7400 میلیارد دونگ ویتنامی به بودجه پرداخت کرد و سود پس از کسر مالیات از برنامه فراتر رفت. این دستاورد نشان دهنده توانایی پیش‌بینی، برنامه‌ریزی و عملکرد پیشگیرانه در تمام متغیرهای بازار است. BSR سناریوهای عملیاتی مختلفی را بر اساس تحلیل عرضه و تقاضای جهانی و قیمت نفت ایجاد کرده است. هر سناریو با طرحی برای واردات مواد اولیه، بهینه‌سازی عملیات و توزیع محصولات مناسب مرتبط است. در عین حال، این شرکت بیش از 20 نوع نفت خام وارداتی از ایالات متحده، غرب آفریقا، آمریکای جنوبی و ... را متنوع کرد، مواد شیمیایی جدید را آزمایش کرد و به طور مؤثر 2 کارگاه بازیابی گوگرد (SRU1 و SRU2) را با ظرفیت بازیابی حدود 13 تن در روز اداره کرد - که هم در هزینه‌ها صرفه‌جویی کرد و هم راندمان پردازش را افزایش داد.

با یک استراتژی توسعه روشن و مشخص و تبدیل و تغییر انرژی پیشگیرانه، BSR آرمان خود را برای پیشگامی و رهبری صنعت پتروشیمی ویتنام و اهمیت آن در تضمین امنیت انرژی ملی نشان داده است. این آرمان نه تنها با هدف توسعه اقتصادی، بلکه تعهدی برای کمک به آینده توسعه پایدار و خودکفایی انرژی برای کشور BSR است.

تان هیو

منبع: https://bsr.com.vn/web/bsr/-/nha-may-loc-dau-dung-quat-trong-hanh-trinh-tu-chu-nang-luong-cua-dat-nuoc